شیرازی، محمدکاظم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' های ' به 'های ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type='authorWritings'|[[بلغه الطالب فی حاشیه المکاسب]] | |data-type='authorWritings'|[[شرح العروة الوثقی (کاشف‌الغطاء)]] | ||
[[بلغه الطالب فی حاشیه المکاسب]] | |||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۵: | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[شرح | [[شرح العروة الوثقی (کاشف‌الغطاء)]] | ||
[[بلغة الطالب في حاشية المکاسب]] | [[بلغة الطالب في حاشية المکاسب]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ ۲۳ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۲۱
| نام | شیرازی، محمدکاظم |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 1253 ش |
| محل تولد | |
| رحلت | 1326 ش یا 1367 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | شرح العروة الوثقی (کاشف‌الغطاء) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE05655AUTHORCODE |
آيت‌الله محمد كاظم شيرازى در سال 1292/1290ق، در شيراز زاده شد.(مشار، خان‌بابا، مؤلفين كتب چاپى، ج5 ص24) پدرش، حاج حيدر، از تجار شيراز بود و به تقوا و پرهيزگارى شهرت داشت.
وى دوران كودكى‌اش را در زادگاهش به فراگيرى خواندن و نوشتن گذرانيد. سپس در سال 1300ق همراه با پدر و مادرش به قصد زيارت عتبات عاليات، رهسپار نجف و كربلا شد و ادبيات عرب را در آنجا فرا گرفت.
پس از دو سال، پدر و مادرش به شيراز بازگشتند. او به تنهايى به تحصيل ادامه داد تا پس از چهار سال، به شيراز مهاجرت كرد. وى مطول و معالم را نزد سيد محمدعلى كازرونى فرا گرفت.
در سال 1306ق، پس از دو سال اقامت در شيراز، رهسپار كربلا شد و در حدود چهار سال، شرح لمعه، قوانين، فصول و رياض را به پايان رسانيد، سپس در حدود سال 1310ق به سامرا رفت و مورد توجه فراوان ميرزاى شيرازى قرار گرفت.
ميرزا سفارش او را به حضرات آيات: سيد محمد فشاركى و ميرزا محمدتقى شيرازى نمود. او در آن زمان، مورد نظر و محبت پدرانه ميرزاى شيرازى بود و در خانه او به سر مى‌برد و همواره حاضر به خدمت بود.
وى نخست، رسائل و مكاسب را نزد علامه حسنعلى تهرانى به پايان برد و سپس در درس‌هاى مرحوم ميرزا محمدتقى شيرازى و سيد محمد فشاركى شركت نمود. چندى هم در درس مجدد شيرازى حضور پيدا كرد.
با مهاجرت مرحوم آيت‌الله طباطبايى فشاركى به نجف اشرف، منحصراً به درس ميرزا محمدتقى شيرازى حاضر شد و تا روز وفاتش، ملازم بحث او بود و در اين مدت طولانى- حدود 28 سال از 1310 تا 1338ق از او جدا نشد.
وى در سال 1336ق، همراه با استادش به كاظمين رفت و در اوايل سال 1337ق، همراه با استاد به كربلا مهاجرت كرد و تا وفات ميرزا محمدتقى شيرازى، در آن خاک پاک به تحصيل و تدريس اشتغال داشت.
ايشان در 1338ق، رهسپار نجف شد و به تدريس خارج فقه و اصول پرداخت. او در اين مدت و تا هنگام وفاتش، يكسره به تدريس و تأليف پرداخت. در حوزه نجف شهرتى فراوان كسب كرد، چشمها به او دوخته شد و مورد توجه فراوان آيت‌الله سيد ابوالحسن اصفهانى قرار گرفت. او در تدريس، بسيار خوش بيان و زيبا كلام بود.
شيخ بهاءالدين محلاتى شيرازى، سيد عبدالحسين دستغيب شيرازى، سيد مرتضى فيروز آبادى، سيد سجاد علوى گرگانى، سيد محمدحسينى شيرازى، سيد محمدحسين فضل‌الله عاملى، علامه محمدتقى جعفرى و محمدتقى بهجت از جمله شاگردانى ايشان بوده‌اند.
ايشان از محدث بزرگ شيعه ميرزا حسين نورى، صاحب مستدرك الوسائل، اجازه حديث داشت و خود از اقطاب روايت و مشايخ اجازه بود و بسيارى از فقها و دانشمندان از او اجازه روايت اخذ كردند، كه آيت‌الله سيد شهاب‌الدين نجفى مرعشى، خانم نصرت بيگم امين اصفهانى، عبداللطيف سمامى حايرى تنكابنى، صدرالدين محلاتى شيرازى و سيد محمدحسینى همدانى معروف به آقا نجفى از آن جمله‌اند.
ايشان در 22 جمادى الاول 1367، در 77 سالگى، در نجف، چشم از جهان فرو بست. پيكر ايشان در حرم اميرالمؤمنين(ع) به خاک سپرده شد.
آثار
- بلغة الطالب في حاشية المكاسب.
- رسالة في الخلل.
- رسالة في صلاة الجماعة.
- حاشيه بر فوائد الأصول شيخ انصارى.
- حاشيه بر فوائد الأصول كاظمينى، تقريرات درس محقق نائينى.
- حاشيه بر درّ الأصول حاج شيخ عبدالكريم حايرى.
- حاشيه بر فصول شيخ محمدحسین اصفهانى.
- حاشيه استدلالى بر عروة الوثقى.
- دوره كامل اصول.
- مسائل فقهية.