الإباضية بين الفرق الإسلامية: تفاوت میان نسخه‌ها

نویسنده، کتاب را با یک تقدیمیه با عنوان «يا أخي في الله» شروع می‌کند؛ تأکید او در این قسمت بر این است که هیچ‎کدام از فرقه‎های متعدد اسلامی بر دیگری برتری ندارد و در هر فرقه‎ای اتقیای برره و اشقیای فجره و سیاهی‎ لشکر وجود دارند. در واقع او در پی گسترش نگاهی پلورالیستی میان مذاهب است. وی می‎گوید: آنچه در گرایش به یک مذهب مهم است، معرفت و تعارف و اعتراف است که با معرفت، هر شخصی مستمسک دیگران را فهم می‌کند و با تعارف در سلوک و انجام امور اجتماعی مشترک می‎شوند و با اعتراف، هریک از مذاهب، مسلک دیگر مذاهب را قبول می‌کند و به آنان همان‎قدر حق می‎دهد که به خودش؛ زیرا صاحبان مذاهب، مجتهد هستند و مجتهد ممکن است مُصیب باشد یا مُخطئ<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/23176/1/5 ر.ک: تمهیدیه کتاب، ج1، ص5-6]</ref>.

ظاهرا انگیزه او از نوشتن این کتاب، ارائه تصویری واضح از فرقه اباضیه و رفع اعوجاج‎های حاصل از گزارش‎های دیگران است. به نظر او، اکثر کسانی که به‎عنوان ائمه فرق، معرفی شده‎اند و اقوالی در قضایا به آنان نسبت داده شده، مردمی عوام یا شبیه به عوام هستند که صاحب زبان‎های تیز یا شمشیرهای برنده‎ یا اراده‎های قوی و برای حاکمان خطرناک بوده‎اند. بااین‎حال، اقوال شاذی به آنها نسبت داده شده که فکر جهمور را در آن زمان به خودش مشغول می‌کرده است. با این وضعیت جای تأمل دارد که آیا آنان سخن حقی را بر زبان رانده‎اند یا آلت دست قدرت‎های سیاسی بوده‎اند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/23176/1/9 ر.ک: همان، 9-10]</ref>.

[[معمر، علي يحيي|علی یحیی معمر]]، می‎نویسد: امروزه، اگر کسی این موضوع را بازنگری کند، به چیزهای عجیبی می‎رسد؛ درباره برخی فرقه‎های کامل، نه از امامانشان اثری هست، نه از سخنانشان و نه مواضع انتقادی‌اشان، مگر گزارشات اغراق‎آمیزی که از دشمنانشان بر جای مانده است. وی می‎گوید: هنگامی که در کتاب‎های «مقالات» درباره مباحث مربوط به اباضیه می‎خواندم، دیدم عقاید و آرا و اقوال عجیبی را (به‎صورت صریح یا ضمنی) به آنان نسبت می‎دهند. همچنین از کسانی به‎عنوان ائمه آنان نام برده‎اند که من یقین داشتم خود اباضیه به اینها (اقوال و ائمه) معتقد نیستند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/23176/1/10 ر.ک: همان، ص10]</ref>.