۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'غالبا' به 'غالباً '
جز (جایگزینی متن - 'کمال الدین' به 'کمال‌الدین') |
جز (جایگزینی متن - 'غالبا' به 'غالباً ') |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
در متون مختلف، | در متون مختلف، غالباً ً، شرايط كسى كه اقدام به ترجمه متنى مى‌كند چنين بيان شده است:تسلّط مترجم بر زبان مبدأ كه متن اصلى به آن زبان است، تسلّط بر زبان مقصد كه قرار است متن به آن ترجمه شود، تسلّط بر موضوع متنى كه قرار است ترجمه شود و در نهايت امانتدارى مترجم.نقص در هريك از اين اصول، موجب خطاهايى در ترجمه مى‌شود، مانند بدفهمى، سوء تعبير و انتقال نادرست مفاهيم. | ||
ترجمه فوق نشان ميدهد كه مترجم تا حد بسيارى داراى شرايط فوق بوده است و درستى و شيوايى در ترجمه هر دو رعايت شده و ترجمه از روانى و رسايى برخوردار است و هر جا كه اين روانى در كار نيست بايد پى‌برد كه مترجم درستى را بر ساده‌نويسى ترجيح داده است؛ براى نمونه:عن ابى عبدالله(ع)قال:من مات منكم على هذا الامر منتظرا له كان كمن كان فى فسطاط القائم(ع).از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]]روايت كند كه فرمود:هركس از شما به اعتقاد به اين امر بميرد درحالى كه منتظر آن باشد، مانند كسى است كه در خيمۀ قائم(ع) باشد<ref>ج 2-ص 546</ref>و قد علمنا انّ النبى و الائمة صلوات‌الله‌عليهم لا يشفعون الاّ لمن ارتضى الله دينه.و الشّاك فى الامام على غير دين الله، و قد ذكر بموسى بن جعفر(ع)أنّه سيستوهبه من ربّه يوم القيامة «و مى‌دانيم كه پيامبر و ائمه(ع) شفاعت كسى را نمى‌كنند، مگر آنكه خداوند دين او را پسندد و كسى كه در امام ترديد كند بر دين خدا نيست و موسى بن جعفر(ع) فرموده است كه فرداى قيامت از پروردگارش عطا و بخشش براى زراره خواهد ساخت<ref>ج 1 ص 149</ref>».از ویژگی‌هاى ديگر اين‌ترجمه نام بردن مترجم از نسخه مورد اعتماد خويش در اين امر بوده است كه نسخۀ مصحّح ايشان متعلق به مرحوم [[غفاری، علی‌اکبر|على اكبر غفارى]] كه در سال 1390 قمرى به طبع رسيده، مى‌باشد.با اينكه آقاى سيد حسين مدرسى طباطبايى با مقايسه‌هايى كه انجام داده‌اند قائل هستند كه در تصحيح آقاى غفارى افتادگى‌هايى وجود دارد و برخى از يادداشت ايشان در حواشى كتاب نادرست است<ref>ر.ک: كتاب ماه دين-شماره 84-83-1383</ref>از مزاياى ديگر ترجمه آوردن متن عربى و فارسى در يك صفحه كه تطبيق را براى خواننده سهل مى‌نمايد و در اعراب گذارى متن كوشش بسيارى صورت گرفته است و در ترجمه اشعار عربى براى اينكه از لطافت و شيوايى لازم برخوردار باشد به نظم فارسى برگردان شده است كه اين ترجمه منظوم مورد استفاده خوانندگان قرار گيرد. | ترجمه فوق نشان ميدهد كه مترجم تا حد بسيارى داراى شرايط فوق بوده است و درستى و شيوايى در ترجمه هر دو رعايت شده و ترجمه از روانى و رسايى برخوردار است و هر جا كه اين روانى در كار نيست بايد پى‌برد كه مترجم درستى را بر ساده‌نويسى ترجيح داده است؛ براى نمونه:عن ابى عبدالله(ع)قال:من مات منكم على هذا الامر منتظرا له كان كمن كان فى فسطاط القائم(ع).از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]]روايت كند كه فرمود:هركس از شما به اعتقاد به اين امر بميرد درحالى كه منتظر آن باشد، مانند كسى است كه در خيمۀ قائم(ع) باشد<ref>ج 2-ص 546</ref>و قد علمنا انّ النبى و الائمة صلوات‌الله‌عليهم لا يشفعون الاّ لمن ارتضى الله دينه.و الشّاك فى الامام على غير دين الله، و قد ذكر بموسى بن جعفر(ع)أنّه سيستوهبه من ربّه يوم القيامة «و مى‌دانيم كه پيامبر و ائمه(ع) شفاعت كسى را نمى‌كنند، مگر آنكه خداوند دين او را پسندد و كسى كه در امام ترديد كند بر دين خدا نيست و موسى بن جعفر(ع) فرموده است كه فرداى قيامت از پروردگارش عطا و بخشش براى زراره خواهد ساخت<ref>ج 1 ص 149</ref>».از ویژگی‌هاى ديگر اين‌ترجمه نام بردن مترجم از نسخه مورد اعتماد خويش در اين امر بوده است كه نسخۀ مصحّح ايشان متعلق به مرحوم [[غفاری، علی‌اکبر|على اكبر غفارى]] كه در سال 1390 قمرى به طبع رسيده، مى‌باشد.با اينكه آقاى سيد حسين مدرسى طباطبايى با مقايسه‌هايى كه انجام داده‌اند قائل هستند كه در تصحيح آقاى غفارى افتادگى‌هايى وجود دارد و برخى از يادداشت ايشان در حواشى كتاب نادرست است<ref>ر.ک: كتاب ماه دين-شماره 84-83-1383</ref>از مزاياى ديگر ترجمه آوردن متن عربى و فارسى در يك صفحه كه تطبيق را براى خواننده سهل مى‌نمايد و در اعراب گذارى متن كوشش بسيارى صورت گرفته است و در ترجمه اشعار عربى براى اينكه از لطافت و شيوايى لازم برخوردار باشد به نظم فارسى برگردان شده است كه اين ترجمه منظوم مورد استفاده خوانندگان قرار گيرد. | ||