ناصری کاشانی، حسن

ناصری کاشانی، حسن

نام	ناصری کاشانی، حسن
نام‌های دیگر
نام پدر	محمدکاظم
متولد	1222ش
محل تولد	کاشان
رحلت	1316ش
اساتید
برخی آثار	دیوان ناصری کاشانی
کد مؤلف	AUTHORCODE18450AUTHORCODE

میرزا حسن ناصری کاشانی (1122-1316ش)، فرزند محمدکاظم، از معاریف و شاعران اواخر قرن سیزدهم و نیمه اول قرن چهاردهم کاشان است. از وی دیوان اشعاری به‎جای مانده است که به تصحیح و توضیح علی‎اصغر صائم رسیده. از انواع شعر، طبع ناصری به سرودن قصیده و مسمط گرایش و در ساختن قصاید به سبک خراسانی تبحر خاصی داشت. از جمله هم‎نشینان و دوستان او می‎توان شاعر گلپایگانی متخلص به پریشان، میرزا همایون غفاری، حسن نراقی و میر سید رضاخان صانعی کاشانی و آیت‎الله شیخ محمد غروی را نام برد. حسن نراقی و حسینعلی منشی از شاگردانش بوده‎اند.

تولد

حسن ناصری کاشانی، فرزند محمدکاظم در حدود 1260ق، در کاشان به دنیا آمد.

تحصیل

او علوم ا دبی را نزد اساتید زمان خود در زادگاهش فراگرفت و بخشی از روزگار جوانی خود را نیز در تهران سپری کرد. از انواع شعر، طبع ناصری به سرودن قصیده و مسمط گرایش داشت.

وفات

وی در روز دوازدهم مهر 1316ش، در کاشان، از دنیا رفت.

توانایی در شعر، روحیات

حسن نراقی در «آثار تاریخی کاشان و نطنز» درباره میرزا حسن این‎گونه نوشته است:

«میرزا حسن ناصری از جمله گویندگان اوایل سده چهاردهم هجری کاشان است که علاوه بر دارا بودن قریحه سرشار ادبی و فنون شعر و ادب، ترسل، انشا و خوش‎نویسی، به‎واسطه قدرت حافظه و محفوظات زیاد، بسیار حاضرالذهن بود. به‎مناسبت هر موضوعی که در محفل وی مطرح می‎گردید بی‎درنگ اشعار مناسب و شیرین و داستان‎های جالبی ایراد می‎نمود. ازاین‎رو محضر دلپذیرش همواره مطبوع و مورد پسند خاطر صاحبدلان بود. در شاعری با ساختن قصاید به سبک خراسانی توانا و دارای حسن تتبع بود...».

شاگردان

«مؤلف کتاب آثار تاریخی کاشان (حسن نراقی) می‎نویسد: در چند سال اواخر عمر ناصری بر اثر مصاحبت و همراهی او در استفاده از فصل گل سرخ قمصر از محضر و هم‎نشینی آموزنده‎اش بهره‎مند بوده‎ام. یکی از گویندگان متعددی که با استفاده از مکتب ادبی ناصری، خود به مرتبه استادی در شعر و ادب نایل گردید، خواهرزاده‎اش شادروان حسینعلی منشی، مؤسس و رئیس انجمن ادبی صبا می‎باشد که پس از درگذشت ناصری و علی‎محمد ادیب بیضایی استاد و پیشوای شعرای کاشان بشمار می‎رفت».

هم‎نشینان و دوستان

از جمله هم‎نشینان و دوستان او می‎توان شاعر گلپایگانی متخلص به پریشان، میرزا همایون غفاری، حسن نراقی و میر سید رضاخان صانعی کاشانی و آیت‎الله شیخ محمد غروی را نام برد.

آیت‎الله غروی به‎خاطر غیبت میرزا حسن ناصری و نیامدن به منزلش شعری بر سبیل تفنن برای او سروده که برخی ابیات آن چنین است:

.

ای ناصری که مثل تو در روزگار نیست		بس عیبت اینکه عهد و وفات استوار نیست
یکباره ترک صحبت ما را نموده‎ای		گویا که سور منزل ما خوش‎گوار نیست
گر فارغی تو از من رنجور بینوا		من چون کنم؟ که بی تو دلم را قرار نیست
گر صفحه ضمیر تو از نقش ما تهی است		این صفحه را به غیر تو نقش و نگار نیست

منابع مقاله

صائم کاشانی، سید علی‎اصغر، پیشگفتار «دیوان ناصری کاشانی»، اثر طبع حسن ناصری کاشانی، با تصحیح، توضیح و مقدمه سید علی‎اصغر صائم کاشانی، تالار کتاب، 1379ش.

وابسته‌ها

دیوان ناصری کاشانی