اسکندری، محمدحسین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" | | | data-type="authorWritings" |[[اخلاق در قرآن (مصباح یزدی)]] | ||
قاعده مقابله به مثل در حقوق بین الملل از دید اسلام | |||
چارچوبی برای تحلیل و شناخت انقلاب اسلامی در ایران | |||
اخلاق در قرآن | |||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف |
نسخهٔ ۹ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۴۲
نام | اسکندری، محمد حسین |
---|---|
نامهای دیگر | |
نام پدر | |
متولد | 1324ش |
محل تولد | |
رحلت | |
اساتید | مصباح يزدى |
برخی آثار | اخلاق در قرآن (مصباح یزدی)
قاعده مقابله به مثل در حقوق بین الملل از دید اسلام چارچوبی برای تحلیل و شناخت انقلاب اسلامی در ایران اخلاق در قرآن |
کد مؤلف | AUTHORCODE05255AUTHORCODE |
محمدحسين اسكندرى دوران ابتدائى را در مدرسه خديوى قم و دوره دبيرستان را در دبيرستان صدوق تحصيل كرد. به توصيه پدر، برای ورود به حوزه و اشتغال به تحصيلات دينى و حوزوى، دبيرستان را ترك كرد.
در سال 1341 وارد حوزه علمیه قم شد و در مدرسه آيتالله گلپايگانى مشغول به تحصيل شد و در محضر اساتيد بزرگوارى همچون حضرات آيات: شاهآبادى، سلطانى، ستوده، محمد مؤمن، انصارى شيرازى، جوادى آملى، حسنزاده و مصباح يزدى تلمذ نمود.
ايشان در سال 1351 در ضمن حضور در دروس خارج حوزه، وارد برنامه آموزشى تحقيقى مؤسسه در راه حق شد. وى به موازات تحصيل، درسهایى را كه خوانده بود تدريس مىكرد. سپس در سالهاى بعد چندين سال در مؤسسه در راه حق، حوزه علمیه شهيدين، جامعة الزهرا، حوزه علمیه حقانى و دانشكده شهيد محلاتى تدريس داشت.
در سالهاى آغازين پيروزى انقلاب، به توصيه علماء و بزرگان حوزه، به منظور انجام كارهاى فرهنگى تبليغى، پاسخ به سؤالات و شبهات و برای تدريس در اردوهائى كه به منظور آموزش ضمن خدمت برای اساتيد، دبيران و معلمان از سوى تربيت معلم و اداره آموزش ضمن خدمت تشكيل مىشد، به استانها و شهرهاى مختلف آبادان، خرمشهر، رشت، بندرانزلى و حومه، از جمله دانشگاه گيلان، لاكان، کرمانشاه، يزد و چندين نوبت در تهران (دانشگاه امام صادق(ع)، تربيت معلم، دانشگاه تهران، و...) سفر كرد و به تدريس عقائد، معارف، ايدئولوژى و اقتصاد اسلامى پرداخت.
همچنين، بنا به دعوت آيتالله میرمحمدى كه در آن تاريخ، رئيس دانشكده الهيات دانشگاه تهران بود و به توصيه آيتالله مصباح يزدى، از سال 1364 در دانشكده الهيات به طور متناوب به تدريس فلسفه، كلام، فقه، اصول، فقه الحديث، تفسير و درايه پرداخت كه تا بعد از دهه هفتاد ادامه يافت و سپس در مجتمع آموزش عالى قم وابسته به دانشگاه تهران به تدريس دروس فقه، ادوار فقه و فقه تطبيقى مشغول شد كه تقريباً تا حدود 1380 سال ادامه داشت.
كار عمده تحقيقى وى با تأسيس دفتر همكارى حوزه و دانشگاه كه امروز بنام مؤسسه پژوهشى حوزه و دانشگاه نامیده مىشود و پس از پيروزى انقلاب تأسيس گرديد، شروع شد.
وى همچنين به عنوان محقق و مسئول گروه حقوق و علوم سياسى در این مؤسسه پژوهشى كه به منظور تحقيق در رشتههاى مهّم علوم انسانى، اقتصاد، حقوق و علوم سياسى، جامعهشناسى، روانشناسى، علوم تربيتى و... به وجود آمده بود، تا کتابهاى مادر و مبنائى را با توجه به اصول و مبانى اسلامى در این گونه رشتهها تهيه و تدوين كند، مشغول به كار شد.
آثار
اخلاق در قرآن.
پژوهشى در موضوع قدرت.
جنگ و جهاد در قرآن.
چارچوبى برای تحليل و شناخت انقلاب اسلامى در ایران.
درآمدى بر حقوق اسلامى.
قاعده مقابله به مثل در حقوق بين الملل.