الفاضل: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ی‌ش' به 'ی‌ش') |
جز (جایگزینی متن - 'ه‌گ' به 'ه‌گ') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
[[مبرد، محمد بن یزید|مبرد]] در مقدمه خود به بیان مقام و حرمت عالم از دیدگاه پیامبر(ص) و قبل از آن از منظر آیات قرآن کریم پرداخته است. در ادامه به بیان نافعترین علم که همانا علمی است که بدان عمل شود، پرداخته و به کلمات حکما نیز استناد جسته و از اشعار شاعران نیز بهره برده است. وی در این مقدمه، به روایت نبوی که فرمود: «أنا مدينة العلم و علي بابها» اشاره کرده و بالاترین علوم را علم به کتاب خدا و شناخت حلال و حرام و احکام آن و اعراب الفاظ آن و نیز تفسیر غرائب آن دانسته است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/3583/2/1 ر.ک: مقدمه مؤلف، ص1-8]</ref>. | [[مبرد، محمد بن یزید|مبرد]] در مقدمه خود به بیان مقام و حرمت عالم از دیدگاه پیامبر(ص) و قبل از آن از منظر آیات قرآن کریم پرداخته است. در ادامه به بیان نافعترین علم که همانا علمی است که بدان عمل شود، پرداخته و به کلمات حکما نیز استناد جسته و از اشعار شاعران نیز بهره برده است. وی در این مقدمه، به روایت نبوی که فرمود: «أنا مدينة العلم و علي بابها» اشاره کرده و بالاترین علوم را علم به کتاب خدا و شناخت حلال و حرام و احکام آن و اعراب الفاظ آن و نیز تفسیر غرائب آن دانسته است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/3583/2/1 ر.ک: مقدمه مؤلف، ص1-8]</ref>. | ||
نویسنده، | نویسنده، پایه‌گذار علم نحو را [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] معرفی کرده است. آن حضرت اصول این علم را به ابوالاسود دئلی تعلیم دادند. نویسنده، یکی از داستانهایی را که در اینباره ذکر می‌کند عبارت است از اینکه: دختر ابوالاسود که از شدت گرما در شگفت بود، عبارت «ما أشد الحر» را در حضور پدر بهنحوی ادا می‌کند که از آن نه تعجب، که سؤال از «شدیدترین گرماها» فهمیده می‌شود. اینجا بود که ابوالاسود دانست که «لحن» (لغزش در اعراب یا نحو) میان مردم رائج شده است؛ ازاینرو به خدمت [[امام على(ع)|امام علی(ع)]] شتافت و آن حضرت را از خطر لحن آگاه گردانید. [[امام على(ع)|امام(ع)]] نیز اصولی به وی عرضه داشت که ابوالاسود بعدها آنها را گسترش داد<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/3583/2/5 ر.ک: همان، ص5]</ref>. | ||
برخی از موضوعات مطرحشده در کتاب، عبارتند از: فضیلت شعر، نوادری از غرایب و لغت، جود و کرم، اخبار مستحسنه، مراثی بلیغه و موعظه‌های کوتاه و ابیات نیکو، اخبار معمرین، حلم، شکر پروردگار و بابی که مشتمل بر فصولی در باب اخلاقیات و نیز فصاحت و زیبایی است. | برخی از موضوعات مطرحشده در کتاب، عبارتند از: فضیلت شعر، نوادری از غرایب و لغت، جود و کرم، اخبار مستحسنه، مراثی بلیغه و موعظه‌های کوتاه و ابیات نیکو، اخبار معمرین، حلم، شکر پروردگار و بابی که مشتمل بر فصولی در باب اخلاقیات و نیز فصاحت و زیبایی است. | ||
نسخهٔ ۶ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۵۴
| الفاضل | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | مبرد، محمد بن یزید (نویسنده) ميمني، عبدالعزيز (محقق) |
| عنوان‌های دیگر | المفاضل |
| ناشر | مطبعة دارالکتب المصرية |
| مکان نشر | مصر - قاهره |
| چاپ | 3 |
| شابک | 977-018-0180-5 |
| موضوع | ادبيات عربی - قرن 3ق. نثر عربی - قرن 3ق. |
| زبان | عربي |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | PJA 3758 /م7 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الفاضل، اثر ابوالعباس محمد بن یزید مبرد، کتابی است که مؤلف در آن، اشعار برگزیده، نثرهای منتخب، خطبه‌های شیوا، نامه‌های رسا، اخبار نادر و لغات غریب و نادر را فراهم آورده است.
تحقیق و تصحیح کتاب توسط عبدالعزیز میمنی صورت گرفته است.
ساختار
کتاب، مشتمل است بر مقدمه‌ای به قلم محمد ابوالفضل ابراهیم، تحت عنوان «تصدیر»، مقدمه مؤلف و 16 باب.
