العقيدة النظامية: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۹۲: خط ۹۲:
    [[رده:سال97-1خرداد الی31]]
    [[رده:سال97-1خرداد الی31]]


    [[رده:25 اسفند الی 24 فروردین(97)]]
    [[رده:25 اسفند الی 24 فروردین(98)]]

    نسخهٔ ‏۱۵ آوریل ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۳۳

    ‏العقيدة النظامية
    العقيدة النظامية
    پدیدآورانامام‌الحرمین، عبدالملک بن عبدالله (نویسنده) زبيدي، محمد (مصحح)
    ناشردار سبيل الرشاد
    مکان نشرلبنان - بيروت
    سال نشرمجلد1: 1424ق ,
    موضوعکلام اشعري
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏‏BP‎‏ ‎‏204‎‏/‎‏4‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏8‎‏ع‎‏7
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    العقيدة النظامية، اثر امام‎الحرمین عبدالملک جوینی (419-‎478ق)، کتابی است کلامی در بیان عقاید شافعیه که با تحقیق محمد زبیدی به چاپ رسیده است.

    وجه تسمیه کتاب

    نویسنده به دلیل علاقه‎ای که به نظام‎الملک داشته، کتاب را به نام او، نام‎گذاری کرده است.[۱].

    اهمیت کتاب

    اثر حاضر، شاهدی زنده بر تحولی فرعی و غیر اصلی است که امام‎الحرمین، آرای کلامی خویش از جمله در مسئله حدوث عالم و صفات الهی را به آن ختم نموده است.[۲].

    ساختار

    کتاب با مقدمه مفصلی از محقق در هفت فصل آغاز شده و مطالب در یک مقدمه و سه قسم و هر قسم در چندین فصل، سامان یافته است

    اثر حاضر، در واقع جزئی از کتاب مفصل‎تر نویسنده تحت عنوان «العقيدة النظامية في الأرکان الإسلامية» می‎باشد که به دست ما نرسیده است.[۳].

    گزارش محتوا

    در مقدمه محقق ضمن اشاره به موضوع کتاب و بیان این نکته که اثر حاضر به اعتقاد برخی، آخرین کتاب اعتقادی است که از جوینی به دست ما رسیده است.[۴]، در خلال هفت فصل، ابتدا اوضاع سیاسی و اجتماعی، دینی و فرهنگی دوران نویسنده مورد مطالعه قرار گرفته و سپس، اطلاعاتی پیرامون زندگانی، شیوخ و اساتید، شاگردان و تألیفات وی، ارائه گردیده و در پایان، به توصیف نسخ خطی کتاب پرداخته شده است.[۵].

    در مقدمه نویسنده، ضمن بیان موضوع کتاب و تقدیم آن به نظام‎الملک، به این نکته اشاره گردیده که در اثر حاضر، به بیان قواعد عقاید پرداخته شده، اما با اسلوبی که تازه و جدید بوده و پیش از آن، سابقه نداشته است.[۶].

    نویسنده در ابتدای کتاب، تحت عنوان «القول في ما تجب معرفته في قاعدة الدين»، به بیان اقسام علم پرداخته و پس از طرح موضوع حدوث عالم به‎عنوان تمهید، به‎ ترتیب مطالب کتاب اشاره نموده و آن را به سه قسم علم به احکام اله، مناط تکلیف از صفات عباد و نبواتی که به‎واسطه آن اوامر تکلیفی به بندگان می‎رسد، تقسیم نموده و در پایان، به این نکته اشاره کرده است که امامت، جزء عقاید نبوده و غفلت از آن، ضرری به انسان نمی‎رساند[۷].

    باب اول، مربوط به علم به احکام اله (الهیات) بوده و نویسنده در این باب، ابتدا به اثبات علم به صانع مختار پرداخته و سپس، مطالب این باب را در سه قسم زیر، پی گرفته است:

    قسم اول، در بیان اموری که بر خداوند محال بوده و ذات مقدس او، از آن مبراست؛ که آن، صفاتی است که برآمده از نیاز بوده و مختص به مخلوقات می‎باشد[۸].

