اندیشه‌های کلامی شیخ مفید: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'سيد‌' به 'سيد‌ '
جز (جایگزینی متن - 'سانه' به 'سه‌گانه')
جز (جایگزینی متن - 'سيد‌' به 'سيد‌ ')
خط ۲۳: خط ۲۳:
| تعداد جلد =1
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =10700
| کتابخانۀ دیجیتال نور =10700
| کتابخوان همراه نور =01175
| کد پدیدآور =
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پس از =
خط ۳۲: خط ۳۳:
==ساختار و گزارش محتوا==
==ساختار و گزارش محتوا==


تحقيقى كه در اين اثر صورت گرفته است، جنبه‌اى تطبيقى دارد. مؤلف پس از يك مقدمه كه در آن به معرفى [[شيخ مفيد]] و آثار و مقام او در تاريخ علم كلام پرداخته، مطالعات تطبيقى خود را بر سه بخش تقسيم كرده است. در بخش اول آراء [[شيخ مفيد]] تشريح و با آراء معتزله مقايسه شده است. در بخش دوم آراء شيخ با آراء و نظريات استادش [[ابن‌بابویه، محمد بن علی|ابن بابويه]] قمى و در بخش سوم با آراء شاگرد او، [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد‌‎مرتضى]]، مقايسه شده است.
تحقيقى كه در اين اثر صورت گرفته است، جنبه‌اى تطبيقى دارد. مؤلف پس از يك مقدمه كه در آن به معرفى [[شيخ مفيد]] و آثار و مقام او در تاريخ علم كلام پرداخته، مطالعات تطبيقى خود را بر سه بخش تقسيم كرده است. در بخش اول آراء [[شيخ مفيد]] تشريح و با آراء معتزله مقايسه شده است. در بخش دوم آراء شيخ با آراء و نظريات استادش [[ابن‌بابویه، محمد بن علی|ابن بابويه]] قمى و در بخش سوم با آراء شاگرد او، [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد‌ ‎مرتضى]]، مقايسه شده است.


بخش اول، كه در واقع قسمت اعظم كتاب را تشكيل مى‌دهد، مشتمل بر يازده فصل است. آراء [[شيخ مفيد]] درباره مسائل مختلف علم كلام در ضمن فصول اين بخش تشريح شده و در عين حال با آراء معتزله مقايسه شده است.متكلمى كه از مذهب معتزله آرائش مورد نظر مؤلف بوده است، قاضى عبدالجبّار صاحب كتاب المغنى است كه كمى قبل از [[شيخ مفيد]] مى‌زيسته است(متوفى 367). در فصل اول، نظام كلامى [[شيخ مفيد]] و عبدالجبّار به طور كلى تشريح شده است. در فصول ديگر اين بخش مسائل اخلاقى و نقش عقل در خداشناسى، مصلحت انسان و لطف الهى، نبوت و امامت و صفات خدا و مسأله عدل و فلسفه طبيعى و اسماء و وعد و وعيد و بالأخره مسائل فقهى و شرعى مورد بحث قرار گرفته است.
بخش اول، كه در واقع قسمت اعظم كتاب را تشكيل مى‌دهد، مشتمل بر يازده فصل است. آراء [[شيخ مفيد]] درباره مسائل مختلف علم كلام در ضمن فصول اين بخش تشريح شده و در عين حال با آراء معتزله مقايسه شده است.متكلمى كه از مذهب معتزله آرائش مورد نظر مؤلف بوده است، قاضى عبدالجبّار صاحب كتاب المغنى است كه كمى قبل از [[شيخ مفيد]] مى‌زيسته است(متوفى 367). در فصل اول، نظام كلامى [[شيخ مفيد]] و عبدالجبّار به طور كلى تشريح شده است. در فصول ديگر اين بخش مسائل اخلاقى و نقش عقل در خداشناسى، مصلحت انسان و لطف الهى، نبوت و امامت و صفات خدا و مسأله عدل و فلسفه طبيعى و اسماء و وعد و وعيد و بالأخره مسائل فقهى و شرعى مورد بحث قرار گرفته است.
خط ۴۶: خط ۴۷:
حاصل مقايسه‌اى كه مؤلف در اين بخش كرده، اين است كه «[[ابن‌بابویه، محمد بن علی|ابن بابويه]] محدثى است كه بسيارى از آرائش با آراء معتزله موافق است. اما [[شيخ مفيد]] متكلّمى است كه در عين حال محدّث نيز هست و آراء او اگر چه اساسا شبيه به آراء [[ابن‌بابویه، محمد بن علی|ابن بابويه]] است، در جهت مذهب معتزله پيش مى‌رود»(متن انگليسى، ص361).
حاصل مقايسه‌اى كه مؤلف در اين بخش كرده، اين است كه «[[ابن‌بابویه، محمد بن علی|ابن بابويه]] محدثى است كه بسيارى از آرائش با آراء معتزله موافق است. اما [[شيخ مفيد]] متكلّمى است كه در عين حال محدّث نيز هست و آراء او اگر چه اساسا شبيه به آراء [[ابن‌بابویه، محمد بن علی|ابن بابويه]] است، در جهت مذهب معتزله پيش مى‌رود»(متن انگليسى، ص361).


