نیر ممقانی، محمدتقی بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

آخوند میرزا محمّدتقی در بیست‎ودو سالگی بـرای‎ تـکمیل‎ تـحصیلات خود به نجف رفته و پس از کسب علم از مـحضر اسـتـادان و مـشایخ آن سـامان، بـه تـبریز بازگشت. میــرزا جعفر‎ سلطان‌القرائی زیر عنـوان حجّت‌الاسلام محمّـــدتقی بن محمد بن الحسینــی‎ الشّریف‎ التبریزی‎ الممقانی، گـوید: «وی پسـر دوم حجّت‌الاسلام آخوند ملا محمّد ممقانی و فرع رشید شجره این خاندان است‎. فقیه‎ و محدّث و مجتهد و حکیم بود، در فنون شعر و ادب استاد و صاحب نظر است. طـبعاً‎ راغـب‎ انزوا‎ و گوشه‌گیری و از مصاحبت و آشـنایی خـلق، گریزان بود. ریاست را دوست نمی‎داشت و شوکت و جاه‎ را جالب و طالب نبود. بخت تیره و طبع بلند داشت؛ با فقر و قناعت، امّا‎ با کمال استغنا و مـناعت‎ بـه‎ سر می‌برد. چـون وفـات کرد، دوهزار تومان قرض داشت و در مقابل آن مالی نبود؛ خانه مسکونی او را فروخته به طلبکار دادند. او در سال ١٢٤٨ق، در تبریز متولد شده‎ و از شانزده سالگی مدت پنج سال نزد پدر خود به تحصیل فقه و حکمت اشـتغال ورزیده، پس از مـرگ پدر (١٢٦٩ق) در بیست‎ودوسالگی برای تکمیل تحصیلات به عراق عرب که مرکز‎ علم‎ بود، سفر کرد و مدتی در محضر علمای آن دیار کسب فواید علمیه نمود و به تبریز مراجعت کرد. در آن ایام حجّـت‌الاسلام میرزا حسین برادر بـزرگش زنـده و مرجع شـیخیه بوده است‎. مع‎هذا پس از ورود به تبریز، امامت مسجد حجّت‌الاسلام به او محوّل شده و در آن مسجد اقامه جماعت می‎کرده است<ref>ر.ک: فرهمند، محمد، ص60؛ دهخدا، علی‌اکبر، ج5، ص7667</ref>‏.