حائری طهرانی، عباس‌: تفاوت میان نسخه‌ها

وی پس از تکمیل درسش، به ایران برگشت و در قم ساکن شد. آقابزرگ تهرانی در طبقات أعلام الشيعة می‌نویسد: شیخ عباس در تشیید بنای حوزه علمیه قم با شیخ عبدالکریم حائری، مشارکت داشت. او در تحکیم ستون‎های این حوزه کوشید و طلاب را به اخلاص تشویق می‎کرد. وی در آنجا مشغول تدریس و امامت و سایر وظایف حوزوی بود. شیخ عبدالکریم او را اکرام می‎کرد و مورد اعتمادش بود و گاهی در احتیاطاتش به شیخ عباس ارجاع می‌داد. همچنین در اوقاتی که مانعی برایش پیش می‎آمد که در نماز جماعت حاضر شود، وی را به‎عنوان امام به‎جای خودش می‎گذاشت.<ref>ر.ک: فاضل قائینی نجفی، علی، ص4-5</ref>

«درس‎های اخلاق و عقاید ایشان همواره موردتوجه و اقبال فضلا و طلاب بود. ایشان سال‎های متمادی در مساجد پایین‎شهر قم و در اواخر در مسجد مدرسه حقانی اقامه جماعت می‎کرد و در مناسبت‎ها و ماه‎های محرم و صفر و رمضان، مریدان و ارادتمندان، به‎ویژه طلاب از بیانات و مواعظش بهره‎مند می‎گردیدند و در سال‎های آخر عمرش بنا به تقاضای مرحوم آیت‌الله‌العظمی سید محمد حجت کوه‎کمره‌ای، روزهای جمعه در مدرسه حجتیه برای طلاب درس اخلاق می‎گفت و با خواندن دعای ندبه، نورانیت و صفایی به مجلس می‌داد. بسیار حال خوشی داشت و جلساتش از معنویت خاصی برخوردار بود، بااینکه غالباً ً مریض بود و از ناراحتی قلبی، معده و ریه رنج می‎برد، اما با عشق و معنویت خاصی جلسات اخلاقی و دعای ندبه را اجرا می‎کرد.»<ref>بی‌نام، ص4</ref>