    قسم دوم امور و صفاتی است که برای خداوند واجب است، مانند حیات، علم، قدرت، اراده، سمع، بصر و بقا. در این قسمت، مطالبی پیرامون اتصاف خداوند به کلام و اقوال مختلف در رابطه با آن، ارائه گردیده و معنای عباراتی همچون «كلام الله تعالی مسموع»، «كلام الله مكتوب في المصاحف مقروء بالألسنة، محفوظ بالصدور» توضیح داده شده است.[۹].

    قسم سوم، در بیان اموری است که در مورد احکام الله جایز دانسته شده است. نویسنده این امور را به دو قسم قول در افعال خداوند و قول به جواز رویت او، تقسیم نموده و به توضیح هریک، پرداخته و معتقد است هر چیزی که عقل به جواز و امکان حدوث آن حکم کند، خداوند متصف به اقتدار بر آن می‎باشد. در این قسمت، بحثی پیرامون وحدانیت خداوند، مطرح گردیده است.[۱۰].

    در باب دوم، به بحث پیرامون اوامر تکلیفی عباد پرداخته شده و نویسنده ابتدا امکان و جواز تکلیف را از دیدگاه عقل، مورد بحث قرار داده و این امکان و جواز را در چهار رکن زیر، بررسی کرده است:

    1. قدرت بندگان و تأثیر آن در مقدور؛
    2. شرط توجه تکلیف به بنده، حضور عقل وی است؛ همان عقلی که بنده با آن می‎تواند خطاب را بفهمد؛
    3. مأموربه از لحاظ وجودی و وقوعی، ذاتا ممکن باشد، ولذا تکلیف به جمع ضدین و یا بودن در دو مکان در زمان واحد جایز نیست؛
    4. ثواب و عقاب[۱۱].

    باب سوم، پیرامون نبوت انبیای الهی بوده و به این نکته اشاره شده است که برخی از جمله براهمه، بااینکه اعتراف به وجود صانع دارند، اما نبوت انبیا را منکر شده و آن را قبول ندارند و معتقدند اگر انبیا چیزی را آورده باشند که مخالف عقل باشد، مردودند و اگر موافق عقل باشد که هرکسی خود عقل داشته و نیازی به آنها نبوده و بعثت آنها عبث و بیهوده است. نویسنده در این باب، ضمن پاسخ به این شبهه، به بحث پیرامون موضوعاتی چون معجزات، وجه دلالت معجزه بر صدق انجام‎دهنده آن، کرامات و اثبات نبوت پیامبر اسلام(ص)، پرداخته است.[۱۲].

    در آخرین باب، تحت عنوان «سمعیات»، به تشریح این موضوع پرداخته شده است که معلومات، به دو قسم عقلیات و سمعیات تقسیم شده و برخی از امور دینی، به‎وسیله سمعیات، مورد پذیرش قرار گرفته و باید بدان ملتزم گردید. سپس امور زیر از نظر امکان و استحاله عقلی بررسی شده‎اند: اعاده خلق و زنده شدن مردگان پس از مرگ؛ عذاب قبر و سؤال نکیر و منکر؛ بهشت و دوزخ؛ صراط و میزان؛ شفاعت و اجل و رزق[۱۳].

    در پایان کتاب، مطالبی پیرامون معنای ایمان، احکام توبه و قبول آن، برگشت به‎سوی گناه و عدم بطلان توبه سابق و صحت یا عدم صحت توبه از یک گناه و اصرار بر گناهی دیگر غیر از آن، مطرح گردیده است.[۱۴].

    وضعیت کتاب

    فهرست منابع و مصادر مورد استفاده محقق، به‎همراه سایر فهارس، در انتهای کتاب آمده است که عبارتند از فهرست‎های: آیات؛ احادیث نبوی؛ اشعار؛ اعلام؛ فرق، مذاهب و دول؛ اماکن، شهرها و سرزمین‎ها، کتب مذکور در متن و فهرست مطالب.

    در پاورقی‎ها، علاوه بر ذکر منابع و توضیح برخی از مطالب متن، توضیحاتی پیرامون نسخ خطی کتب مذکور در متن ارائه گردیده است.

    پانویس

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.

    وابسته‌ها