ملاحمی خوارزمی، محمود بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

رکن‎الدین محمود اصولی بن عبیدالله ملاحمی که به وی محمود خوارزمی، محمود بن ملاحمی و محمود بن محمد بن ملاحمی خوارزمی نیز گفته شده، از عالمان مسلمان است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38722/1/5 ر.ک: خوارزمی، ص5]</ref>. مورخان اجماع دارند که لقب وی به کلمه «خوارزمی» منتهی می‎شود و سمعانی در «الأنساب» گفته کلمه خوارزمی نشانه نسبتش به شهر خوارزم است که قتیبة بن مسلم باهلی آن را فتح کرد و علمای زیادی در آن پرورش یافتند. درباره نسبت لقب «اصولی» به وی نیز باید گفت: این لقب به علت اشتغال وی به اصول دین (علم کلام) به او داده شده است؛ زیرا او در درجه اول به علم کلام مشغول و مشهور بود و پس از آن به اصول فقه<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38722/1/5 ر.ک: همان]</ref>.

در قرن پنجم و ششم قمری که دوره طلایی معتزله به حساب می‎آید، ملاحمی و ابوالقاسم زمخشری (متوفی 538ق) دو شخصیت بزرگ مکتب قاضی عبدالجبار بودند که مکتب و مدرسه معتزلیان را زنده و بارور ساختند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38722/1/11 ر.ک: همان، ص11]</ref>. ابن مرتضی، محمود بن محمد ملاحمی را جامع معقول و منقول می‎شمارد و می‎نویسد: درباره وی نقل شده که: «إنه دنّس نفسه بشيء من الفلسفة»؛ یعنی خودش را به فلسفه آلوده ساخت. البته توجیهاتی در این‎باره نیز شده که وی مانند سایر معتزلیان، فلسفه را به قصد تسلط بر آن و نقدش خواند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38722/1/10 ر.ک: همان، ص10]</ref>.