الشجرة الطيبة في الأرض المخصبة: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۶ سپتامبر ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'م‎ا' به 'م‌ا'
جز (جایگزینی متن - 'ه‎ص' به 'ه‌ص')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - 'م‎ا' به 'م‌ا')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۴۰: خط ۴۰:
سید رضا غریفی، در ابتدای کتاب مقدمه‌ای آورده و نگارش این اثر را مصداق صله ‎رحم بیان نموده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/18 ر.ک: مقدمه، ص18، 21]</ref>.
سید رضا غریفی، در ابتدای کتاب مقدمه‌ای آورده و نگارش این اثر را مصداق صله ‎رحم بیان نموده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/18 ر.ک: مقدمه، ص18، 21]</ref>.


این اثر رساله‌ای در ذکر نسب امام موسی کاظم(ع) و اعقاب آن حضرت از سید ابراهیم مجاب بن محمد عابد تا سید حسین غریفی است و نیز در ذکر انساب نوادگان [[بلادي بوشهري، عبدالله|سید عبدالله بلادی]] و احفاد سید هاشم بن سید علوی است<ref>مطبعه‎چی اصفهانی، سید مصطفی، ص131</ref> که با ترجمه امام موسی کاظم(ع) آغاز می‌شود. آن امام – که نامش در منابع به‎خاطر تقیه گاه به‌صورت «العبد الصالح» «الرجل» نیز آمده است - دارای شصت فرزند بوده است که امام رضا(ع)، ابراهیم مرتضی، محمد عابد، احمد ورع، زید النار، اسحاق، حسن، عبدالله، اسماعیل، حمزه، جعفر، عبیدالله، حسین، هارون و عباس از آن جمله‌اند. در میان آنان نام چهار نفرشان بیشتر به میان آمده است: امام رضا(ع)، ابراهیم مرتضی، جعفر و محمد عابد. محمد عابد آن‎کسی است که نسب نویسنده به او می‌رسد و در قمشه (شهرضا) اصفهان دفن شده است و نام مادرش علیّه و کنیه‌اش ام‎احمد بوده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/22 ر.ک: متن کتاب، ص22-23]</ref>.
این اثر رساله‌ای در ذکر نسب امام موسی کاظم(ع) و اعقاب آن حضرت از سید ابراهیم مجاب بن محمد عابد تا سید حسین غریفی است و نیز در ذکر انساب نوادگان [[بلادي بوشهري، عبدالله|سید عبدالله بلادی]] و احفاد سید هاشم بن سید علوی است<ref>مطبعه‎چی اصفهانی، سید مصطفی، ص131</ref> که با ترجمه امام موسی کاظم(ع) آغاز می‌شود. آن امام – که نامش در منابع به‎خاطر تقیه گاه به‌صورت «العبد الصالح» «الرجل» نیز آمده است - دارای شصت فرزند بوده است که امام رضا(ع)، ابراهیم مرتضی، محمد عابد، احمد ورع، زید النار، اسحاق، حسن، عبدالله، اسماعیل، حمزه، جعفر، عبیدالله، حسین، هارون و عباس از آن جمله‌اند. در میان آنان نام چهار نفرشان بیشتر به میان آمده است: امام رضا(ع)، ابراهیم مرتضی، جعفر و محمد عابد. محمد عابد آن‎کسی است که نسب نویسنده به او می‌رسد و در قمشه (شهرضا) اصفهان دفن شده است و نام مادرش علیّه و کنیه‌اش ام‌احمد بوده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/22 ر.ک: متن کتاب، ص22-23]</ref>.


علمای نسب معتقدند که ابراهیم مجاب تنها بازمانده از محمد عابد است. ضمان بن شدقم در کتاب تحفة الأزهار می‌گوید: علاوه بر ابراهیم مجاب، محمد زاهد نیز فرزند محمد عابد است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/24 ر.ک: همان، ص24]</ref>.
علمای نسب معتقدند که ابراهیم مجاب تنها بازمانده از محمد عابد است. ضمان بن شدقم در کتاب تحفة الأزهار می‌گوید: علاوه بر ابراهیم مجاب، محمد زاهد نیز فرزند محمد عابد است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/24 ر.ک: همان، ص24]</ref>.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش