دیوان رودکی سمرقندی: تفاوت میان نسخه‌ها

رودکی خود تسلط خویش را در مدیحه‎سرایی می‌دانسته و جایی که از گفتن مدح امیر ابوجعفر به‎سزا خود را ناتوان می‎شمارد بر جریر و طایی و حسان و سحبان شعرای مشهور عرب که در مدایح معروف بوده‎اند، خود را فزونی می‎نهد:

[[رودکي، جعفر بن محمد|رودکی‎]] بهار‎ را به سپاهی تشبیه کرده است که رویدادهای طبیعی، هرکدام در این سپاه‎ شغلی‎ برعهده دارند؛ ابرهای تیره به‎‎منزله‎ سپاهیان و باد‎ صبا‎، نقیب‎ و فرمانده لشکر است و برق‎ آسمان به‎عنوان نفاط یا کسی است که ظرف‎های مشتعل از نفت را به کشتی‎ یا‎ سپاه دشمن می‎اندازد. در توصیف [[رودکي، جعفر بن محمد|رودکی]]‎، باد‎ صبا‎ همچون‎ فرمانده‎ لشکر سپاهیان را‎ که‎ ابرها هستند، حرکت می‌دهد. برق آسمان نیز به آتش‎افکنی و شعله‎ور ساختن سپاه دشمن مشغول می‎شود‎ و رعد‎ نیز‎ نوای جنگی می‎نوازد<ref>ر.ک: رضاییان، زهرا، ص63</ref>.