ابوحاتم رازی، احمد بن حمدان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
'''ابوحاتم رازى، احمد بن حمدان بن احمد''' (متوفاى 322 ق)، از متفكران، مصنفان و داعيان بزرگ اسماعيلى ایران که توانست نقش مهمی در شیعه شدن بخش وسیعی از مردم ری، گیلان، قزوین، طالقان، آذربایجان، اصفهان، همدان (و اساساً نواحی جبال یا عراق عجم)در اوائل قرن ۴ هـ ق ایفا کند | '''ابوحاتم رازى، احمد بن حمدان بن احمد''' (متوفاى 322 ق)، از متفكران، مصنفان و داعيان بزرگ اسماعيلى ایران که توانست نقش مهمی در شیعه شدن بخش وسیعی از مردم ری، گیلان، قزوین، طالقان، آذربایجان، اصفهان، همدان (و اساساً نواحی جبال یا عراق عجم)در اوائل قرن ۴ هـ ق ایفا کند<ref>دایرةالمعارف تشیّع/زیر نظر: دکتر احمد صدر حاج سید جوادی/ مدخل «غیبت صغری و کبری» و «غیبت نعمانی»</ref>. | ||
<ref>دایرةالمعارف تشیّع/زیر نظر: دکتر احمد صدر حاج سید جوادی/ مدخل «غیبت صغری و کبری» و «غیبت نعمانی»</ref> | |||
اطلاعات ما از زندگى ابوحاتم اندك است. | اطلاعات ما از زندگى ابوحاتم اندك است. | ||
نسخهٔ ۵ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۵۸
| نام | ابوحاتم رازی، احمد بن حمدان |
|---|---|
| نام‌های دیگر | رازی، ابوحاتم احمد بن حمدان |
| نام پدر | حمدان |
| متولد | |
| محل تولد | پشاپویه ری |
| رحلت | 322 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | أعلام النبوة (رازی)
کتاب الاصلاح |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01547AUTHORCODE |
ابوحاتم رازى، احمد بن حمدان بن احمد (متوفاى 322 ق)، از متفكران، مصنفان و داعيان بزرگ اسماعيلى ایران که توانست نقش مهمی در شیعه شدن بخش وسیعی از مردم ری، گیلان، قزوین، طالقان، آذربایجان، اصفهان، همدان (و اساساً نواحی جبال یا عراق عجم)در اوائل قرن ۴ هـ ق ایفا کند[۱].
اطلاعات ما از زندگى ابوحاتم اندك است.
دربارۀ ایرانى بودن او نيز اختلاف است. اما فرض ایرانى بودن او أقرب به صحت است. خود ابوحاتم اعتراف ضمنى دارد به اينكه با زبان فارسی پرورش يافته و سرشته شده است. از زندگى او پيش از پيوستنش به دعوت اسماعيلى نيز اطلاع چندانى در دست نيست فقط این احتمال هست كه در مدرسۀ دعات يمن تعليم ديده و از آنجا به رى گسيل شده باشد. وى گفتارى شيرين و كلامى بليغ داشت كه توانست امرا و عامه مردم را به مذهب خود جلب كند. ابوحاتم در علم لغت و شعر و حديث دستى داشت.
مقام علمى او در حدّى بود كه مأموريت اصلاح خطاها و برقرارى سازش و هماهنگى میان معتقدات جوامع مختلف اسماعيلى (در بخشى از ایران) به او واگذار شد.
ابوحاتم با تأليفات خویش به دفاع از مذهب اسماعيليه برخاست تا جايى كه وى را با دو تن از يارانش، ابویعقوب سجستانى و محمد بن احمد نسفى، از اساطين دعوت اسماعيلى شمرده‌اند كه كوششهایشان اثر ملموسى در نشر فرهنگ اسماعيلى و فلسفه جديد آن داشته است. مناظراتى بين او و محمد بن زكرياى رازى در حضور مرداویج صورت گرفت كه در مكتب اسماعيلى از لحاظ اثرى كه بر متفكران بعدى داشت، اهمیت ویژه‌اى دارد. ابوحاتم شرح این مناظرات و گفتگوهاى خود را با رازى در کتاب خویش «أعلام النبوة» آورده و به ویژه بيشتر به شرح نظريات خود در ردّ وى پرداخته است. او در این کتاب از رازى به نام ياد نكرده و فقط در اشارت بدو به لفظ «ملحد» اكتفا كرده است.
آثار
- الزينة في الكلمات الاسلامیة العربية؛
- أعلام النبوة؛
- الإصلاح؛
- الجامع (در فقه)؛
- الرجعة[۲].
پانویس
- ↑ دایرةالمعارف تشیّع/زیر نظر: دکتر احمد صدر حاج سید جوادی/ مدخل «غیبت صغری و کبری» و «غیبت نعمانی»
- ↑ جلالی مقدم، مسعود، ج5، ص307-310
منابع مقاله
- جلالی مقدم، مسعود، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1378ش
- دایرةالمعارف تشیّع/زیر نظر: دکتر احمد صدر حاج سید جوادی