سومين و آخرين بخش كتاب به مقايسه آراء [[شيخ مفيد]] و شاگردش [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد‌‎مرتضى]] اختصاص دارد. در اين بخش كه كوتاه‌ترين بخش‌هاى كتاب است، مؤلف آراء [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد‌‎مرتضى]] را درباره مسائلى كه در بخش اول به تفصيل شرح داده است، اجمالا بيان مى‌كند و پس از مقايسه آنها با آراء استادش [[شيخ مفيد]] نتيجه مى‌گيرد كه شيخ و سيد‌‎هر دو در مسائل توحيد و عدل از معتزله پيروى مى‌كنند، گر چه شيخ متمايل به بغداديان و سيد‌‎متمايل به بصريان بوده است. در مورد مسأله امامت و مرتكب گناهان كبيره نيز هر دو با معتزله مخالفند. بزرگترين اختلاف نظر اين دو در مورد جايگاه عقل در خداشناسى است. مفيد مى‌گويد كه ما بايد فقط زمانى از عقل و استدلال عقلى استفاده كنيم كه در مقام دفاع باشيم، ولى [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد‌‎مرتضى]] معتقد است كه در مباحث كلامى لازم است كه ما استدلال و تعقل را در خدمت خود درآوریم.
سومين و آخرين بخش كتاب به مقايسه آراء [[شيخ مفيد]] و شاگردش [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد‌ ‎مرتضى]] اختصاص دارد. در اين بخش كه كوتاه‌ترين بخش‌هاى كتاب است، مؤلف آراء [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد‌ ‎مرتضى]] را درباره مسائلى كه در بخش اول به تفصيل شرح داده است، اجمالا بيان مى‌كند و پس از مقايسه آنها با آراء استادش [[شيخ مفيد]] نتيجه مى‌گيرد كه شيخ و سيد‌ ‎هر دو در مسائل توحيد و عدل از معتزله پيروى مى‌كنند، گر چه شيخ متمايل به بغداديان و سيد‌ ‎متمايل به بصريان بوده است. در مورد مسأله امامت و مرتكب گناهان كبيره نيز هر دو با معتزله مخالفند. بزرگترين اختلاف نظر اين دو در مورد جايگاه عقل در خداشناسى است. مفيد مى‌گويد كه ما بايد فقط زمانى از عقل و استدلال عقلى استفاده كنيم كه در مقام دفاع باشيم، ولى [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد‌ ‎مرتضى]] معتقد است كه در مباحث كلامى لازم است كه ما استدلال و تعقل را در خدمت خود درآوریم.


كتاب [[مکدرموت، مارتین|مكدرموت]] با يك نتيجه‌گيرى كلى خاتمه مى‌يابد.
كتاب [[مکدرموت، مارتین|مكدرموت]] با يك نتيجه‌گيرى كلى خاتمه مى‌يابد.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش