فضل الكوفة و فضل أهلها: تفاوت میان نسخه‌ها

فضل الكوفة و فضل أهلها (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۲ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۱۶:۲۱

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ، ‏۲۲ اوت ۲۰۱۹

جز

جایگزینی متن - 'ه‎ا' به 'ه‌ا'

Hbaghizadeh@noornet.net

۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش

@@ خط ۳۶: / خط ۳۶: @@
 ==گزارش محتوا==
-در مقدمه سید موسی سید تقی خلخالی؛ متولی وقت مسجد کوفه بر کتاب می‌خوانیم: از زمانی که به اداره این مسجد مبارک (مسجد جامع کوفه) و مزارات ملحق به آن مشرف شده‎ام (و تمام سعیم را در خدمت بر این مکان‎های مقدسه که محط انظار انبیاء و ائمه و اولیاء از فجر خلق و انسانیت تاکنون بوده، کرده‎ام) خدای سبحان این مزارات را دوست داشته و برکات لایزالش همواره بر این مکان‎ها بوده و همواره نور ایمان از این امکنه متشعشع بوده و با نور قدسی در طول زمان‎ها، می‌درخشیده است.
+در مقدمه سید موسی سید تقی خلخالی؛ متولی وقت مسجد کوفه بر کتاب می‌خوانیم: از زمانی که به اداره این مسجد مبارک (مسجد جامع کوفه) و مزارات ملحق به آن مشرف شده‌ام (و تمام سعیم را در خدمت بر این مکان‎های مقدسه که محط انظار انبیاء و ائمه و اولیاء از فجر خلق و انسانیت تاکنون بوده، کرده‌ام) خدای سبحان این مزارات را دوست داشته و برکات لایزالش همواره بر این مکان‎ها بوده و همواره نور ایمان از این امکنه متشعشع بوده و با نور قدسی در طول زمان‎ها، می‌درخشیده است.
-به دلیل سابقه ولایی کوفه برای اهل‎بیت وحی و تنزیل(ع) و یاری ظالمان برای از بین بردن میراث اصیل آن، پرده‎های فراموشی و پوشش بی‎توجهی بر تاریخ کوفه انداخته شد. خدمات این شهر که مانند خورشید می‌درخشد اعم از حافظان قرآن کریم و سنت نبوی شریفه آن و همیاری کوفه در تکمیل فرهنگ عربی اسلامی با ارائه هزاران نفر از اعلام محدثین و لغویان و علما و فلاسفه و فقها و ادبا و شعرا و مهندسین و اطباء و نوابغ در تمامی فنون و آداب و علوم و... در آن، علاوه بر اینکه این شهر پایتخت اسلام در زمان [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] بوده است، ما را بر آن داشت که مجموعه‎ای از مطالب چاپ شده ارزشمند را که درباره این جایگاه اسلامی مهم نوشته شده، در این اثر گرد آوریم.
+به دلیل سابقه ولایی کوفه برای اهل‎بیت وحی و تنزیل(ع) و یاری ظالمان برای از بین بردن میراث اصیل آن، پرده‎های فراموشی و پوشش بی‎توجهی بر تاریخ کوفه انداخته شد. خدمات این شهر که مانند خورشید می‌درخشد اعم از حافظان قرآن کریم و سنت نبوی شریفه آن و همیاری کوفه در تکمیل فرهنگ عربی اسلامی با ارائه هزاران نفر از اعلام محدثین و لغویان و علما و فلاسفه و فقها و ادبا و شعرا و مهندسین و اطباء و نوابغ در تمامی فنون و آداب و علوم و... در آن، علاوه بر اینکه این شهر پایتخت اسلام در زمان [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] بوده است، ما را بر آن داشت که مجموعه‌ای از مطالب چاپ شده ارزشمند را که درباره این جایگاه اسلامی مهم نوشته شده، در این اثر گرد آوریم.
 خوشبختانه این کتاب برای اولین بار از این انتشارات منتشر شده و نویسنده آن علامه مسند کوفه علوی حسنی از بزرگان همین شهر بوده و محقق آنکه بسیاری از مباحث متعلق به مسجد کوفه را به آن افزوده نیز یکی دیگر از شخصیت‎های کوفی در عصر حاضر و رئیس آکادمی کوفه در هلند می‎باشد.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39263/1/3 ر.ک: مقدمه سید موسی سید تقی خلخالی، ص3]</ref>
