حائری طهرانی، علی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' حسين' به ' حسین') |
(عدم تناسب شاگردی ایشان از آقای خویی) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR02781.jpg|بندانگشتی|حائری طهرانی، علی]] | [[پرونده:NUR02781.jpg|بندانگشتی|حائری طهرانی، علی]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |حائری طهرانی، علی | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" | | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" | | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |کربلای معلی | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |1300 ش یا 1340 ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" | | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[مقتنیات الدرر]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE02781AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
وى در سال 1270ق در كربلا متولد و مدتى در حوزۀ كربلا از علماى بزرگوار آن حوزه استفاده نمود، سپس به سامرا رفته و از محضر مجدّد شيرازى برخوردار شده است و با دستور ايشان (كمى پيش از رحلت معظم له) به سال 1312 ه به تهران هجرت مى‌نمايند و از اعلام معاصر تهران محسوب مى‌گردند. | وى در سال 1270ق در كربلا متولد و مدتى در حوزۀ كربلا از علماى بزرگوار آن حوزه استفاده نمود، سپس به سامرا رفته و از محضر مجدّد شيرازى برخوردار شده است و با دستور ايشان (كمى پيش از رحلت معظم له) به سال 1312 ه به تهران هجرت مى‌نمايند و از اعلام معاصر تهران محسوب مى‌گردند. | ||
ايشان در نجف نيز از بزرگانى چون [[ | ايشان در نجف نيز از بزرگانى چون [[ایشان از شاگردان یا خوشه چینان آقای خویی نبوده است از لحاظ سنی تناسبی ندارد که شاگرد یا خوشه چین آقای خویی باشد|آیت‌الله خويى]] خوشه چينى نموده به مرتبۀ اجتهاد نائل آمد. از مشهور شدن و در معرض فتوى قرار دادن خويش اجتناب ورزيده و در انزوا مشغول تحقيق و تدريس بود و كمتر با كسى معاشرت داشت تا توانست تفسير خود را به اتمام رساند. | ||
در زهد و تقوى كم نظير بود، متجاوز از بيست و دو سال متوالى در مسجد جامع تهران در اوايل شب تفسير قرآن مى‌گفت.مرحوم حسین اثنا عشرى شاه عبدالعظيمى صاحب تفسير اثنی‌عشر ى از شاگردان وى بوده است.مرحوم حاج آقا بزرگ در نقباء البشر ذكر خيرى از او دارند و دوران مصاحبت او را يادآور شده است.وفات وى به تاريخ 1340 ق1300/ش ثبت شده است.(برخى نيز حدود 1353ق مى‌دانند). | در زهد و تقوى كم نظير بود، متجاوز از بيست و دو سال متوالى در مسجد جامع تهران در اوايل شب تفسير قرآن مى‌گفت.مرحوم حسین اثنا عشرى شاه عبدالعظيمى صاحب تفسير اثنی‌عشر ى از شاگردان وى بوده است.مرحوم حاج آقا بزرگ در نقباء البشر ذكر خيرى از او دارند و دوران مصاحبت او را يادآور شده است.وفات وى به تاريخ 1340 ق1300/ش ثبت شده است.(برخى نيز حدود 1353ق مى‌دانند). | ||
نسخهٔ ۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۵۳
| نام | حائری طهرانی، علی |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | کربلای معلی |
| رحلت | 1300 ش یا 1340 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | مقتنیات الدرر |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02781AUTHORCODE |
مير سيد على حائرى فرزند حسین بن يونس لاريجانى حائرى معروف به بهشتى عالم، فاضل، اديب، لغوى، محدث، فقيه و مفسر از اعلام شيعه در قرن چهاردهم هجرى مى‌باشد.
وى در سال 1270ق در كربلا متولد و مدتى در حوزۀ كربلا از علماى بزرگوار آن حوزه استفاده نمود، سپس به سامرا رفته و از محضر مجدّد شيرازى برخوردار شده است و با دستور ايشان (كمى پيش از رحلت معظم له) به سال 1312 ه به تهران هجرت مى‌نمايند و از اعلام معاصر تهران محسوب مى‌گردند.
ايشان در نجف نيز از بزرگانى چون آیت‌الله خويى خوشه چينى نموده به مرتبۀ اجتهاد نائل آمد. از مشهور شدن و در معرض فتوى قرار دادن خويش اجتناب ورزيده و در انزوا مشغول تحقيق و تدريس بود و كمتر با كسى معاشرت داشت تا توانست تفسير خود را به اتمام رساند.
در زهد و تقوى كم نظير بود، متجاوز از بيست و دو سال متوالى در مسجد جامع تهران در اوايل شب تفسير قرآن مى‌گفت.مرحوم حسین اثنا عشرى شاه عبدالعظيمى صاحب تفسير اثنی‌عشر ى از شاگردان وى بوده است.مرحوم حاج آقا بزرگ در نقباء البشر ذكر خيرى از او دارند و دوران مصاحبت او را يادآور شده است.وفات وى به تاريخ 1340 ق1300/ش ثبت شده است.(برخى نيز حدود 1353ق مى‌دانند).