۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'راهي' به 'راهی'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'راهي' به 'راهی') |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
ابن فورك همچنين مذهب اشعرى را همراه باقلانى و ديگران از ابوعبدالله محمد بن احمد بن طائى (د 370ق)، شاگرد مستقيم اشعرى در بغداد ياد گرفته بود. [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاكم نيشابورى]] (د 405) گفته است كه ابن فورك در بصره و بغداد سماع حديث كرده است. او مسند طيالسى را از ابومحمد عبدالله بن جعفر بن احمد بن فارس اصبهانى (د 346ق) استماع كرده و نيز از قاضى ابوبكر احمد بن محمود بن زكريا بن خُرّزاذ اهوازى (د 356ق) حديث ياد گرفت. | ابن فورك همچنين مذهب اشعرى را همراه باقلانى و ديگران از ابوعبدالله محمد بن احمد بن طائى (د 370ق)، شاگرد مستقيم اشعرى در بغداد ياد گرفته بود. [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاكم نيشابورى]] (د 405) گفته است كه ابن فورك در بصره و بغداد سماع حديث كرده است. او مسند طيالسى را از ابومحمد عبدالله بن جعفر بن احمد بن فارس اصبهانى (د 346ق) استماع كرده و نيز از قاضى ابوبكر احمد بن محمود بن زكريا بن خُرّزاذ اهوازى (د 356ق) حديث ياد گرفت. | ||
[[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاكم نيشابورى]] در [[تاریخ نیشابور]] از جمله شيوخ او «دَيبُلى» را نام برده و گفته است كه ابن فورك در مكه از او سماع حديث كرده است. ابوجعفر محمد بن | [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاكم نيشابورى]] در [[تاریخ نیشابور]] از جمله شيوخ او «دَيبُلى» را نام برده و گفته است كه ابن فورك در مكه از او سماع حديث كرده است. ابوجعفر محمد بن ابراهیم بن عبدالله ديبلى ساكن مكّه بود و در 322ق، وفات يافته است؛ بنابراین بعيد مى‌نمايد كه ابن فورك از او حديث شنيده باشد. | ||
محمد ابوالفضل | محمد ابوالفضل ابراهیم از تلخيص ابن مكتوم نقل مى‌كند كه ابن فورك پيش از 360ق، در اصفهان از مختصان [[صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد|صاحب بن عباد]] وزير آل بویه بوده و برای او چند کتاب تأليف كرده است، پس از آن به شيراز رفت و به عضدالدوله پيوست و برای او نيز چند کتاب نوشت. | ||
[[صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد|صاحب بن عباد]] در اصفهان از 347ق به بعد كاتب مؤيدالدوله ديلمى بود و در 360ق، به وزارت او رسيد؛ بنابراین، ابن فورك در زمانى كه [[صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد|صاحب بن عباد]] كاتب رسايل مؤيدالدوله بود، در خدمت او بوده است. صاحب بن عبّاد قدر ابن فورك را نیکو مى‌شناخته است و از او روايت شده كه چون ذكر امام باقلانى و ابن فورك و ابواسحاق اسفراينى مى‌رفته، مى‌گفته است: «ابن الباقلاني بحر مغرق و ابن فورك صلّ مُطرِق و الإسفرايني نارٌ مُحْرِق»؛ «ابن باقلانى دريايى فروبرنده و ابن فورك مارى تيزنگر و اسفراينى آتشى سوزان است». | [[صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد|صاحب بن عباد]] در اصفهان از 347ق به بعد كاتب مؤيدالدوله ديلمى بود و در 360ق، به وزارت او رسيد؛ بنابراین، ابن فورك در زمانى كه [[صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد|صاحب بن عباد]] كاتب رسايل مؤيدالدوله بود، در خدمت او بوده است. صاحب بن عبّاد قدر ابن فورك را نیکو مى‌شناخته است و از او روايت شده كه چون ذكر امام باقلانى و ابن فورك و ابواسحاق اسفراينى مى‌رفته، مى‌گفته است: «ابن الباقلاني بحر مغرق و ابن فورك صلّ مُطرِق و الإسفرايني نارٌ مُحْرِق»؛ «ابن باقلانى دريايى فروبرنده و ابن فورك مارى تيزنگر و اسفراينى آتشى سوزان است». | ||