اوحدالدین کرمانی، حامد بن ابیالفخر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
</div> | </div> | ||
'''اوحد‌الدين حامد بن ابى الفخر''' (561-635ق)، متخلص به اوحد و معروف به اوحد کرمانی، از شعرای رباعی گو و عارفان بنام قرن هفتم | '''اوحد‌الدين حامد بن ابى الفخر''' (561-635ق)، متخلص به اوحد و معروف به اوحد کرمانی، از شعرای رباعی گو و عارفان بنام قرن هفتم هجری، اهل سماع، | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
در سال 632ق، به بغداد بازگشت و در آن هنگام، [[سهروردی، عمر بن محمد|شيخ شهاب‌الدين سهروردى]] كه شيخ الشيوخ بغداد بود، درگذشت و اوحد‌الدين بر جنازه او نماز گزارد. خليفه عباسى، المستنصر او را به مقام شيخ الشيوخى گماشت و به رباط مرزبانيه روانه ساخت. | در سال 632ق، به بغداد بازگشت و در آن هنگام، [[سهروردی، عمر بن محمد|شيخ شهاب‌الدين سهروردى]] كه شيخ الشيوخ بغداد بود، درگذشت و اوحد‌الدين بر جنازه او نماز گزارد. خليفه عباسى، المستنصر او را به مقام شيخ الشيوخى گماشت و به رباط مرزبانيه روانه ساخت. | ||
اوحد‌الدين کرمانى، يكى از شاعران رباعى‌گوى ایرانى است و تخلص وى، «اوحد» مى‌باشد. تعدادى از رباعيات او، در زمره زيباترين رباعيات فارسی جاى دارد. اين رباعيات را مريدان شيخ مى‌نوشته‌اند و در حال حاضر، چند مجموعه مستقل از رباعيات او كه توسط مريدان شيخ فراهم آمده، موجود است. سنت شفاهى در نقل اشعار صوفيان، باعث شده كه تعدادى از اين رباعيات، با رباعيات ديگر شاعران از جمله خيام، [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوى]]، باباافضل | اوحد‌الدين کرمانى، يكى از شاعران رباعى‌گوى ایرانى است و تخلص وى، «اوحد» مى‌باشد. تعدادى از رباعيات او، در زمره زيباترين رباعيات فارسی جاى دارد. اين رباعيات را مريدان شيخ مى‌نوشته‌اند و در حال حاضر، چند مجموعه مستقل از رباعيات او كه توسط مريدان شيخ فراهم آمده، موجود است. سنت شفاهى در نقل اشعار صوفيان، باعث شده كه تعدادى از اين رباعيات، با رباعيات ديگر شاعران از جمله خيام، [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوى]]، [[باباافضل کاشانی، محمد بن حسین|باباافضل كاشى]]، [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]] و ديگران در هم بياميزد و اصطلاحاً جزو رباعيات سرگردان قرار گيرد. | ||
== وفات == | == وفات == | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
#ديوان رباعيات. | #ديوان رباعيات. | ||
در پاره‌اى از منابع، | در پاره‌اى از منابع، «[[مصباح الأرواح|مثنوى مصباح الارواح]]» را به اوحد‌الدين منسوب ساخته‌اند كه [[فروزانفر، بدیع‌الزمان|بديع‌الزمان فروزانفر]] با دلايل متقن، ابطال اين انتساب را باز نموده است. اين مثنوى، از شاعرى است به نام شمس‌الدين محمد بردسيرى كه هم‌دوره و همشهرى اوحد‌الدين بوده‌است. | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
نسخهٔ ۲۸ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۲۲:۳۹
| نام | اوحدالدین کرمانی، حامد بن ابیالفخر |
|---|---|
| نامهای دیگر | اوحد
اوحدالدین حامد اوحدالدین س‍ه ش‍ن‍ب‍ه‍ی اوحد کرمانی کرمانی، اوحدالدین حامد بن ابیالفخر |
| نام پدر | ابى الفخر |
| متولد | ۵۶۱ق |
| محل تولد | بردسیر |
| رحلت | ۳ شعبان ۶۳۵ در بغداد |
| اساتید | شيخ شمس‌الدين سجاسى |
| برخی آثار | دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی |
| کد مؤلف | AUTHORCODE07560AUTHORCODE |
اوحد‌الدين حامد بن ابى الفخر (561-635ق)، متخلص به اوحد و معروف به اوحد کرمانی، از شعرای رباعی گو و عارفان بنام قرن هفتم هجری، اهل سماع،
ولادت
وى در سال 561ق، در شهر بردسير از توابع کرمان زاده شد و طى سفرهایى به حجاز و عراق و شام، با مشايخ بزرگ صوفيه آشنا گرديد.
تحصیلات
او در جوانى به بغداد رفت و در آنجا تحصيل كرد و سپس به حلقه مريدان شيخ شمس‌الدين سجاسى پيوست و از او خرقه گرفت. سجاسى، مراد و استاد شمس تبريزى نيز بود. اوحد‌الدين، از بغداد به تركيه رفت و در آنجا مريدان بسيار يافت. وى به سفرهاى بى‌شمار رفت و با عرفاى زيادى صحبت داشت.
در سال 632ق، به بغداد بازگشت و در آن هنگام، شيخ شهاب‌الدين سهروردى كه شيخ الشيوخ بغداد بود، درگذشت و اوحد‌الدين بر جنازه او نماز گزارد. خليفه عباسى، المستنصر او را به مقام شيخ الشيوخى گماشت و به رباط مرزبانيه روانه ساخت.
اوحد‌الدين کرمانى، يكى از شاعران رباعى‌گوى ایرانى است و تخلص وى، «اوحد» مى‌باشد. تعدادى از رباعيات او، در زمره زيباترين رباعيات فارسی جاى دارد. اين رباعيات را مريدان شيخ مى‌نوشته‌اند و در حال حاضر، چند مجموعه مستقل از رباعيات او كه توسط مريدان شيخ فراهم آمده، موجود است. سنت شفاهى در نقل اشعار صوفيان، باعث شده كه تعدادى از اين رباعيات، با رباعيات ديگر شاعران از جمله خيام، مولوى، باباافضل كاشى، عطار و ديگران در هم بياميزد و اصطلاحاً جزو رباعيات سرگردان قرار گيرد.
وفات
اوحد‌الدين کرمانى، روز دوشنبه سوم شعبان 635ق، درگذشت و او را در محله شونيزيه بغداد به خاک سپردند.
آثار
- مناقب (توسط يكى از مريدان شيخ در قرن هفتم قمرى نگاشته شده است و به ذكر احوال او اختصاص دارد)؛
- ديوان رباعيات.
در پاره‌اى از منابع، «مثنوى مصباح الارواح» را به اوحد‌الدين منسوب ساخته‌اند كه بديع‌الزمان فروزانفر با دلايل متقن، ابطال اين انتساب را باز نموده است. اين مثنوى، از شاعرى است به نام شمس‌الدين محمد بردسيرى كه هم‌دوره و همشهرى اوحد‌الدين بوده‌است.