الضوء اللامع لأهل القرن التاسع: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ه‌گ' به '') |
جز (جایگزینی متن - 'گوشيرى' به 'گوشه‌گيرى') |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
در مقدمه نویسنده، به بيان موضوع كتاب پرداخته شده و به اين نكته اشاره گرديده است كه: «اين كتاب جامع شرح حال بزرگان و دانشمندان و قضات و عارفان و ادبا و شعرا و راويان حديث و پادشاهان و امرا و كارگزاران آنها و وزيرانى است كه در كشورهاى مصر و شام و حجاز سكونت داشته‌اند يا اهل سرزمين‌هاى يمن و روم يا هندوستان و [ایران] بوده‌اند و ديگر خصوصيت بارز اين كتاب، معرفى بسيارى از دانشمندان و فضلاى اهل ذمه است كه از پيروان اديان مختلف بوده‌اند». سخاوى با انجام چنين كارى وسعت مشرب خويش را آشكار كرده است.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/14143/36 مالكى، هيبت‌الله، 1378، ص36]</ref> | در مقدمه نویسنده، به بيان موضوع كتاب پرداخته شده و به اين نكته اشاره گرديده است كه: «اين كتاب جامع شرح حال بزرگان و دانشمندان و قضات و عارفان و ادبا و شعرا و راويان حديث و پادشاهان و امرا و كارگزاران آنها و وزيرانى است كه در كشورهاى مصر و شام و حجاز سكونت داشته‌اند يا اهل سرزمين‌هاى يمن و روم يا هندوستان و [ایران] بوده‌اند و ديگر خصوصيت بارز اين كتاب، معرفى بسيارى از دانشمندان و فضلاى اهل ذمه است كه از پيروان اديان مختلف بوده‌اند». سخاوى با انجام چنين كارى وسعت مشرب خويش را آشكار كرده است.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/14143/36 مالكى، هيبت‌الله، 1378، ص36]</ref> | ||
نخستين شخصى كه نویسنده در اين كتاب بر اساس حروف تهجى، زندگى‌نامه‌اش را شرح كرده است، يكى از زهاد گيلانى‌الاصل به نام آدم بن سعد بن عيسى الگيلانى‌الاصل مى‌باشد كه در شهر مكه معظمه بيست سال جوار بوده است و در همان جا ازدواج كرده است و در اواخر عمر در رباط سكروكان به زهد و | نخستين شخصى كه نویسنده در اين كتاب بر اساس حروف تهجى، زندگى‌نامه‌اش را شرح كرده است، يكى از زهاد گيلانى‌الاصل به نام آدم بن سعد بن عيسى الگيلانى‌الاصل مى‌باشد كه در شهر مكه معظمه بيست سال جوار بوده است و در همان جا ازدواج كرده است و در اواخر عمر در رباط سكروكان به زهد و گوشه‌گيرى نشست و در ماه ذى‌قعده سال 867ق درگذشت.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/14143/36 همان]</ref> | ||
آخرين شخصيت نيز بانويى است از مردم كشور حبشه (اتيوپى) مشهور به (يهب‌الله) كه شرح حالش چنين است: «يهب‌الله... در سال 816ق، به مكه وارد شد و وقتى كه حدود 10 سال داشت از محضر مولايش على بن جرزى و ابن سلامه و گروهى ديگر از بزرگان، استماع حديث كرد و گروهى از علما و اصحاب حديث اجازه روايت حديث به ايشان دادند. اين بانوى محدثه در شب يك‌شنبه غره ماه رجب سال 881ق در شهر مكه درگذشت. وى بانويى والامقام و پاک‌سيرت و شب‌زنده‌دار و متعبدبود.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/14143/36 ر.ک: همان]</ref> | آخرين شخصيت نيز بانويى است از مردم كشور حبشه (اتيوپى) مشهور به (يهب‌الله) كه شرح حالش چنين است: «يهب‌الله... در سال 816ق، به مكه وارد شد و وقتى كه حدود 10 سال داشت از محضر مولايش على بن جرزى و ابن سلامه و گروهى ديگر از بزرگان، استماع حديث كرد و گروهى از علما و اصحاب حديث اجازه روايت حديث به ايشان دادند. اين بانوى محدثه در شب يك‌شنبه غره ماه رجب سال 881ق در شهر مكه درگذشت. وى بانويى والامقام و پاک‌سيرت و شب‌زنده‌دار و متعبدبود.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/14143/36 ر.ک: همان]</ref> | ||
نسخهٔ ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۶:۳۶
| الضوء اللامع لأهل القرن التاسع | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سخاوی، محمد بن عبدالرحمن (نویسنده) |
| ناشر | دار مکتبة الحیاة |
| مکان نشر | بیروت - لبنان |
| چاپ | 1 |
| موضوع | کشورهای اسلامی - سرگذشت‌نامه - قرن 9ق. |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 12 |
| کد کنگره | CT 203 /ع4س2 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الضوء اللامع لأهل القرن التاسع، اثر شمس‌الدين محمد بن عبدالرحمن سخاوى، كتابى است پيرامون تراجم بزرگان عالم اسلام در سده نهم (از 801ق به بعد) كه طى سال‌هاى 890-898ق، فراهم آمده است.[۱]
ساختار
كتاب با دو مقدمه كوتاه از ناشر و نویسنده آغاز و مطالب در دوازده جلد، سامان يافته است.
