طالقانی، سید محمود: تفاوت میان نسخه‌ها

""""""""وى در سال 1350 نیز دستگیر و به مدت سه سال در شهر زابل تبعید شد و سپس به بافت اعزام و پس از مدتى آزاد شد.  

آیة اللّه طالقانى از زمرۀ متفکرانى بود که گامهایى براى اتحاد جهان اسلام برداشت. او در کنفرانسهاى متعددى، گاه به عنوان نماینده شخصیتهاى بزرگى چون آیة اللّه کاشانى و بروجردى و گاه به طور مستقل، شرکت نمود.  

وى در حمایت از تأسیس «دار التقریب بین المذاهب الاسلامیه» که توسط آیة اللّه بروجردى با همکارى اندیشمندان «الازهر» مصر بود بویژه «شیخ محمد شلتوت» ایجاد شده بود، نوشت:

«راه تقریب، که جمعى از علماى بیدار و مجاهد پیش گرفته‌اند همین است که با نور تفکر، محیط ارتباط اسلامى را روشن سازند و با نوک قلم، باقیمانده ابرهاى تاریک را از افق فکرى مسلمانان زایل گردانند تا وحدت واقعى پایه گیرد، نه اتحاد صورى و قراردادى. »

در 1327/2/25 ش. همزمان با خروج آخرین سرباز انگلیس از خاک فلسطین، «بن گورین» رئیس یکى از سازمانهاى صهیونیستى، خبر شوم تأسیس دولت اشغالگر اسرائیل را اعلام کرد. از آن تاریخ به بعد، تلاشهاى گسترده‌اى در ابعاد مختلف براى حمایت از حقوق مردم فلسطین صورت گرفته است.  

آیة اللّه طالقانى نیز از مبارزانى بود که هرگز در برابر این تجاوز، سکوت نکرد و در کنفرانسهاى متعدد از حق ملت فلسطین دفاع کرد. وى در خطبۀ نماز عید فطر سال 1348 ش. به مسأله فلسطین پرداخت و ضمن آگاه کردن مردم از وضعیت مسلمانان فلسطین یادآورى مسؤولیت آنان در این مبارزه، از آنها خواست تا فطریه خود را براى کمک به مبارزان مسلمان هدیه کنند.  

با گسترش این حرکت نو، در سال بعد همگام با نمازگزاران مسجد هدایت، نماز گزاران حسینیه ارشاد و تعدادى از مساجد با راهنماییهاى آیة اللّه مطهرى و عده‌اى دیگر، فطریه خود را به مبارزان فلسطینى هدیه کردند.  

نفسهاى رژیم به شمارش افتاده بود و خزان عمرش فرا مى‌رسید؛ دستگاه حاکم از هیچ جنایتى شرم نداشت، از این رو آیة اللّه طالقانى را در پاییز 1354 براى انتقامى سخت، بار دیگر دستگیر کرد.  

آقاى طالقانى دو سال بدون محاکمه، سخت‌ترین شکنجه‌هاى روحى و جسمى را در زندان تحمل نمود و در سال 1356 ش. رژیم براى جلوگیرى از فشارهاى بین المللى، به جهت مشخص نبودن جرم و مدت محکومیت او، وى را با وجود کهولت سن و ضعف جسمانى به ده سال زندان محکوم کرد.  

او سه سال را با بدترین شرایط در زندان گذراند. سلولش یک سلول کوچک و نمور بود که حتى پنجرۀ کوچک آن با رنگ سیاه آغشته بودند و در طول شبانه روز، فقط یک ساعت براى انجام نظافت وى را به حیاط کوچک پشت زندان مى‌بردند.  

به دنبال عقب نشینى رژیم در مقابل موج اعتراضات مردم مسلمان، در پاییز 1357 ه ش بسیارى از زندانیان سیاسى آزاد گردیدند که از آن جمله آیة اللّه طالقانى بود.  

محرم سال 1357 ش. (آذر ماه)براى انقلاب لحظه حساس و سرنوشت سازى بود. آیة اللّه طالقانى همگام با امام، براى شدّت بخشیدن به قیام مردم، در اول محرم با بهره گیرى از سخن آغازین امام حسین علیه السّلام در نهضتش، پیامى حماسى براى ملت ایران فرستاد که منجر به راهپیماییها و اعتصابات گسترده‌اى گردید.  

پس از ورود امام به ایران و به پیروزى رسیدن انقلاب اسلامى، آیة اللّه طالقانى پشت سر ایشان قرار گرفت و بازویى توانا براى آن رهبر الهى گردید و اطاعت از حضرتش را بر همه واجب مى‌دانست، بالاتر از اینها پیر مجاهد، امام را نعمتى عظیم از جانب خداوند براى ملت ایران مى‌شمرد و قدردانى نکردن از آن را سبب دچار شدن به عذاب الهى مى‌دانست و در مقابل بدخواهان و گروههاى تفرقه افکن-که تلاش مى‌کردند تا وانمود سازند که او نظر مثبتى درباره رهبرى امام ندارد-قاطعانه ایستاد و مى‌فرمود:این مخلصى که نسبت به رهبرى ایشان بارها و بارها نظر داده‌ام و رهبرى قاطع ایشان را براى خودم پذیرفته‌ام و همیشه سعى کردم که از مشى این شخصیت بزرگ و افتخار قرن با اسلام، مشى من خارج نباشد.  

به دستور امام پیش نویس قانون اساسى جدید فراهم گردید و انتخابات مجلس خبرگان به منظور بررسى نهایى آن برگزار شد و آیة اللّه طالقانى به عنوان نماینده اول مردم تهران در مجلس خبرگان تعیین گردید. او با وجود تمام مشکلات و بیمارى، این مسئولیت سنگین را پذیرفت و در سنگر مجلس به پاسدارى از ارزشهاى انقلاب و خون شهیدان پرداخت.  

به این ترتیب نخستین نماز جمعه تهران به امامت آیة اللّه طالقانى در پنجم مرداد 1358 در دانشگاه تهران بر پا شد و بیش از یک میلیون نفر در آن شرکت کردند. او هفت نماز جمعه را اقامه کرد که آخرین آن در بهشت زهرا، در شانزدهم شهریور سال 1358 بود.  

اگر چه زندگانى آیة اللّه طالقانى سراسر مبارزه بود و بارها زندانى و تبعید گردید، اما با این حال آثار ارزشمندى از خود بجا گذاشت:

2. مقدمه، توضیح و تعلیق بر کتاب «تنبیه الأمة و تنزیه الملة» آیة اللّه نائینى.