۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'می‌ک' به 'می‌ک'
جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') |
جز (جایگزینی متن - 'می‌ک' به 'می‌ک') |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
== وفات== | == وفات== | ||
درباره وفاتش بهجز صفدی که سال وفاتش را 355ق دانسته، همه مصادر اتفاق دارند که وی در ذیحجه 354 از دنیا رفت. ظاهراً قول جمهور صحیحتر باشد زیرا [[خطیب بغدادی، احمد بن علی|خطیب بغدادی]] سال وفاتش را از شاگردانش نقل | درباره وفاتش بهجز صفدی که سال وفاتش را 355ق دانسته، همه مصادر اتفاق دارند که وی در ذیحجه 354 از دنیا رفت. ظاهراً قول جمهور صحیحتر باشد زیرا [[خطیب بغدادی، احمد بن علی|خطیب بغدادی]] سال وفاتش را از شاگردانش نقل می‌کند.<ref>ر.ک: همان، ص31</ref> | ||
== سفرها == | == سفرها == | ||
وی در بغداد سکونت کرد و از بزرگان اساتید و اهل حدیث آنجا حدیث شنید. اولین سماعش در سال 276 بود. ابوبکر بزاز به جهت کارش که خرید و فروش پارچه بود به شهرهای مختلف میرفت. وی در طلب حدیث به مصر و شام و الجزیره و دیگر جاها رفت. به دلیل موقعیت شغلی وی که سفرهای زیادی | وی در بغداد سکونت کرد و از بزرگان اساتید و اهل حدیث آنجا حدیث شنید. اولین سماعش در سال 276 بود. ابوبکر بزاز به جهت کارش که خرید و فروش پارچه بود به شهرهای مختلف میرفت. وی در طلب حدیث به مصر و شام و الجزیره و دیگر جاها رفت. به دلیل موقعیت شغلی وی که سفرهای زیادی می‌کرد، ذهبی او را با لقب «سفّار» توصیف کرده است. از شهرهایی که در کتابش «الفوائد» به رحلتش به آنجا تصریح کرده، «تنیس» در حدیث 284، «حلب» در حدیث 934، «مصر» در حدیث 713، «الحدیثه» در حدیث شماره 782 و شهر «نوره» در نزدیکی «الانبار» است.<ref>ر.ک: همان، ص15</ref> | ||
== در اقوال دیگران == | == در اقوال دیگران == | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
ابوبکر، شافعی المذهب بود و به این نسبت شهرت دارد یعنی وی را ابوبکر شافعی میخوانند. بلکه همانطور که ذهبی نیز وی را توصیف کرده، وی فقیهی از فقهای شافعی است. وی کتابهای شافعی را از فقیه احمد بن خون فرغانی استماع کرد و نوشت.<ref>ر.ک: همان، ص15</ref> | ابوبکر، شافعی المذهب بود و به این نسبت شهرت دارد یعنی وی را ابوبکر شافعی میخوانند. بلکه همانطور که ذهبی نیز وی را توصیف کرده، وی فقیهی از فقهای شافعی است. وی کتابهای شافعی را از فقیه احمد بن خون فرغانی استماع کرد و نوشت.<ref>ر.ک: همان، ص15</ref> | ||
[[خطیب بغدادی، احمد بن علی|خطیب بغدادی]] درباره وی مینویسد: | [[خطیب بغدادی، احمد بن علی|خطیب بغدادی]] درباره وی مینویسد: هنگامی‌که در بغداد از ذکر فضائل صحابه منع شده بود و سب سلف آنان در درب مساجد نوشته میشد، شافعی در آنوقت به املای فضائل آنان در مسجد شهر و در مسجد ویژه خودش واقع در باب الشام میپرداخت. وی این کار را از امور حسبه و باعث تقرب و نزدیکی به خدا میدانست.<ref>ر.ک: همان، ص16</ref> | ||