-به‎هرحال به علت اهمیت مسجد کوفه در تاریخ امت‎های اسلامی و عربی، بسیاری از مؤلفان پیشین در نگارش کتابی دراین‎ارتباط همت گماشته‎اند و کتاب‎های مستقلی در این زمینه تألیف کرده‎اند که یکی از آن‎ها فضل الکوفه و فضل اهلها اثر محمد بن علی بن حسن بن عبدالرحمن علوی حسنی کوفی است. محقق در مقدمه از 32 کتاب که دراین‎ارتباط نوشته شده، نام می‎برد.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39263/1/5 ر.ک: مقدمه محقق، ص5-7]</ref>
+به‎هرحال به علت اهمیت مسجد کوفه در تاریخ امت‎های اسلامی و عربی، بسیاری از مؤلفان پیشین در نگارش کتابی دراین‎ارتباط همت گماشته‌اند و کتاب‎های مستقلی در این زمینه تألیف کرده‌اند که یکی از آن‎ها فضل الکوفه و فضل اهلها اثر محمد بن علی بن حسن بن عبدالرحمن علوی حسنی کوفی است. محقق در مقدمه از 32 کتاب که دراین‎ارتباط نوشته شده، نام می‎برد.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39263/1/5 ر.ک: مقدمه محقق، ص5-7]</ref>
 مشایخ مؤلف در روایت این کتاب عبارتند از: ابوحسین علی بن حسن بن یحیی علوی با دو حدیث، احمد بن محمد بن ابی الاشتر عطار با یک حدیث، محمد بن عبدالله جعفی با بیست‎وهشت حدیث، محمد بن حسین بن جعفر تمیلی با سه حدیث، عبدالله بن جعفر بن محمد حفری با یک حدیث، حسین بن احمد بن ابوداود جعفری قطان با بیست‎وهشت حدیث، علی بن محمد بن فضل مؤدب دهقان با هشت حدیث، ابوطالب محمد بن عباس حذاء مقری با چهل‎وشش حدیث، ابوحسن محمد بن علی بن عامر کندی بن بندار با یک حدیث، محمد و زید فرزندان ابوهاشم جعفر بن محمد علوی با سه حدیث، ضحاک بن عبدالله بن ابوقتیبه غنوی و محمد بن حسین قرشی و ابوخازم محمد بن علی بن حسن وشاء هرکدام با یک حدیث، محمد بن حسین بن نخاس با هفت حدیث، و محمد بن زید بن احمد تمیمی با چهار، علی بن یعقوب بن سری یک، محمد بن حسین بن غزال پنج، حسین بن محمد بن حسن بجلی مقری یک، علی بن محمد بن اسحاق مقری یک، حسین بن احمد مقری سه، ابوطیب محمد بن حجاج یک، زید بن جعفر بن حاجب دو، عبدالله بن مجالد بن بشر محاربی پنج، جعفر بن احمد بن لیث بجلی قصار یک، عبدالسلام بن احمد بن جبه خزاز یک، حسن بن حسین بن حبیش مقری سه، محمد بن حسین سلمی دو، ابوخازم احمد بن عبدالله جوالیقی دو، علی و یحیی فرزندان حسین بن یحیای علوی یک، ابوعبدالله احمد بن علی عطار مقری دو، محمد بن علی بن حکم همدانی یک، ابوالحسن محمد بن جعفر تمیمی دو، محمد بن حسین بن عبدالصمد جعفی یک و علی بن محمد بنان با یک حدیث هستند.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39263/1/20 ر.ک: همان، ص20-21]</ref>
@@ خط ۵۴: / خط ۵۴: @@
 نویسنده کتاب «الحوادث الجامعة» به عشق و علاقه مردم کوفه نسبت‎ به‎ کتاب‎، اشاره کرده می‌گوید: آنان مواد غذایی را به بغداد برده و با‎ فروش‎ آن‎ها، کتاب‎های نفیس و ارزشمند تهیه می‌کردند...
-آنچه به سابقه حرفه وراقی در کوفه مربوط می‎شود، بیانگر این‎ امر‎ است‎ که در اواخر دوره امویان به حرفه‎ای کم‎درآمد بدل شد. بااین‎وجود این شغل توانست برای چند قرن به فعالیت و حیات خویش ادامه دهد. بنا‎ به‎ اظهار «[[ماسینیون، لویی|ماسینیون]]» بازار «وراقان» در شمال مسجد جامع کوفه قرار داشت...
+آنچه به سابقه حرفه وراقی در کوفه مربوط می‎شود، بیانگر این‎ امر‎ است‎ که در اواخر دوره امویان به حرفه‌ای کم‎درآمد بدل شد. بااین‎وجود این شغل توانست برای چند قرن به فعالیت و حیات خویش ادامه دهد. بنا‎ به‎ اظهار «[[ماسینیون، لویی|ماسینیون]]» بازار «وراقان» در شمال مسجد جامع کوفه قرار داشت...
 آنچه قابل‎تأمل است گسترش صنعت دباغی در کوفه است که با حرفه وراقان ارتباط دارد. وراقان کوفه‎ برای‎ نوشتن و جلد کتاب‎ها، از پوست دباغی شده در کوفه بهره می‎بردند. ازاین‎رو در کنار حرفه وراقی صنعت دباغی نیز رونق گرفت‎. ابن‎ ندیم دراین‎باره می‌گوید‎: «کار‎ دباغی پوست ابتدا با آهک صورت می‌گرفت که به‎سختی و شکنندگی آن می‎انجامید. ولی دباغی در کوفه با خرما انجام می‎شد که پوستِ نرم‎ به‎ دست می‎آمد...