ابن شهرآشوب، محمد بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'نالدين' به 'نالدين') |
جز (جایگزینی متن - 'حالدين' به 'حالدين') |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
احمد غزّالى، جارالله [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]]، ابوعلى طبرسى، ابوالحسن بيهقى فريد خراسان، خطيب خوارزمى، ابوالحسين سعيد بن هبةالله معروف به قطب راوندى، ابوعبدالله محمد بن احمد نطنزى، | احمد غزّالى، جارالله [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]]، ابوعلى طبرسى، ابوالحسن بيهقى فريد خراسان، خطيب خوارزمى، ابوالحسين سعيد بن هبةالله معروف به قطب راوندى، ابوعبدالله محمد بن احمد نطنزى، سيدناصحالدين ابوالفتح عبدالواحد تمیمى آمُدى، ابومنصور احمد بن على بن ابى طالب طبرسى، [[ابوالفتوح رازی، حسین بن علی|ابوالفتوح رازى]] و ابوعلى محمد بن حسن فتّال نيشابورى | ||
==مشايخ او در روايت و اجازه== | ==مشايخ او در روايت و اجازه== | ||
نسخهٔ ۳ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۲۹
| نام | ابن‌شهرآشوب، محمد بن علی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | علی بن شهرآشوب |
| متولد | 1096 م/۴۸۸ق |
| محل تولد | ساری یا بغداد |
| رحلت | 571 ش یا 588 ق یا 1192 م |
| اساتید | فتال نیشابوری، شیخ طبرسی، ابومنصور طبرسی، ابوالفتوح رازی، قطب‌الدین راوندی |
| برخی آثار | معالم العلماء في فهرست كتب الشيعة و أسماء المصنفين منهم قديماً و حديثاً (تتمة كتاب الفهرست للشيخ أبي‌جعفر الطوسي) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02201AUTHORCODE |
حافظ ابوجعفر (ابوعبدالله) محمد بن على بن شهرآشوب بن ابى نصر كياكى بن ابى الجيش مازندرانى سَرَوى ملقّب به رشيدالدين و عزالدين و شيخ الطائفه (588- 489ه ق1192/- 1096م) فقيه، محدث، مفسّر، اديب، شاعر، مطّلع نسبت به رجال و احاديث. دارای مذهب شیعه دوازده امامی که حتی نزد مخالفان بيگانگان نيز مورد احترام و تعظيم بوده است.
دانش او
در هشت سالگى قرآن را حفظ كرد، از دانشى گسترده برخوردار بود، عبادت بسيار مى‌كرد همیشه با وضو بود، از بعد تأليف و تصنيف در نزد شيعه به منزلۀ خطيب بغدادى نزد اهل سنّت بود.
سفرها
به خراسان و شهرهاى خوارزم و نيشابور و سبزوار (و بيهق) سفر كرد. بدنبال مخالفت و درگيرى با والى مازندران آن ديار را به مقصد بغداد ترك كرد و این در زمان مُقتَفى (555- 530ه.ق) بود و شايد در راه بغداد بود كه با علماء رى، كاشان، اصفهان، و همدان و... ديدار كرد.
چند سالى در بغداد ماند و در زمان حكمروايى مستضيء (574- 566ه. ق) به موصل مهاجرت كرد و پس از آن در حلب (از شهرهاى سوريه) رحل اقامت افكند و این واقعه در زمان امیران شيعه مذهب آل حمدان به وقوع پيوست. در همانجا نيز درگذشت و به خاک سپرده شد.
استادان
احمد غزّالى، جارالله زمخشرى، ابوعلى طبرسى، ابوالحسن بيهقى فريد خراسان، خطيب خوارزمى، ابوالحسين سعيد بن هبةالله معروف به قطب راوندى، ابوعبدالله محمد بن احمد نطنزى، سيدناصحالدين ابوالفتح عبدالواحد تمیمى آمُدى، ابومنصور احمد بن على بن ابى طالب طبرسى، ابوالفتوح رازى و ابوعلى محمد بن حسن فتّال نيشابورى
مشايخ او در روايت و اجازه
ابوجعفر محمد بن حسن شوهانى، محمد بن على بن محسن حلبى
- ركن‌الدين ابوالحسن بن على بن عبدالصمد سبزوارى نيشابورى، محمد بن على بن عبدالصمد سبزوارى نيشابورى- شيخ على بن شهر آشوب (پدرش) - پدر بزرگ ارجمندش شهر آشوب، ابوالفتّاح احمد بن على رازى- ابوسعيد عبدالجليل بن عيسى بن عبدالوهّاب رازى- سيدابوالفضل داعى بن على بن حسن حسینى- فاضل ابوالمحاسن مسعود بن على بن محمد صوابى- استاد ابوالقاسم و ابوجعفر پسران كٰمَيْح- سيدمنتهى بن ابى زيد بن كيابكى كجى گرگانى- سيدابوالصمصام و ابوالوضّاح بن محمد بن معبدبن حسن- قاضى عماد الدّين ابومحمدحسن استر آبادى، شهيد سعيد ابوعلى محمد بن حسن فارسی، سيدمهدى بن ابى حرب حسینى، ابوالقاسم زيد بن حسین بيهقى، ضياءالدين ابوالرضا فضل الله بن على راوندى و...
شاگردان
ابوحامد نجم‌الدين سيدمحمد بن ابى القاسم بن زهره حلبى، جمال‌الدين ابوالحسن على بن شعره حلّى جامعانى، محمد بن ادريس حلّى، ابن بِطريق حلّى، ابن ابى طىّ حلّى
مدفن
ابن شهر آشوب در سال 588ق در شهر حلب از دنيا رفت و در دامنۀ كوهى كه جوشن مى‌نامند به خاک سپرده شد. و آن گورستانى است در حلب برای دفن بزرگان علماء شيعه. از ديدگاه شیعیان حلب این مكان مدفن شهيد محسن سقط فرزند امام حسین عليه‌السلام است.