آثاری، شعبان بن محمد: تفاوت میان نسخهها
جز (Yqorbani@noornet.net صفحهٔ آثاری، شعبان بن محمد را به زينالدين (يا شرفالدين) شعبان بن محمد آثارى منتقل کرد) |
جز (Yqorbani@noornet.net صفحهٔ زينالدين (يا شرفالدين) شعبان بن محمد آثارى را به آثاری، شعبان بن محمد که تغییرمسیر بود منتقل کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۳۰ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۱۶
نام | آثاری، شعبان بن محمد |
---|---|
نامهای دیگر | آثاری، زینالدین شعبان
آثاری، ابوسعید شعبان قرشی، شعبان بن محمد |
نام پدر | محمد |
متولد | 765ق |
محل تولد | قاهره مصر |
رحلت | 828ق |
اساتید | |
برخی آثار | لامیة في النحو |
کد مؤلف | AUTHORCODE07860AUTHORCODE |
زينالدين (يا شرفالدين) شعبان بن محمد آثارى (765-828ق)، شاعر و اديب شافعى است.
ولادت
وى در 765ق1364/م، در قاهره زاده شد و اجداد او از موصل و ظاهراً غير مسلمان بودند. جدش داوود نخستين كس از خاندان او بود كه به اسلام گروید.
وى كه گویى از این سابقه ناخرسند بود، پس از اقامت در مكه، خویشتن را آثارى (منسوب به آثار نبوت در آن شهر) خواند. بااينحال، وى بدخوى، هجاگوى و هرزهسرا بود. در آغاز به منشىگرى پرداخت، سپس نقيبالحكم قاهره گرديد و در 800ق1398/م، به سبب درگيرىهاى مالى از كار معزول شد و باز بر سر كار آمد، اما چون به زشتكارىهاى فراوان متهم شد، ناچار به حجاز گريخت (807ق1404/م) و از آنجا به يمن رفت و برای بزرگان آنجا مديحه و سپس هجویه سرود و به هند تبعيد شد.
مردم هند هم پس از چند سال، از زخم زبان او دلگير شدند و به يمن راندندش. از آنجا نيز پس از چندى اخراج شد و ناچار مجاور مكه گرديد و 10 سال در آنجا اقامت گزيد. در 820ق1417/م در شام و سال بعد در قاهره بود.
چند بار ديگر به شام سفر كرد تا عاقبت در 838ق1425/م، در قاهره درگذشت.[۱]
وى جهاندوست و به شعر خود مغرور بود. به فقر تظاهر مىكرد، اما هنگام مرگ 5000 دينار از او باقى ماند. شعرش (مدح، هجا، مُجون، شعر تعليمى و مذهبى) متوسط، بلكه فروپايه است. خود مدعى است كه بيش از 30 کتاب تأليف كرده است. از این میان حدود 10 کتاب بهصورت خطى در کتابخانههاى جهان موجود است كه 5 نسخه از آنها ارجوزههایى تعليمى (بهخصوص در نحو و عروض) است. علاوه بر اين، سخاوى کتابهاى زير را نيز در ضمن آثار او آورده است:
- عنان العربية (ارجوزه در عروض)؛
- لسان العرب في علوم الأدب؛
- مجموعه اشعار در نبویات به نام المنهل العذب؛
- الرد على من تجاوز الحد.[۲]
لامیة في النحو، یکى از منظومههاى تعليمى وى است.
پانویس
- ↑ ر.ک: آذرنوش، آذرتاش، 1377، ج1، ص113
- ↑ همان
منابع مقاله
برگرفته از: آذرنوش، آذرتاش، «دائرةالمعارف بزرگ اسلامى»، زير نظر كاظم موسوى بجنوردى و همكاران (چاپ دوم)، تهران، 1377.