اثیرالدین ابهری، مفضل بن عمر: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
<div class='wikiInfo'>
<div class="wikiInfo">
[[پرونده:NUR17703.jpg|بندانگشتی|اثیرالدین ابهری، مفضل بن عمر]]
[[پرونده:NUR17703.jpg|بندانگشتی|اثیرالدین ابهری، مفضل بن عمر]]
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
|-
|-
! نام!! data-type='authorName'|اثیرالدین ابهری، مفضل بن عمر
! نام!! data-type="authorName" |اثیرالدین ابهری، مفضل بن عمر
|-
|-
|نام‌های دیگر  
|نام‌های دیگر  
|data-type='authorOtherNames'| اب‍ه‍ری‌، اث‍ی‍رال‍دی‍ن‌
| data-type="authorOtherNames" | اب‍ه‍ری‌، اث‍ی‍رال‍دی‍ن‌


اث‍ی‍رال‍دی‍ن‌، ف‍ض‍ل ب‍ن ع‍م‍ر
اث‍ی‍رال‍دی‍ن‌، ف‍ض‍ل ب‍ن ع‍م‍ر
خط ۱۳: خط ۱۳:
|-
|-
|نام پدر  
|نام پدر  
|data-type='authorfatherName'|
| data-type="authorfatherName" |عمر
|-
|-
|متولد  
|متولد  
|data-type='authorbirthDate'|
| data-type="authorbirthDate" |
|-
|-
|محل تولد
|محل تولد
|data-type='authorBirthPlace'|
| data-type="authorBirthPlace" |ابهر
|-
|-
|رحلت  
|رحلت  
|data-type='authorDeathDate'|660 ق
| data-type="authorDeathDate" |ح 663ق
|-
|-
|اساتید
|اساتید
|data-type='authorTeachers'|
| data-type="authorTeachers" |[[فخر رازی، محمد بن عمر|امام فخر رازی]]
 
كمال‌الدين بن يونس موصلى
|-
|-
|برخی آثار
|برخی آثار
|data-type='authorWritings'|[[‏حاشية... محمد عليش علي شرح شيخ الإسلام علي ايساغوجي في علم المنطق]]  
| data-type="authorWritings" |[[‏حاشية... محمد عليش علي شرح شيخ الإسلام علي ايساغوجي في علم المنطق]]  
|-class='articleCode'
|- class="articleCode"
|کد مؤلف
|کد مؤلف
|data-type='authorCode'|AUTHORCODE17703AUTHORCODE
| data-type="authorCode" |AUTHORCODE17703AUTHORCODE
|}
|}
</div>
</div>


'''اثيرالدين ابهرى مفضل بن عمر بن مفضل''' (د 663ق1265/م)، فيلسوف، منطقى، منجم و رياضى‌دان بوده و از جزئيات زندگانى وى همین اندازه معلوم است كه از مردم ابهر - شهرى میان زنجان و قزوین - بوده است. برخى از متأخران، او را ابهرى سمرقندى دانسته‌اند؛ اما علت این انتساب دانسته نيست. آيا پدرانش از اهل سمرقند بوده‌اند؟ خود او مدتى در سمرقند زيسته است؟ و يا مقصود از ابهر یکى از مضافات سمرقند است؟ به‌هرحال در منابع قديم هيچ‌گونه خبرى در اين‌باره در دست نيست. از طرف ديگر در ایرانیکا آمده است كه اثيرالدين در موصل متولد شده و همان جا به تحصيل پرداخته است. اگرچه مى‌توان تحصيل اثيرالدين را در موصل به جهت شاگردى او نزد كمال‌الدين بن يونس موصلى محتمل دانست، ولى اينكه در موصل زاده شده باشد، در هيچ‌یک از منابع قديم به این مطلب اشاره نشده است؛ وانگهى اگر این دانشمند در موصل متولد شده و تحصيل كرده باشد، چرا به ابهرى يا ابهرى سمرقندى شهرت يافته است؟ افزون بر اينها تصريح خود اثيرالدين مبنى بر اينكه وى از ديار خویش برای استفاده از محضر شيخ كمال‌الدين بن يونس راهى موصل شده است، احتمال ولادت او را در موصل یکسره نفى مى‌كند.
'''اثيرالدين ابهرى مفضل بن عمر بن مفضل''' (متوفای ح663ق)، فيلسوف، منطقى، منجم و رياضى‌دان، از ادبای قرن هفتم هجری قمری و از برجسته ترین شاگردان [[فخر رازی، محمد بن عمر|امام فخر رازی]] (544- 606ق) و از یاران [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسی]] (597- 672ق) و همکاران وی در رصدخانه مراغه


