۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'راهي' به 'راهی'
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'راهي' به 'راهی') |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
كتاب، در دو جلد تنظيم شده است. از آغاز قرآن تا پایان سوره انعام، در جلد اول و از آغاز سوره اعراف تا آخر سوره كهف، در جلد دوم تفسير شده است. در تفسير عياشى، جنبه روايى غالب است؛ با اين حال، به دليل توجه مؤلف به آيات الاحكام، ويژگى فقهى اين تفسير بيشتر از ديگر تفاسير كهن اماميه، همچون تفسير فرات كوفى و تفسير على بن | كتاب، در دو جلد تنظيم شده است. از آغاز قرآن تا پایان سوره انعام، در جلد اول و از آغاز سوره اعراف تا آخر سوره كهف، در جلد دوم تفسير شده است. در تفسير عياشى، جنبه روايى غالب است؛ با اين حال، به دليل توجه مؤلف به آيات الاحكام، ويژگى فقهى اين تفسير بيشتر از ديگر تفاسير كهن اماميه، همچون تفسير فرات كوفى و تفسير على بن ابراهیم قمى است(برای نمونه: عياشى، ج 1، ص192، 238 و 248). | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
از مقايسه روايات دال بر وقوع تحريف در قرآن كريم در تفسير عياشى با نسخه خطى قِرائات احمد بن محمد سَيارى، برمى‌آيد كه اين اثر، منبع عياشى در نقل روايات بوده است(برای نمونه: عسكرى، ج 3، ص114، 115، 259، 262 و 264)؛ حال آنكه رجال‌شناسان امامى، روايات منقول از سيارى را بسيار ضعيف دانسته و در مسائل فقهى به آنها بى‌اعتنا بوده‌اند(خويى، ج 2، ص282 - 284). | از مقايسه روايات دال بر وقوع تحريف در قرآن كريم در تفسير عياشى با نسخه خطى قِرائات احمد بن محمد سَيارى، برمى‌آيد كه اين اثر، منبع عياشى در نقل روايات بوده است(برای نمونه: عسكرى، ج 3، ص114، 115، 259، 262 و 264)؛ حال آنكه رجال‌شناسان امامى، روايات منقول از سيارى را بسيار ضعيف دانسته و در مسائل فقهى به آنها بى‌اعتنا بوده‌اند(خويى، ج 2، ص282 - 284). | ||
بر اساس مطالب مشابه در تفسير عياشى و تفسير على بن | بر اساس مطالب مشابه در تفسير عياشى و تفسير على بن ابراهیم قمى، احتمالا اين دو اثر، منابع مشتركى داشته‌اند(برای نمونه: عياشى، ج 1، ص109 - 113، 145 - 149؛ قمى، ج 1، ص36 - 41، 55 - 58)؛ از جمله تفسير جابر بن يزيد جُعفى (متوفى 128) كه عياشى روايات فراوانى از آن نقل كرده است. | ||
تفسير ابوالجارود، زياد بن مُنذر نيز از منابع مشترك اين دو بوده است، گو اينكه بخش‌هاى منقول از تفسير مذكور، در دو اثر، همانند نيست و هر يك از آنها از بخش‌هاى مختلف آن، استفاده كرده‌اند. نصوص بر جا مانده از تفسير عياشى در «[[شواهد التنزيل لقواعد التفضيل|شواهد التنزيل]]»، حاكى از آن است كه عياشى، از برخى منابع تفسيرى اهل سنت نيز استفاده كرده است(برای نمونه: عياشى، ج 3، ص153، 163 - 165). | تفسير ابوالجارود، زياد بن مُنذر نيز از منابع مشترك اين دو بوده است، گو اينكه بخش‌هاى منقول از تفسير مذكور، در دو اثر، همانند نيست و هر يك از آنها از بخش‌هاى مختلف آن، استفاده كرده‌اند. نصوص بر جا مانده از تفسير عياشى در «[[شواهد التنزيل لقواعد التفضيل|شواهد التنزيل]]»، حاكى از آن است كه عياشى، از برخى منابع تفسيرى اهل سنت نيز استفاده كرده است(برای نمونه: عياشى، ج 3، ص153، 163 - 165). | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
#[[عسکری، مرتضی|مرتضى عسكرى]]، القرآن الكريم و روايات المدرستين، تهران، 1378ش؛ | #[[عسکری، مرتضی|مرتضى عسكرى]]، القرآن الكريم و روايات المدرستين، تهران، 1378ش؛ | ||
#محمد بن مسعود عياشى، التفسير، قم 1421؛ | #محمد بن مسعود عياشى، التفسير، قم 1421؛ | ||
#على بن | #على بن ابراهیم قمى، تفسير القمى، چاپ طيب موسوى جزايرى، نجف 1387، چاپ افست قم[بى‌تا]؛ | ||
#احمد بن على نجاشى، فهرست اسماء مصنفى الشيعة المشتهر برجال النجاشى، چاپ موسى شبيرى زنجانى، قم 1407. | #احمد بن على نجاشى، فهرست اسماء مصنفى الشيعة المشتهر برجال النجاشى، چاپ موسى شبيرى زنجانى، قم 1407. | ||
{{تفاسیر}} | {{تفاسیر}} | ||