ابن عبدالهادی مقدسی، محمد بن احمد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| data-type="authorDeathDate" | | | data-type="authorDeathDate" |744ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" | | | data-type="authorWritings" |[[فضائل الشام]] | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
نسخهٔ ۹ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۰۰:۳۲
| نام | ابن عبدالهادی مقدسی، محمد بن احمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ابن ع‍ب‍د ال‍ه‍ادی ال‍م‍ق‍دس‍ی، اب‍و عبدالله ش‍م‍س‌ال‍دی‍ن محمد بن احمد
ابن ع‍ب‍د ال‍ه‍ادی ال‍م‍ق‍دس‍ی، محمد بن احمد ابن ق‍دام‍ة ال‍م‍ق‍دس‍ی، محمد بن احمد ابن قدامه، محمد بن احمد |
| نام پدر | احمد |
| متولد | 705ق |
| محل تولد | دمشق |
| رحلت | 744ق |
| اساتید | قاضى تقى‌الدين سليمان
ابن عبدالدائم عيسى مطعم احمد بن حجار |
| برخی آثار | فضائل الشام |
| کد مؤلف | AUTHORCODE13298AUTHORCODE |
شمس‌الدين أبي عبدالله محمد بن احمد بن عبدالهادى (705 - 744ق)، معروف به اسم محمد بن عبدالهادي المقدسي، فقیه، محدث، نحوی
ولادت
متولد سال 705ق، یکى از بزرگان آل قدامه است؛ خاندانى فلسطينى‌الاصل و حنبلى‌مذهب كه فقيهان، مسندان، حافظان و قاضيان بسيارى از آن برخاستند و فعاليت علمى، دينى آنان در انديشه اسلامى آن روزگار و گسترش مذهب حنبلى تأثير بزرگى به‌جاى نهاد.
اساتید
شمس‌الدين، از پدرش و قاضى تقى‌الدين سليمان و ابن عبدالدائم و عيسى مطعم و احمد بن حجار و محمد زراد و ديگران حديث شنيد. نزد قاضى شمس‌الدين بن مسلم و تقى‌الدين بن تيمیه، فقه آموخت. عربى را نزد ابوالعباس اندرشى و قرائات را نزد ابن بصيحان فراگرفت. در مدرسه صدريه و ضيائيه درس مى‌گفت و در حديث، فقه، تفسير، علم رجال و لغت چيره‌دست بود و فتوا مى‌داد.
وفات
وى سرانجام در سال 744ق، از دنيا رفت و در دامنه قاسيون در كنار قبر سيف‌الدين بن المجد به خاک سپرده شد.
آثار
شمس‌الدين، کتاب‌هاى بسيار نوشت كه اندكى از آنها برجاست كه «فضائل الشام» یکى از آنهاست.[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: برگ‌نیسی، کاظم، ج2، ص87-94
منابع مقاله
برگ‌نیسی، کاظم، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374