اثيرالدين از شاگردان مشهور امام [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] است. تحصيل او نزد امام فخر بايد در یکى از نواحى خوارزم، ماوراءالنهر (دربار سلاطين غور)، غزنه و هرات بوده باشد؛ زيرا مجالس درس وى در این نواحى - مخصوصاً در هرات - تشكيل مى‌شد و به این ترتيب اثيرالدين بايد به خراسان نيز سفر كرده باشد.
== ولادت ==
از جزئيات زندگانى وى همین اندازه معلوم است كه از مردم ابهر - شهرى میان زنجان و قزوین - بوده است. برخى از متأخران، او را ابهرى سمرقندى دانسته‌اند؛ اما علت این انتساب دانسته نيست. آيا پدرانش از اهل سمرقند بوده‌اند؟ خود او مدتى در سمرقند زيسته است؟ و يا مقصود از ابهر یکى از مضافات سمرقند است؟ به‌هرحال در منابع قديم هيچ‌گونه خبرى در اين‌باره در دست نيست. از طرف ديگر در ایرانیکا آمده است كه اثيرالدين در موصل متولد شده و همان جا به تحصيل پرداخته است. اگرچه مى‌توان تحصيل اثيرالدين را در موصل به جهت شاگردى او نزد كمال‌الدين بن يونس موصلى محتمل دانست، ولى اينكه در موصل زاده شده باشد، در هيچ‌یک از منابع قديم به این مطلب اشاره نشده است؛ وانگهى اگر این دانشمند در موصل متولد شده و تحصيل كرده باشد، چرا به ابهرى يا ابهرى سمرقندى شهرت يافته است؟ افزون بر اينها تصريح خود اثيرالدين مبنى بر اينكه وى از ديار خویش برای استفاده از محضر شيخ كمال‌الدين بن يونس راهى موصل شده است، احتمال ولادت او را در موصل یکسره نفى مى‌كند.
 
== تحصیلات ==
اثيرالدين از شاگردان مشهور امام [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] است. تحصيل او نزد [[فخر رازی، محمد بن عمر|امام فخر]] بايد در یکى از نواحى خوارزم، ماوراءالنهر (دربار سلاطين غور)، غزنه و هرات بوده باشد؛ زيرا مجالس درس وى در این نواحى - مخصوصاً در هرات - تشكيل مى‌شد و به این ترتيب اثيرالدين بايد به خراسان نيز سفر كرده باشد.


از استادان ديگر وى، كمال‌الدين ابوالفتح موسى بن يونس موصلى (551-639ق) است و اثيرالدين نزد او رياضيات و نجوم آموخته است. [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] مى‌نویسد: من خود شاهد بودم كه اثيرالدين، در محضر كمال‌الدين يونس مانند طالب علمى کتاب‌به‌دست مى‌نشست و مجسطى مى‌خواند، درحالى‌كه خود مقام بلندى در علم داشت و مردم از مصنفات او استفاده می‌كردند.
از استادان ديگر وى، كمال‌الدين ابوالفتح موسى بن يونس موصلى (551-639ق) است و اثيرالدين نزد او رياضيات و نجوم آموخته است. [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] مى‌نویسد: من خود شاهد بودم كه اثيرالدين، در محضر كمال‌الدين يونس مانند طالب علمى کتاب‌به‌دست مى‌نشست و مجسطى مى‌خواند، درحالى‌كه خود مقام بلندى در علم داشت و مردم از مصنفات او استفاده می‌كردند.
خط ۴۵: خط ۵۱:
از شام رهسپار بلاد روم (آسياى صغير) گرديد و در محيط نسبتا آرام آنجا كه پناهگاه دانشمندان و عارفان سده 7ق بود، ماندگار شد و ازاين‌پس اوقات خود را به تدريس و تعليم و تأليف مى‌گذرانيد.
از شام رهسپار بلاد روم (آسياى صغير) گرديد و در محيط نسبتا آرام آنجا كه پناهگاه دانشمندان و عارفان سده 7ق بود، ماندگار شد و ازاين‌پس اوقات خود را به تدريس و تعليم و تأليف مى‌گذرانيد.


