|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| <div class="boxTitle"><big>'''[[دیوان امام]]'''</big></div> | | <div class="boxTitle"><big>'''[[حلی، حسین|آیت‌الله حسین حلی]]'''</big></div> |
| [[پرونده:NUR12127J1.jpg|بندانگشتی|دیوان امام|175px]] | | [[پرونده:NUR00037.jpg|بندانگشتی|حلی، حسین|175px]] |
|
| |
|
| '''ديوان امام، مجموعه اشعار امام خمينى(س)'''، از آثار ممتاز ادبى - عرفانى، به زبان فارسى و در موضوع عشق به معشوق حقيقى؛ يعنى حضرت حق تبارك و تعالى و ديگر موضوعات عرفانى و اخلاقى است كه در زمان‌ها و مكان‌هاى مختلف قبل و بعد از انقلاب اسلامى، سروده شده است. | | '''آیت‌الله حسین حلی''' (1270- 1353ش)، فقیه، اصولی، از علماى معاصر ساكن نجف اشرف، از شاگردان [[نائینی، محمدحسین|میرزا محمدحسین نائینی]] و [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاءالدین عراقی]] و استاد بزرگانی مانند [[سیستانی، علی|آیت‌الله سید علی سیستانی]]، [[حکیم، محمدتقی|سيد محمدتقى حكيم]]؛ [[معرفت، محمد هادی|شيخ محمدهادى معرفت]]، |
| | |
| | وى بعد از گذراندن مقدمات و سطح، مدت مديدى در درس ميرزا [[نائینی، محمدحسین|محمدحسین نائينى]] حاضر شد و به رغم شايستگى زعامت دينى، وقت خود را به تدريس و تربيت علما اختصاص داد و در اين كار بسيار موفق بود. |
|
| |
|
| اين كتاب سه بخش دارد:
| | تقريرات درس ايشان را شاگردانش انتشار داده‌اند؛ مانند بحوث فقهية تأليف عزالدين بحر العلوم. |
| # مقدمات (شامل ديباچه ناشر و مقدمه خانم طباطبايى)؛
| |
| # متن اصلى (شامل 149 غزل، 117 رباعى، 3 قصيده، 2 مسمط، 1 ترجيع‌بند و 21 مورد از قطعات و ابيات متفرقه)؛
| |
| #: اشعار مزبور، در كليه قالب‌ها و حتى اشعار پراكنده، به ترتيب حروف «رَوى» (آخرين حرف اصلى قافيه)، از الف تا ياء مرتب شده است.
| |
| # ضميمه‌ها (شامل شرح مختصر اصطلاحات، فهرست اعلام و شناسنامه سروده‌ها).
| |
|
| |
|
| ديباچه، اشاره‌اى است به منزلت عرفانى و ادبى [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمينى]] و شيوه ايشان و تأثير پيشينيان بر آن جناب و تأثير آن حضرت بر ادب معاصر. ناشر، درباره سبک شناسى اشعار [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمينى]] بيان كرده كه: «چنان‌كه مى‌دانيم صاحب‌نظران و محققان از اهل ادب، طبق ضوابط و معيارهايى، شعر پارسى را به ادوار چهارگانه؛ يعنى دوره‌هاى سبک خراسانى و عراقى و هندى و عصر بازگشت منقسم ساخته‌اند. هرچند، اين مرزبندى به قطعيت اصول رياضى نيست، اما داراى مشخصاتى است كه به‌طور كلى شيوه و سبک آثار را معين مى‌كند. با همين معيارها مى‌توان گفت شعر امام از نظر شيوه، همان سبک عراقى است و آن بزرگ به همان سياق سخن گفته و به تتبع و پيروى سخنوران سبک عراقى پرداخته است.
| | ايشان با داشتن همه شرايط لازم براى مرجعيت و نشر رساله و حتى با اصرار فضلاء و اساتيد حوزه‌هاى علميه حاضر به نشر رساله خود نشدند و تا آخر عمر از پذيرش آن شانه خالى كردند. |
|
| |
|
| مقدمه خانم طباطبايى: سركار خانم فاطمه طباطبايى، در پيدايش بخشى از اشعار اين ديوان، نقشى داشته و [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمينى]] بعضى از اشعار را به خواهش او سروده و نام او را در برخى از سروده‌هايش از روى محبت و صميميت با إشاره به نام كوچك او، به‌صورت مخفف، فاطى آورده است، مانند رباعی «فلسفه»...
| | حيات پربركت شيخ حسين حلی رحمه‌الله در چهارم شوال ١٣٩۴ق به پايان رسید و پيكر شريفش در صحن حرم [[امام على(ع)|اميرمؤمنان عليه‌السلام]] در مقبرۀ استادش [[نائینی، محمدحسین|شيخ محمدحسين نائينى]] در حجرۀ ششم به خاک سپرده شد. |
| <div class="mw-ui-button">[[دیوان امام|'''ادامه''']]</div> | | |
| | <div class="mw-ui-button">[[حلی، حسین|'''ادامه''']]</div> |
