ابن شهید ثانی، محمد بن حسن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |[[ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین|شيخ جمال‌الدين حسن بن زين‌الدين شهيد ثانى]] | ||
[[صاحب مدارك|سید محمد صاحب مدارك]] | |||
[[استرآبادی، محمد بن علی|میرزا محمد استرآبادى]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۴: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''فخرالدين، ابوجعفر محمد بن حسن بن | '''فخرالدين، ابوجعفر محمد بن حسن بن زين‌الدين''' (۹۸۰-۱۰۳۰ق)، نوه [[شهيد ثانى]] و فرزند [[ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین|صاحب معالم]] است. | ||
== ولادت == | |||
او در روز دوشنبه ۱۰ شعبان ۹۸۰ق به دنیا آمد. | |||
وى تحصيل را در محضر پدر آغاز كرد، و با بهره‌ورى از محضر آن فقيه ژرف‌انديش بزرگ و فقيه جليل‌القدر سيد | == تحصیلات == | ||
وى تحصيل را در محضر پدر آغاز كرد، و با بهره‌ورى از محضر آن فقيه ژرف‌انديش بزرگ و فقيه جليل‌القدر [[عاملی موسوی، محمد بن علی|سيد محمد]]، صاحب «[[مدارك الأحكام في شرح شرائع الإسلام|المدارك]]» به جايگاه بلندى از دانش و فقاهت دست يافت. پس از ارتحال آن دو بزرگوار به مكه رفت و در محضر [[استرآبادی، محمد بن علی|میرزا محمد استرآبادى]] صاحب «کتاب الرجال» به تعمیق و توسيع آموخته‌هایش پرداخت و به‌ویژه در حديث و رجال از آن بزرگوار بسى بهره برد. | |||
مؤلف گاه به دمشق مى‌رفت و با عالمان عامّه، ديدار مى‌كرد و در فراگيرى و فرادهى مرزهاى مذهبى را در مى‌نورديد. پيوستگى پنج‌ساله‌ى او با رجالى بزرگ [[استرآبادی، محمدامین بن محمدشریف|محمد امین استرآبادى]] او را در دانش رجال به چيرگى عظيمى رساند. گستردگى آگاهى‌هاى مؤلف در دانش رجال از شرح مورد گفتگو به روشنى پيدا است. | مؤلف گاه به دمشق مى‌رفت و با عالمان عامّه، ديدار مى‌كرد و در فراگيرى و فرادهى مرزهاى مذهبى را در مى‌نورديد. پيوستگى پنج‌ساله‌ى او با رجالى بزرگ [[استرآبادی، محمدامین بن محمدشریف|محمد امین استرآبادى]] او را در دانش رجال به چيرگى عظيمى رساند. گستردگى آگاهى‌هاى مؤلف در دانش رجال از شرح مورد گفتگو به روشنى پيدا است. | ||
=== آراء رجالی === | |||
محققان برخى از آراء رجالى مؤلف را بدين‌سان گزارش كرده‌اند: | محققان برخى از آراء رجالى مؤلف را بدين‌سان گزارش كرده‌اند: | ||
| خط ۵۲: | خط ۶۱: | ||
7. وكالت امامان(ع) وثاقت وكيل را ثابت نمى‌كند. | 7. وكالت امامان(ع) وثاقت وكيل را ثابت نمى‌كند. | ||
== | ==آثار== | ||
| خط ۵۸: | خط ۶۷: | ||
2- شرح صحيفه سجاديه | 2- شرح صحيفه سجاديه | ||
3-تعلیقات بر کتاب مدارک الأحکام | |||
4- حاشیه أُصول الکافی | |||
5- حاشیة کتاب الرجال میرزا محمد استرآبادی عالم رجالی | |||
6- حاشیة المختلف | |||
7- حاشیة المطوّل | |||
8- حاشیة المعالم | |||
9- رساله‌ای به نام «تحفة الدهر فی مناظرة الغنی و الفقر» | |||
10-رسالة فی تزکیة الراوی | |||
11- «روضة الخواطر و نزهة النواظر» | |||
12-کتاب مشتمل علی مسائل و أحادیث | |||
نسخهٔ ۱۵ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۳۲
| نام | ابن شهید ثانی، محمد بن حسن |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | حسن |
| متولد | دوشنبه ۱۰ شعبان ۹۸۰ق |
| محل تولد | |
| رحلت | ۱۰ ذی‌القعده ۱۰۳۰ق |
| اساتید | شيخ جمال‌الدين حسن بن زين‌الدين شهيد ثانى |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE07725AUTHORCODE |
فخرالدين، ابوجعفر محمد بن حسن بن زين‌الدين (۹۸۰-۱۰۳۰ق)، نوه شهيد ثانى و فرزند صاحب معالم است.
ولادت
او در روز دوشنبه ۱۰ شعبان ۹۸۰ق به دنیا آمد.
تحصیلات
وى تحصيل را در محضر پدر آغاز كرد، و با بهره‌ورى از محضر آن فقيه ژرف‌انديش بزرگ و فقيه جليل‌القدر سيد محمد، صاحب «المدارك» به جايگاه بلندى از دانش و فقاهت دست يافت. پس از ارتحال آن دو بزرگوار به مكه رفت و در محضر میرزا محمد استرآبادى صاحب «کتاب الرجال» به تعمیق و توسيع آموخته‌هایش پرداخت و به‌ویژه در حديث و رجال از آن بزرگوار بسى بهره برد.
مؤلف گاه به دمشق مى‌رفت و با عالمان عامّه، ديدار مى‌كرد و در فراگيرى و فرادهى مرزهاى مذهبى را در مى‌نورديد. پيوستگى پنج‌ساله‌ى او با رجالى بزرگ محمد امین استرآبادى او را در دانش رجال به چيرگى عظيمى رساند. گستردگى آگاهى‌هاى مؤلف در دانش رجال از شرح مورد گفتگو به روشنى پيدا است.
آراء رجالی
محققان برخى از آراء رجالى مؤلف را بدين‌سان گزارش كرده‌اند:
1. روايت بزرگانى چون كلينى از كسى، نشانگر اعتبار او است.
2. اعتماد بر نقل مراسيل، صلاحيت برای قدح رجالى ندارد.
3. در تعارض اقوال نجاشى و شيخ در جرح و تعديل، قول نجاشى را مقدم مى‌دارد.
4. اگر نجاشى مذهب كسى ياد نكند، نشانگر نفى مذهب خاص از او است.
5. حديث ابراهیم بن هاشم را «حسن» مى‌داند و نه «صحيح»
6. «اضمار» موجب ضعف حديث نيست.
7. وكالت امامان(ع) وثاقت وكيل را ثابت نمى‌كند.
آثار
1- استقصاء الاعتبار في شرح الاستبصار
2- شرح صحيفه سجاديه
3-تعلیقات بر کتاب مدارک الأحکام
4- حاشیه أُصول الکافی
5- حاشیة کتاب الرجال میرزا محمد استرآبادی عالم رجالی
6- حاشیة المختلف
7- حاشیة المطوّل
8- حاشیة المعالم
9- رساله‌ای به نام «تحفة الدهر فی مناظرة الغنی و الفقر»
10-رسالة فی تزکیة الراوی
11- «روضة الخواطر و نزهة النواظر»
12-کتاب مشتمل علی مسائل و أحادیث