اثيرالدين معاصر نصيرالدين طوسى بود و این دو دانشمند در زمینه مسائل علمى و فلسفى با یکديگر مكاتباتى داشتند. متن یکى از این مكاتبات كه به زبان فارسی است، بر جاى مانده است. به عقيده برخى از محققان معاصر، اثيرالدين نيز مانند بسيارى از رياضى‌دانان زمان خود در رصدخانه مراغه كه به همت [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصير طوسى]] برپا شده بود، فعاليت داشت. بااينكه بعضى از شاگردان اثيرالدين - مانند نجم‌الدين دبيران [[کاتبی قزوینی، علی بن عمر|كاتبى قزوینى]] - در رصدخانه مذكور فعاليت داشتند، ولى ارتباط مستقيم خود او با این رصدخانه محرز نيست و تا زمانى كه مدارک قطعى در اين‌باره به دست نيايد، آن را بايد با شك و ترديد تلقى كرد.
اثيرالدين معاصر [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|نصيرالدين طوسى]] بود و این دو دانشمند در زمینه مسائل علمى و فلسفى با یکديگر مكاتباتى داشتند. متن یکى از این مكاتبات كه به زبان فارسی است، بر جاى مانده است. به عقيده برخى از محققان معاصر، اثيرالدين نيز مانند بسيارى از رياضى‌دانان زمان خود در رصدخانه مراغه كه به همت [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصير طوسى]] برپا شده بود، فعاليت داشت. بااينكه بعضى از شاگردان اثيرالدين - مانند نجم‌الدين دبيران [[کاتبی قزوینی، علی بن عمر|كاتبى قزوینى]] - در رصدخانه مذكور فعاليت داشتند، ولى ارتباط مستقيم خود او با این رصدخانه محرز نيست و تا زمانى كه مدارک قطعى در اين‌باره به دست نيايد، آن را بايد با شك و ترديد تلقى كرد.


اثيرالدين، چنان‌كه اشاره شد، علاوه بر تأليف، تدريس نيز مى‌كرد. از شاگردان معروف او یکى [[کاتبی قزوینی، علی بن عمر|كاتبى قزوینى]] (601-675ق) است كه از رياضى‌دانان و صاحب‌نظران در هيئت و نجوم و ساختن آلات رصدى شمرده مى‌شد. كاتبى در کتاب «حكمة العين» بارها از اثيرالدين به‌احترام ياد مى‌كند و متعرض نظريات فلسفى او مى‌شود.
اثيرالدين، چنان‌كه اشاره شد، علاوه بر تأليف، تدريس نيز مى‌كرد. از شاگردان معروف او یکى [[کاتبی قزوینی، علی بن عمر|كاتبى قزوینى]] (601-675ق) است كه از رياضى‌دانان و صاحب‌نظران در هيئت و نجوم و ساختن آلات رصدى شمرده مى‌شد. كاتبى در کتاب «حكمة العين» بارها از اثيرالدين به‌احترام ياد مى‌كند و متعرض نظريات فلسفى او مى‌شود.


شاگرد ديگر اثيرالدين، عمادالدين زكريا بن محمود قزوینى (600-682ق) مؤلف کتاب‌هاى «آثار البلاد» و «عجايب المخلوقات» است كه ظاهرا در دمشق از محضر استاد بهره برده است. از شاگردان ديگر وى مى‌توان از [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] نام برد كه به تصريح خود در حدود سال‌هاى 625 و 626ق كه اثيرالدين از موصل به اربل آمده بود، نزد او به فراگرفتن فن خلاف مشغول بوده است. جمال‌الدين احمد بن عيسى قزوینى از شاگردان ديگر اثيرالدين است كه به سبب خدمت نزد اثيرالدين و ارتباط نزدیک با او به اثيرى معروف شده بود.
شاگرد ديگر اثيرالدين، [[قزوینی، زکریا بن محم|عمادالدين زكريا بن محمود قزوینى]] (600-682ق) مؤلف کتاب‌هاى «[[آثار البلاد و أخبار العباد|آثار البلاد]]» و «عجايب المخلوقات» است كه ظاهرا در دمشق از محضر استاد بهره برده است. از شاگردان ديگر وى مى‌توان از [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] نام برد كه به تصريح خود در حدود سال‌هاى 625 و 626ق كه اثيرالدين از موصل به اربل آمده بود، نزد او به فراگرفتن فن خلاف مشغول بوده است. جمال‌الدين احمد بن عيسى قزوینى از شاگردان ديگر اثيرالدين است كه به سبب خدمت نزد اثيرالدين و ارتباط نزدیک با او به اثيرى معروف شده بود.


اثيرالدين ابهرى، طبع شعر نيز داشت و به گفته مؤلف «عرفات العاشقين» ديوانى در 3 هزار بيت داشته است. حمدالله مستوفى و واله داغستانى نيز یک رباعى از اشعار او را آورده‌اند.
اثيرالدين ابهرى، طبع شعر نيز داشت و به گفته مؤلف «عرفات العاشقين» ديوانى در 3 هزار بيت داشته است. حمدالله مستوفى و واله داغستانى نيز یک رباعى از اشعار او را آورده‌اند.
درباره سال وفات اثيرالدين اختلاف است: برخى وفات او را در 660ق دانسته‌اند. حاجى خليفه گاه وفات وى را در 663ق ذكر مى‌كند، گاه از حدود سال 700ق سخن مى‌گوید و جاى ديگر فوت او را بعد از 660ق مى‌نویسد؛ اما به‌طور قطع 700ق نادرست است؛ زيرا كه [[کاتبی قزوینی، علی بن عمر|كاتبى قزوینى]] (د 675ق) در کتاب «حكمة العين» از استاد خود، اثيرالدين، با عبارت «برد الله مضجعه» ياد مى‌كند. به‌هرحال وفات اثيرالدين را در عهد هلاكوخان مغول، میان سال‌هاى 660 تا 663ق دانسته‌اند و ظاهرا 663ق، قولى است كه بسيارى برآنند.


