طهرانی، عباس: تفاوت میان نسخه‌ها

«[[حسینی طهرانی، محمدحسین|علامه سیدمحمدحسین حسینی تهرانی]]، در کتاب «روح مجرد» آورده است: حضرت آیت‎اللّه حاج شیخ عباس تهرانی مردی بزرگوار و خلیق و مؤدب به آداب شرعیه و عالم بود. برای دوری از ابناء دنیا در زمان پهلوی بزرگ (رضاخان) در قم به آخر شهر نزدیک باغ‎های اناری رفته و خانه ساخته بود. در توسلات به امام زمان - عجل‌اللّه‌تعالی‌فرجه‌الشريف - و دعوت طلاب قم و معاشران خود، در تجنب از آداب کفر و دوری از تمدن ضاله و مضله غربی‎ها، داستان‎های شنیدنی داشت. بسیار مبارز و صریح‎اللهجه بود و با [[خمینی، سید روح‌الله|رهبر کبیر انقلاب اسلامی، آیت‎اللّه خمینی - قدس سره]] - از نزدیک دوست و صمیمی و کمال مراوده و آشنایی را داشتند. حقیر از محضر شریف آیت‎اللّه تهرانی استفاده‎ها بردم و چندین سال که در حوزه مبارکه قم بودم، بعضی از جمعه‎ها به محضر انورشان می‎رسیدیم و از مواعظ و نصایحشان مستفیض می‎گشتیم. ایشان دارای بعضی از حالات روحی بودند که کاشف از نوعی اتصال بوده؛ از طرفی دل‎دردهای شدید و زخم معده و از طرف دیگر محافظت بر اسرار، اجازه نمی‎داد تا پرده از چهره برافکنند و حقایق را روشن سازند. خودشان می‎فرمودند: «من گوهری در خرابه گیر آورده‌ام و راه پیدا کردنش را بلد نیستم». روزی حقیر از ایشان درباره توحید افعالی سؤال کردم، فرمودند: «لب ببند! این از اسرار است. اجمالا اینک بدان که: همه امور از جانب خداست»<ref>سایت حوزه.نت</ref>.