۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
حبیب خراسانی، حبیب‌الله بن محمدهاشم (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۷ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۴:۵۳
، ۷ سپتامبر ۲۰۱۹جایگزینی متن - 'با' به 'با'
جز (جایگزینی متن - 'تا' به 'تا') |
جز (جایگزینی متن - 'با' به 'با') |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
</div> | </div> | ||
'''میرزا | '''میرزا حبیب‌الله خراسانی''' (1229ش/ 1266ق- 1288ش/ 1327ق) از شاعران عارف و از روحانیان دانشمند خراسان بوده و نسبش به شاه نعمت‌الله ولی (متوفی 834ق) می‌رسد. وی افزون بر کسب علوم دینی و فراگیری زبان عربی و فرانسه، به مقامات عالی عرفانی و معنوی دست یافت. | ||
==تولد== | ==تولد== | ||
میرزا | میرزا حبیب‌الله مجتهد، پسر حاج میرزا محمد مجتهد، نبیره سید محمدمهدی شهید و از دودمان شاه نعمت‌الله ولی در سوم فروردین سال 1229ش برابر با نهم جمادی‌الاولی 1266ق متولد شد. | ||
== نسب== | == نسب== | ||
میرزا | میرزا حبیب‌الله نسبش به اسماعیل پسر امام صادق(ع) می‌رسد. سید محمدمهدی شهید از فحول علمای قرن دوازدهم بوده و خاندانش پس از او به شهیدی مشهور شدند. از زمان مهاجرت سید محمدمهدی به خراسان تا فوت میرزا حبیب‌الله، نزدیک به 150 سال حکومت شرعی این سامان با علمای خاندان شهیدی بود. میرزا حبیب‌الله در سهسالگی پدر خود را از دست داد و زیر نظر عموی خود که مادر میرزا را به عقد خود درآورده بود، روزگار گذراند. | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
==میرزا حبیب در کلام معاصرانش== | ==میرزا حبیب در کلام معاصرانش== | ||
صنیعالدوله، وزیر انطباعات ناصرالدین شاه، که معاصر میرزا حبیب است، در «مطلعالشمس» می‌نویسد: «سید المجتهدین حاج میرزا | صنیعالدوله، وزیر انطباعات ناصرالدین شاه، که معاصر میرزا حبیب است، در «مطلعالشمس» می‌نویسد: «سید المجتهدین حاج میرزا حبیب‌الله در مشهد تدریس دارد و در صحن گوهرشاد امامت جماعت با اوست. دور از تکبر است و خلق درویشی دارد و در ادبیت و عربیت حاذق است و به فارسی و عربی نیکو شعر می‌گوید». | ||
همچنین سید حسن مشکان طبسی در مجله دبستان درباره او چنین گزارش می‌دهد: «مرحوم آقا همه علوم متداول عصر را به حدنصاب کمال دارا بود و فقیه و مرجع مسلم به شمار می‌رفت. زهد و مناعت طبع داشت و در کلیه اخلاق حسنه کمنظیر و علاوه بر این صاحب ذوقی سرشار بود». | همچنین سید حسن مشکان طبسی در مجله دبستان درباره او چنین گزارش می‌دهد: «مرحوم آقا همه علوم متداول عصر را به حدنصاب کمال دارا بود و فقیه و مرجع مسلم به شمار می‌رفت. زهد و مناعت طبع داشت و در کلیه اخلاق حسنه کمنظیر و علاوه بر این صاحب ذوقی سرشار بود». | ||