گزارش محتوا
در «تصدیر»، اطلاعاتی پیرامون معرفی کتاب و نسخ آن و کارهایی که محقق در مورد آن انجام داده، ارائه شده است.[۱].
مبرد در مقدمه خود به بیان مقام و حرمت عالم از دیدگاه پیامبر(ص) و قبل از آن از منظر آیات قرآن کریم پرداخته است. در ادامه به بیان نافعترین علم که همانا علمی است که بدان عمل شود، پرداخته و به کلمات حکما نیز استناد جسته و از اشعار شاعران نیز بهره برده است. وی در این مقدمه، به روایت نبوی که فرمود: «أنا مدينة العلم و علي بابها» اشاره کرده و بالاترین علوم را علم به کتاب خدا و شناخت حلال و حرام و احکام آن و اعراب الفاظ آن و نیز تفسیر غرائب آن دانسته است.[۲].
نویسنده، پایه‌گذار علم نحو را حضرت علی(ع) معرفی کرده است. آن حضرت اصول این علم را به ابوالاسود دئلی تعلیم دادند. نویسنده، یکی از داستانهایی را که در اینباره ذکر می‌کند عبارت است از اینکه: دختر ابوالاسود که از شدت گرما در شگفت بود، عبارت «ما أشد الحر» را در حضور پدر بهنحوی ادا می‌کند که از آن نه تعجب، که سؤال از «شدیدترین گرماها» فهمیده می‌شود. اینجا بود که ابوالاسود دانست که «لحن» (لغزش در اعراب یا نحو) میان مردم رائج شده است؛ ازاینرو به خدمت امام علی(ع) شتافت و آن حضرت را از خطر لحن آگاه گردانید. امام(ع) نیز اصولی به وی عرضه داشت که ابوالاسود بعدها آنها را گسترش داد[۳].
برخی از موضوعات مطرحشده در کتاب، عبارتند از: فضیلت شعر، نوادری از غرایب و لغت، جود و کرم، اخبار مستحسنه، مراثی بلیغه و موعظه‌های کوتاه و ابیات نیکو، اخبار معمرین، حلم، شکر پروردگار و بابی که مشتمل بر فصولی در باب اخلاقیات و نیز فصاحت و زیبایی است.
وضعیت کتاب
استاد میمنی در حین جستجو و تتبع در کتابخانه اسعد افندی در ترکیه، ذیل شماره ۳۵۹۸، به نسخه‌ای از این کتاب دست مییابد و تصویری از آن تهیه کرده و سپس آن را به خط خویش می‌نگارد و مورد تحقیق و پژوهش قرار داده و اشعار و امثال و اخبار آن را استخراج می‌نماید و شروح و تعلیقه‌هایی بر آن می‌افزاید. سپس آن را به دارالکتب المصریة تقدیم می‌دارد. دارالکتب تصمیم می‌گیرد افزون بر تحقیق استاد میمنی، حواشی و شرحهایی پیرامون برخی از الفاظ و... را بر آن بیفزاید و این کار را استاد احمد یوسف نجاتی، عهدهدار می‌شود.
در نسخه خطی کتاب، چیزی که دال بر عنوان کتاب باشد موجود نیست الا آنچه در خاتمه نسخه آمده است: «كمل فاضل المبرد». دارالکتب، با مراجعه به آثاری که ابن ندیم و یاقوت و غیره از مبرد به ثبت رسانده‌اند، کتابی تحت این عنوان نیافت. سپس اطلاع حاصل شد که کتابی تحت همین عنوان در کتابخانه استانبول موجود است. دارالکتب تصویر نسخه را تهیه کرد و در اختیار محققان گذاشت. پس از تحقیق مشخص شد که این نسخه متعلق به نویسنده‌ای نامعلوم از علمای قرن سوم است. بعد از مشورت با دانشمندان و اهل فن تصمیم بر آن شد که این نسخه با توجه به آنچه در آخر آن آمده است، یعنی «كمل فاضل المبرد»، تحت عنوان «الفاضل» منتشر شود[۴].
فهرست مطالب در ابتدا و فهارس عامه در انتهای کتاب ذکر شده است.
فهارس عامه کتاب عبارتند از: شعرا؛ قوافی؛ انصاف ابیات؛ اعلام؛ امم، طوایف، قبایل، عشایر، بطون و ارهاط؛ اماکن، روزهای اعراب؛ ضربالمثلها؛ کتب و استدراکات.
پانویس
- ↑ ر.ک: تصدیر، صفحه ج - ه
- ↑ ر.ک: مقدمه مؤلف، ص1-8
- ↑ ر.ک: همان، ص5
- ↑ ر.ک: تصدیر، صفحه ج - ه
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.