۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ولي' به 'ولی'
جز (جایگزینی متن - '' به '') |
جز (جایگزینی متن - 'ولي' به 'ولی') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر =NUR12280J1.jpg | | تصویر =NUR12280J1.jpg | ||
| عنوان =الشیعة في العصر | | عنوان =الشیعة في العصر المغولی | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =8107 | | کتابخانۀ دیجیتال نور =8107 | ||
| کتابخوان همراه نور =12280 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۳: | ||
}} | }} | ||
'''الشيعة في العصر | '''الشيعة في العصر المغولی (932-1274ق)''' اثر [[طریحی، محمد سعید|محمد سعيد طريحى]]، يك جلد از مجموعه كتبى است كه به نام دائرةالمعارف هند به زبان عربى نگاشته شده است. در اين كتاب احوال و شرايط شیعیان هند در دوران مغول مورد بررسى قرار گرفته است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۵: | ||
در بخش بعدى مطالب از بابر شاه و تولد و شخصيت او و نيز دختر او «كلبدن بكم» كه بانويى شاعره و پاک‌دامن و صاحب‌نظر بوده سخن به ميان آمده است. «همايون‌نامه» كتابى قطور از اوست كه در آن از پدر و برادرش همايون سخن گفته است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/8107/1/32 همان، ص32-33]</ref> | در بخش بعدى مطالب از بابر شاه و تولد و شخصيت او و نيز دختر او «كلبدن بكم» كه بانويى شاعره و پاک‌دامن و صاحب‌نظر بوده سخن به ميان آمده است. «همايون‌نامه» كتابى قطور از اوست كه در آن از پدر و برادرش همايون سخن گفته است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/8107/1/32 همان، ص32-33]</ref> | ||
بابر شاه چهار فرزند داشته كه همايون را بيش از همه دوست داشت و لذا او را | بابر شاه چهار فرزند داشته كه همايون را بيش از همه دوست داشت و لذا او را ولیعهد هند قرار داد. او در لغت تركى و فارسی، علم هيئت، هندسه، نجوم و شعر تبحر يافت و از شيخ ابوالقاسم جرجانى و مولانا الياس اردبيلى كتاب درة التاج [[قطب‌الدین رازی، محمد بن محمد|قطب‌الدين رازى]] را فراگرفت. او در 9 جمادى الاولى 937 در شهر آكره به تخت نشست و برخى از علما با عبارت «خير الملوك» تاريخ او را نوشته‌اند.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/8107/1/35 همان، ص35]</ref> | ||
در مبحث بعدى كتاب به جلال‌الدين اكبر (949-1014ق)پسر همايون بن بابر تيمورى مى‌رسد. اين بخش نيز با معرفى شخصيت وى شروع و در ادامه از جنگهایى كه او در آن شركت داشته سخن مى‌گويد. او به نگارش و ترجمه بسيارى از كتب دستور داد كه از آن جمله است: ترجمه حيوان الكبرى، ترجمه انجيل به فارسی، ترجمه [[كليلة و دمنة]] از فارسی غيرمتعارف به فارسی متعارف، آئين اكبرى كه كتاب قطورى است كه آن را ابى‌الفضل در سال 1004ق نوشته و بهترين كتابى است كه در زمان اكبر نوشته شده است، اكبرنامه كه در آن احوال ملوك هند از اولاد تيمور گوركان تا زمان جلال‌الدين اكبر و ديگر مصنفاتى كه بالغ بر 25 اثر است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/8107/1/74 همان، ص74-75]</ref> | در مبحث بعدى كتاب به جلال‌الدين اكبر (949-1014ق)پسر همايون بن بابر تيمورى مى‌رسد. اين بخش نيز با معرفى شخصيت وى شروع و در ادامه از جنگهایى كه او در آن شركت داشته سخن مى‌گويد. او به نگارش و ترجمه بسيارى از كتب دستور داد كه از آن جمله است: ترجمه حيوان الكبرى، ترجمه انجيل به فارسی، ترجمه [[كليلة و دمنة]] از فارسی غيرمتعارف به فارسی متعارف، آئين اكبرى كه كتاب قطورى است كه آن را ابى‌الفضل در سال 1004ق نوشته و بهترين كتابى است كه در زمان اكبر نوشته شده است، اكبرنامه كه در آن احوال ملوك هند از اولاد تيمور گوركان تا زمان جلال‌الدين اكبر و ديگر مصنفاتى كه بالغ بر 25 اثر است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/8107/1/74 همان، ص74-75]</ref> | ||