روضات الجنات و جنات الجنان: تفاوت میان نسخه‌ها

روضات الجنات و جنات الجنان (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۱ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۲۱:۰۳

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ، ‏۲۱ اوت ۲۰۱۹

جز

جایگزینی متن - 'ی‎گ' به 'ی‌گ'

Hbaghizadeh@noornet.net

۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش

@@ خط ۵۱: / خط ۵۱: @@
 در ادامه مقدمه برخی احکام زیارت قبور از دیدگاه نویسنده ذکر شده است؛ از جمله کراهت بوسیدن قبور: «بوسیدن قبور مکروهست الا قبر پدر و مادر و انبیا و کمل اولیا و بعضی (از علما) در این‎ها نیز خلاف کرده‎اند»<ref>ر.ک: همان، ص9</ref>‏. سپس اخباری از سنت رسول‎الله(ص) به‎عنوان مستندات این احکام ذکر شده است که زیارت قبر آمنه(س) توسط آنحضرت از جمله این مستندات است: «در کتب مسانید و سیر وارد است که سید المرسلین(ص) در آن سال که به غزوه بنی لحیان فرموده بود به منزل عسفان رسید در آنجا قبر مادر خود آمنه را دریافت و زیارت کرد و گریست چنانچه مجموع اصحاب و ملازمان رکاب سعادت انتساب را به گریه درآورد»<ref>ر.ک: همان، ص10</ref>‏.
-از فحاوی بسیاری از اخبار و آثار و حکایت صلحا و ابرار محقق می‎گردد که اموات از احوال احیاء خبر می‎یابند و به زیارت یاران و دوستان انس حاصل می‎کنند<ref>ر.ک: همان، ص12</ref>‏.
+از فحاوی بسیاری از اخبار و آثار و حکایت صلحا و ابرار محقق می‌گردد که اموات از احوال احیاء خبر می‎یابند و به زیارت یاران و دوستان انس حاصل می‎کنند<ref>ر.ک: همان، ص12</ref>‏.
 روضه اول: در ذکر مقابر و مشاهد اصحاب پیامبر مکرم اسلام(ص) است. این روضه با بررسی تاریخ شهر تبریز آغاز شده است: «بدان که شهر تبریز از بناهایی است که در ظهور اسلام واقع شده، قبل از بنای آن به‎جای آن و در حوالی و نواحی آن، ده‎ها و قلعه‎ها بوده و مردم آنجا آتش‎پرست بوده‎اند...» <ref>ر.ک: متن کتاب، ج1، ص15</ref>‏. پس‎ازآن به مستنداتی در رابطه با این شهر اشاره شده است. سپس از مزار صحابی رسول خدا اسامة بن شریک ثعلبی در جنوب شهر تبریز یاد شده است. همچنین از ابودجانه انصاری، فرقد بن زید و ابومحجن ثقفی یاد شده است <ref>ر.ک: همان، ص28-20</ref>‏. ذکر رباعیات، اشعار و داستان‎های متعدد سبب جذابیت کتاب شده است.
-روضه دوم: در ذکر مقابر اکابر سرخاب است. نویسنده سرخاب را از جمله مزارات مشهور شهر تبریز معرفی کرده که در جانب شمال آن شهر در پای کوه سرخ واقع است. او در ذکر اهمیت این گورستان به کلام مولانا جلال‎الدین محمد بلخی اشاره کرده می‎نویسد: «هر که از تبریز می‎آید و به‎جانب ما میل می‎نماید تحفه او می‎باید که خاک پاک سرخاب باشد»<ref>ر.ک: همان، ص47</ref>‏. وی سپس در معرفی مزار پیر باب، ذکر این توضیح را لازم می‎داند: «پوشیده نماند که در هرجایی اکابر را به القاب متنوعه می‎خوانند؛ در بعضی جاها شیخ می‎گویند و در بعضی جا خواجه و در بعضی جا بابا و در بعضی جا باله و در بعضی جا آتا و در بعضی جا پیر»<ref>ر.ک: همان، ص47</ref>‏.
+روضه دوم: در ذکر مقابر اکابر سرخاب است. نویسنده سرخاب را از جمله مزارات مشهور شهر تبریز معرفی کرده که در جانب شمال آن شهر در پای کوه سرخ واقع است. او در ذکر اهمیت این گورستان به کلام مولانا جلال‎الدین محمد بلخی اشاره کرده می‎نویسد: «هر که از تبریز می‎آید و به‎جانب ما میل می‎نماید تحفه او می‎باید که خاک پاک سرخاب باشد»<ref>ر.ک: همان، ص47</ref>‏. وی سپس در معرفی مزار پیر باب، ذکر این توضیح را لازم می‎داند: «پوشیده نماند که در هرجایی اکابر را به القاب متنوعه می‎خوانند؛ در بعضی جاها شیخ می‌گویند و در بعضی جا خواجه و در بعضی جا بابا و در بعضی جا باله و در بعضی جا آتا و در بعضی جا پیر»<ref>ر.ک: همان، ص47</ref>‏.
 از جمله مطالب قابل‎توجه این روضه ذیلی است که در ذکر احوال سلاطین سلاجقه نوشته شده است. نویسنده سلاطین سلاجقه را جماعتی در عدل و انصاف و اسلام و دین‎داری و بزرگواری و خیر و احسان و علو رتبت در سلطنت دانسته و چگونگی استقرار و سلطنت سلجوقیان بر تمامی مملکت ایران را از منابع تاریخی نقل کرده است<ref>ر.ک: همان، ص62-61</ref>‏.