اسامى افراد، بر اساس حروف الفبا تنظيم شده و شرح حال افراد، بر حسب ميزان اطلاعاتى كه نویسنده در مورد هر شخص داشته، از حجم و محتواى مختلفى برخوردار است.
گزارش محتوا
در مقدمه ناشر، زندگى‌نامه مختصرى از نویسنده ارائه گرديده.[۲]و در مقدمه مؤلف، به موضوع كتاب، اشاره شده است.[۳]
در مقدمه نویسنده، به بيان موضوع كتاب پرداخته شده و به اين نكته اشاره گرديده است كه: «اين كتاب جامع شرح حال بزرگان و دانشمندان و قضات و عارفان و ادبا و شعرا و راويان حديث و پادشاهان و امرا و كارگزاران آنها و وزيرانى است كه در كشورهاى مصر و شام و حجاز سكونت داشته‌اند يا اهل سرزمين‌هاى يمن و روم يا هندوستان و [ایران] بوده‌اند و ديگر خصوصيت بارز اين كتاب، معرفى بسيارى از دانشمندان و فضلاى اهل ذمه است كه از پيروان اديان مختلف بوده‌اند». سخاوى با انجام چنين كارى وسعت مشرب خويش را آشكار كرده است.[۴]
نخستين شخصى كه نویسنده در اين كتاب بر اساس حروف تهجى، زندگى‌نامه‌اش را شرح كرده است، يكى از زهاد گيلانى‌الاصل به نام آدم بن سعد بن عيسى الگيلانى‌الاصل مى‌باشد كه در شهر مكه معظمه بيست سال جوار بوده است و در همان جا ازدواج كرده است و در اواخر عمر در رباط سكروكان به زهد و گوشه‌گيرى نشست و در ماه ذى‌قعده سال 867ق درگذشت.[۵]
آخرين شخصيت نيز بانويى است از مردم كشور حبشه (اتيوپى) مشهور به (يهب‌الله) كه شرح حالش چنين است: «يهب‌الله... در سال 816ق، به مكه وارد شد و وقتى كه حدود 10 سال داشت از محضر مولايش على بن جرزى و ابن سلامه و گروهى ديگر از بزرگان، استماع حديث كرد و گروهى از علما و اصحاب حديث اجازه روايت حديث به ايشان دادند. اين بانوى محدثه در شب يك‌شنبه غره ماه رجب سال 881ق در شهر مكه درگذشت. وى بانويى والامقام و پاک‌سيرت و شب‌زنده‌دار و متعبدبود.[۶]
از جمله ديگر افراد معرفى‌شده در كتاب، مى‌توان از اشخاص زير نام برد: ابراهيم بن محمد بن عبدالقادر.[۷]؛ احمد بن خالد مقدسى.[۸]؛ اسحاق بن ابراهيم بن احمد بن محمد بن كامل.[۹]؛ اسدالله بن لطف‌الله كازرونى.[۱۰]؛ اسكندر بن قرايوسف.[۱۱]؛ اقبال كركى.[۱۲]و...
در پایان مجلد 12، نویسنده، كتابى جداگانه در شرح حال زنان مشهور قرن نهم تأليف كرده است. اين كتاب، حاوى شرح حال زنانى است كه به كنيه اشتهار داشته‌اند و نام اين كتاب را «كتاب الكنى من النساء» نام‌گذارى كرده است.[۱۳]
وضعيت كتاب
در پاورقى‌ها، به تصحيح اغلاط متن.[۱۴]و توضيح برخى از كلمات و مطالب متن.[۱۵]پرداخته شده است.
فهرست مطالب هر جلد، در انتهاى همان جلد آمده است.
پانويس
منابع مقاله
- مقدمه و متن كتاب.
- مالكى، هيبت‌الله، «معرفى كتاب: سخاوى و كتاب «الضوء اللامع لأهل القرن التاسع»»، پايگاه مجلات تخصصى نور، مجله: كتاب ماه تاريخ و جغرافيا، شماره 26، آذر 1378 (1 صفحه، از 36 تا 36).
- وطن‌پرست، على‌اكبر، «تاريخ و تاريخ‌نگارى در دوره اسلامى»، پايگاه مجلات تخصصى نور، مجله: كتاب ماه علوم و فنون، شماره 114، خرداد 1388 (10 صفحه، از 44 تا 53).