اثيرالدين علاوه بر حكمت، در رياضيات نيز به استادى شهرت يافت. وى را در هندسه بى‌همتا مى‌شمردند. حكايت شده است كه الملك الكامل ايوبى چند مسئله دشوار رياضى را كه دانشمندان فرنگ در حل آنها درمانده بودند، برای اثيرالدين فرستاد و هرچند در دنباله گزارش آمده است كه وى نيز به علت دشوارى آن مسائل از استادش كمال‌الدين بن يونس كمك خواست، اما این خود نكته‌اى است كه متن نهایى پاسخ از سوى اثيرالدين تهيه شد. آثار رياضى او از ديدگاه رياضى‌دانان معاصر وى و نيز دانشمندان دوران‌هاى بعد، مهم شمرده شده است. به‌ویژه در سده‌هاى اخير، پژوهشگران تاريخ رياضيات از او و آثارش بسيار سخن گفته و در بررسى آنها كوشيده‌اند.
اثيرالدين علاوه بر حكمت، در رياضيات نيز به استادى شهرت يافت. وى را در هندسه بى‌همتا مى‌شمردند. حكايت شده است كه الملك الكامل ايوبى چند مسئله دشوار رياضى را كه دانشمندان فرنگ در حل آنها درمانده بودند، برای اثيرالدين فرستاد و هرچند در دنباله گزارش آمده است كه وى نيز به علت دشوارى آن مسائل از استادش كمال‌الدين بن يونس كمك خواست، اما این خود نكته‌اى است كه متن نهایى پاسخ از سوى اثيرالدين تهيه شد. آثار رياضى او از ديدگاه رياضى‌دانان معاصر وى و نيز دانشمندان دوران‌هاى بعد، مهم شمرده شده است. به‌ویژه در سده‌هاى اخير، پژوهشگران تاريخ رياضيات از او و آثارش بسيار سخن گفته و در بررسى آنها كوشيده‌اند.


رساله «اصلاح اصول اقليدس» و كوشش اثيرالدين برای اثبات اصل پنجم اقليدس كه به نام اصل توازى شهرت يافته است، در تاريخ رياضيات جايگاه ویژه‌اى دارد. این اصل چنين بيان مى‌شود: هرگاه خطى دو خط ديگر را قطع كند، به‌طورى‌كه دو زاویه كه مجموع آنها از دو قائمه كمتر باشد، به وجود آيد، آن دو خط یکديگر را در جهتى كه آن دو زاویه به وجود آمده‌اند، قطع خواهند كرد.
رساله «اصلاح اصول اقليدس» و كوشش اثيرالدين برای اثبات اصل پنجم اقليدس كه به نام اصل توازى شهرت يافته است، در تاريخ رياضيات جايگاه ویژه‌اى دارد. این اصل چنين بيان مى‌شود: هرگاه خطى دو خط ديگر را قطع كند، به‌طورى‌كه دو زاویه كه مجموع آنها از دو قائمه كمتر باشد، به وجود آيد، آن دو خط یکديگر را در جهتى كه آن دو زاویه به وجود آمده‌اند، قطع خواهند كرد.
== وفات ==
درباره سال وفات اثيرالدين اختلاف است: برخى وفات او را در 660ق دانسته‌اند. حاجى خليفه گاه وفات وى را در 663ق ذكر مى‌كند، گاه از حدود سال 700ق سخن مى‌گوید و جاى ديگر فوت او را بعد از 660ق مى‌نویسد؛ اما به‌طور قطع 700ق نادرست است؛ زيرا كه [[کاتبی قزوینی، علی بن عمر|كاتبى قزوینى]] (د 675ق) در کتاب «حكمة العين» از استاد خود، اثيرالدين، با عبارت «برد الله مضجعه» ياد مى‌كند. به‌هرحال وفات اثيرالدين را در عهد هلاكوخان مغول، میان سال‌هاى 660 تا 663ق دانسته‌اند و ظاهرا 663ق، قولى است كه بسيارى برآنند.


==آثار==
==آثار==
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش