۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ف‌ا' به 'ف‌ا'
جز (جایگزینی متن - 'ی‌گ' به 'ی‌گ') |
جز (جایگزینی متن - 'ف‌ا' به 'ف‌ا') |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
'''تلخيص كتاب القياس'''، چنانکه از نام آن پیداست، تلخیص کتاب «القياس» از کتاب «ارگانون» یا «[[منطق ارسطو|منطق]]» [[ارسطو]] است که توسط [[ابن رشد، محمد بن احمد|ابن رشد]]، تلخیص شده است. این کتاب، سومین بخش از مجموعه آثار [[ارسطو]] میباشد (این بخشها به ترتیب عبارتند از: قاطیغوریاس (مقولات دهگانه)؛ بارى ارمینیاس (قضایا)؛ آنالوطیقاى اول (قیاس)؛ آنالوطیقاى دوم (برهان)؛ طوبیقا (جدل)؛ سوفسطیقا (سفسطه و مغالطه)؛ ریطوریقا (خطابه)؛ بوطیقا (شعر) و ایساغوجى). | '''تلخيص كتاب القياس'''، چنانکه از نام آن پیداست، تلخیص کتاب «القياس» از کتاب «ارگانون» یا «[[منطق ارسطو|منطق]]» [[ارسطو]] است که توسط [[ابن رشد، محمد بن احمد|ابن رشد]]، تلخیص شده است. این کتاب، سومین بخش از مجموعه آثار [[ارسطو]] میباشد (این بخشها به ترتیب عبارتند از: قاطیغوریاس (مقولات دهگانه)؛ بارى ارمینیاس (قضایا)؛ آنالوطیقاى اول (قیاس)؛ آنالوطیقاى دوم (برهان)؛ طوبیقا (جدل)؛ سوفسطیقا (سفسطه و مغالطه)؛ ریطوریقا (خطابه)؛ بوطیقا (شعر) و ایساغوجى). | ||
در واقع شرحهای ابن رشد بر آثار [[ارسطو]] را می‌توان به سه دسته کلی، تقسیم کرد: شرحهای مفصل و بزرگ که «تفسیر» یا «شرح» نامیده می‌شوند، شرحهای متوسط موسوم به «تلخیص» و خلاصه‌های نوشته‌های [[ارسطو]] که «جامع» و در جمع، «جوامع» نام دارند. شیوه کار ابن رشد در «تفسیرها» چنین است که نخست پاره‌هایی از متن ارسطو را از ترجمه عربی آنها نقل می‌کند و سپس به تفسیر دقیق و ژرف آنها می‌پردازد و در این رهگذر از آنچه از تفاسیر شارحان یونانی ترجمهشده به عربی، در دست داشته است، بهره می‌گیرد و گاه نیز از آنها انتقاد می‌کند و سرانجام برداشت خود را از متن [[ارسطو]] توضیح می‌دهد. در خلاصه‌ها یا «جوامع» وی همیشه از سوی خود سخن می‌گوید، درحالیکه عقاید و نظریات [[ارسطو]] را بیان می‌کند و در این رهگذر از نوشته‌های دیگر وی برای توضیح و تکمیل متن در دست، بهره می‌گیرد و از خودش نیز مطالبی بر آنها می‌افزاید<ref>ر.ک: خراسانی، | در واقع شرحهای ابن رشد بر آثار [[ارسطو]] را می‌توان به سه دسته کلی، تقسیم کرد: شرحهای مفصل و بزرگ که «تفسیر» یا «شرح» نامیده می‌شوند، شرحهای متوسط موسوم به «تلخیص» و خلاصه‌های نوشته‌های [[ارسطو]] که «جامع» و در جمع، «جوامع» نام دارند. شیوه کار ابن رشد در «تفسیرها» چنین است که نخست پاره‌هایی از متن ارسطو را از ترجمه عربی آنها نقل می‌کند و سپس به تفسیر دقیق و ژرف آنها می‌پردازد و در این رهگذر از آنچه از تفاسیر شارحان یونانی ترجمهشده به عربی، در دست داشته است، بهره می‌گیرد و گاه نیز از آنها انتقاد می‌کند و سرانجام برداشت خود را از متن [[ارسطو]] توضیح می‌دهد. در خلاصه‌ها یا «جوامع» وی همیشه از سوی خود سخن می‌گوید، درحالیکه عقاید و نظریات [[ارسطو]] را بیان می‌کند و در این رهگذر از نوشته‌های دیگر وی برای توضیح و تکمیل متن در دست، بهره می‌گیرد و از خودش نیز مطالبی بر آنها می‌افزاید<ref>ر.ک: خراسانی، شرف‌الدین، ج3، ص560-561</ref>. | ||
اما در شرحهای متوسط یا «تلخیصها»، که اثر حاضر نیز از جمله آنها میباشد، وی کلمات اول متن [[ارسطو]] را نقل و سپس بقیه مطالب را به زبان خودش شرح می‌دهد و توضیحات و نظریات شخصی و مطالبی از منابع فیلسوفان اسلامی را نیز بر آنها می‌افزاید؛ بهگونهای که اثر، بهصورت نوشته مستقلی آشکار می‌شود که گفته‌های [[ارسطو]] و [[ابن رشد، محمد بن احمد|ابن رشد]] به هم آمیخته شده و نمی‌توان آنها را از یکدیگر تشخیص داد<ref>ر.ک: همان</ref>. | اما در شرحهای متوسط یا «تلخیصها»، که اثر حاضر نیز از جمله آنها میباشد، وی کلمات اول متن [[ارسطو]] را نقل و سپس بقیه مطالب را به زبان خودش شرح می‌دهد و توضیحات و نظریات شخصی و مطالبی از منابع فیلسوفان اسلامی را نیز بر آنها می‌افزاید؛ بهگونهای که اثر، بهصورت نوشته مستقلی آشکار می‌شود که گفته‌های [[ارسطو]] و [[ابن رشد، محمد بن احمد|ابن رشد]] به هم آمیخته شده و نمی‌توان آنها را از یکدیگر تشخیص داد<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# مقدمه و متن کتاب. | # مقدمه و متن کتاب. | ||
# خراسانی، | # خراسانی، شرف‌الدین، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374. | ||