۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
حبیب خراسانی، حبیب‌الله بن محمدهاشم (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۱:۳۴
، ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۹جایگزینی متن - 'تن' به 'تن'
جز (جایگزینی متن - 'ل‌و' به 'ل‌و') |
جز (جایگزینی متن - 'تن' به 'تن') |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
==عرفان== | ==عرفان== | ||
حشر و نشر میرزا با عرفا، بیشتر از طریق میرزا مهدی گیلانی، متخلص به خدیو (متوفی 1309ق) بود. میرزا حبیب و خدیو و یکی دو تن دیگر در بغداد تحت تعلیم مرشدی هندی به نام غلامعلی‌خان بودند و در بغداد به محافل صوفیان شیعه و سنی رفت و آمد داشتند. بعدها در مشهد حلقه‌ای عرفانی به نام «اصحاب سراچه» تشکیل دادند که عوام بر آنان شوریدند و جمعشان را پراکنده کردند. او در اواخر عمر با سید ابوالقاسم درگزی و میرزا ابراهیم بقراط آشنا شد که اولی او را به انزوا ترغیب کرد و دیگری مقدمات انتقال مناصب میرزا حبیب به دیگران را فراهم نمود تا میرزا با فراغ بال | حشر و نشر میرزا با عرفا، بیشتر از طریق میرزا مهدی گیلانی، متخلص به خدیو (متوفی 1309ق) بود. میرزا حبیب و خدیو و یکی دو تن دیگر در بغداد تحت تعلیم مرشدی هندی به نام غلامعلی‌خان بودند و در بغداد به محافل صوفیان شیعه و سنی رفت و آمد داشتند. بعدها در مشهد حلقه‌ای عرفانی به نام «اصحاب سراچه» تشکیل دادند که عوام بر آنان شوریدند و جمعشان را پراکنده کردند. او در اواخر عمر با سید ابوالقاسم درگزی و میرزا ابراهیم بقراط آشنا شد که اولی او را به انزوا ترغیب کرد و دیگری مقدمات انتقال مناصب میرزا حبیب به دیگران را فراهم نمود تا میرزا با فراغ بال عزلت‌نشین شود. | ||
منزوی بودن میرزا حبیب، نشان‌دهنده روحیه عرفانی و سلوک اوست؛ وی از سال 1316ق/1277ش تا پایان عمر، یعنی 11 سال، کنج عزلت اختیار کرد. اهمیت این نکته زمانی بیشتر می‌شود که بدانیم این انزوا اولاً پس از مرجعیت دینی و ریاست روحانی و حکومت شرعی در خراسان بوده است و ثانیاً در روزگاری اتفاق افتاده که همه علما، شعرا و اهل فضل به‌شدت به فعالیت اجتماعی روی آورده بودند تا انقلاب مشروطه را سامان دهند. | منزوی بودن میرزا حبیب، نشان‌دهنده روحیه عرفانی و سلوک اوست؛ وی از سال 1316ق/1277ش تا پایان عمر، یعنی 11 سال، کنج عزلت اختیار کرد. اهمیت این نکته زمانی بیشتر می‌شود که بدانیم این انزوا اولاً پس از مرجعیت دینی و ریاست روحانی و حکومت شرعی در خراسان بوده است و ثانیاً در روزگاری اتفاق افتاده که همه علما، شعرا و اهل فضل به‌شدت به فعالیت اجتماعی روی آورده بودند تا انقلاب مشروطه را سامان دهند. | ||
| خط ۷۶: | خط ۷۶: | ||
==انقلاب مشروطه== | ==انقلاب مشروطه== | ||
میرزا حبیب دو سال پس از روی کار آمدن مظفرالدین شاه منزوی شد و تا پایان عمر، یعنی سال عزل محمدشاه، | میرزا حبیب دو سال پس از روی کار آمدن مظفرالدین شاه منزوی شد و تا پایان عمر، یعنی سال عزل محمدشاه، خلوت‌نشین بود. در این دوران بسیاری از علما وارد سیاست شدند و بسیاری از شعرا نیز روزنامهنگار شدند و جان بر سر این کار نهادند؛ اما میرزا حبیب گویی نه شاعر بود و نه عالم؛ به سیر انفس مشغول بود و آفاق را به اهلش وا گذاشته بود. حتی چند باری که خدمتش رسیدند تا دست خطی مبنی بر وجوب تبعیت از مشروطه بگیرند، با وجود تأیید ضمنی انقلاب، راضی نشد که نوشته‌ای بدهد و نهایتاً بیرونی خانه خود را در مشهد که محل رجوع عموم بود، در اختیار مشروطه خواهان و انجمن ایالتی گذاشت که تأییدی باشد بر مشروطه‌خواهی او؛ اما خودش در این راه قدم از قدم برنداشت. | ||
== وفات== | == وفات== | ||