احمدی میانجی، علی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۲۵

احمدی میانجی، علی

نام	احمدی میانجی، علی
نام‌های دیگر	آیت‌الله احمدی میانجی میانجی، علی
نام پدر
متولد	1306 ش
محل تولد	میانه
رحلت	1379 ش یا 1421 ق
اساتید
برخی آثار	الأسیر في الإسلام مالکیت خصوصی در اسلام آغاز و انجام سجده
کد مؤلف	AUTHORCODE00022AUTHORCODE

میرزا على احمدى میانجى از عالمان معاصر و استادان حوزه قم بود كه در علوم مختلفى از جمله تفسير و فقه و تاريخ و حديث مهارت داشت و آثار متعددى از خود بر جاى گذاشت.

ولادت

وى به سال 1306ش در روستاى پورسخلو از توابع شهرستان میانه ديده به جهان گشود. به سال 1318ش و در سن 12 سالگى پدرش او را به میانه آورد و تحت تعليم و تربيت آيت‌اللّه میرزا ابومحمد حجتى قرار داد.

آيت‌اللّه میانجى نخست آموختن نحو را به تنهایى پيش استاد خویش آغاز كرد. او علاوه بر كتب علم نحو، کتاب حاشيه در منطق، معالم در اصول، مطول در معانى و بيان و بخش‌هاى عمده شرح لمعه و قوانين الاصول را از محضر استاد خود فرا گرفت.

اساتيد

وى همچنين از محضر آيت‌اللّه شيخ لطفعلى زنوزى و حاج میرزا مهدى جديدى در میانه بهره برد. پس از آن عازم تبريز شد و از محضر آيت‌اللّه سيد‌‎محمدحسین طباطبايى و نيز آيت‌اللّه میرزا رضى زنوزى بهره‌مند شد و پس از آن راهى حوزه علمیه قم گشت. در قم از محضر آياتى چون بروجردى، گلپايگانى، محقق داماد و علامه طباطبايى بهره مى‌جست. او در كنار تحصيل، با همكارى و همفكرى تنى چند از دوستان خود از جمله مرحوم آیت‌الله سيد‌‎مهدى روحانى اقدام به برگزارى بحث تفسير هفتگى كردند

فعاليتهاى سياسى

مرحوم میانجى با آغاز نهضت امام خمینى از سال 1342 در كنار ايشان بود و پيش از پيروزى انقلاب در موطن خود دستگير شد. پس از پيروزى انقلاب از سوى رهبرى، عهده دار مسئوليت‌هایى در منطقه بود و از سوى مردم، نمايندگى مجلس خبرگان را نيز بر عهده داشت.

درس‌هاى اخلاقى و مجالس آیت‌الله احمدى میانجى در حوزه قم، شاگردان زيادى را پرورش داد و در مسجد كوچكى كه اقامه جماعت مى‌كرد، مجالسى بزرگ و پرشور برگزار مى‌شد.

دوستى او با آیت‌الله سيد‌‎مهدى روحانى بدانجا مقدار بود كه مرگ نيز میان آنان فاصله ايجاد نكر و با فاصله یکى دو ماه پيش از دوست بزرگ خود ناگهان و در اثر ايست قلبى از دنيا رفت.

با توجه به فضاى رايج در حوزه كه اغلب فضلا و محققان را به تحقيق پيرامون فقه و اصول سوق مى‌دهد ايشان نيروى تحقيق خود را با ژرف نگرى خاصى در موضوع اهم ديگر مثل آثار مكتوب و نامه‌هاى پيامبر(ص) متمركز ساخت.