التصديق بالنظر إلی الله تعالی في الآخرة: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'رسول الله' به 'رسول‌الله')
    جز (جایگزینی متن - 'التصديق بالنظر إلي الله تعالي في الآخرة' به 'التصديق بالنظر إلی الله تعالی في الآخرة')
    خط ۲: خط ۲:
    | تصویر =NUR25046J1.jpg
    | تصویر =NUR25046J1.jpg
    | عنوان =‏التصديق بالنظر إلی الله تعالی في الآخرة
    | عنوان =‏التصديق بالنظر إلی الله تعالی في الآخرة
    | عنوان‌های دیگر =‏التصديق بالنظر إلي الله تعالي في الآخرة
    | عنوان‌های دیگر =‏التصديق بالنظر إلی الله تعالی في الآخرة
    | پدیدآوران =  
    | پدیدآوران =  
    [[آجری، محمد بن حسین]] (نویسنده)
    [[آجری، محمد بن حسین]] (نویسنده)

    نسخهٔ ‏۱۱ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۰۸

    ‏التصديق بالنظر إلی الله تعالی في الآخرة
    التصديق بالنظر إلی الله تعالی في الآخرة
    پدیدآورانآجری، محمد بن حسین (نویسنده) جنباز، محمد غياث (محقق)
    عنوان‌های دیگر‏التصديق بالنظر إلی الله تعالی في الآخرة
    ناشردار عالم الکتب
    مکان نشرعربستان - رياض
    سال نشرمجلد1: 1405ق,
    موضوعاحاديث اهل سنت - قرن 4ق. رويت الهي - احاديث
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏‏BP‎‏ ‎‏219‎‏ ‎‏/‎‏آ‎‏3‎‏ت‎‏6

    التصديق بالنظر إلی الله تعالی في الآخرة، تألیف ابوبکر محمد بن حسین آجری حنبلی (متوفی 360ق)، به بررسی یکی از مسائل کلامی اختلافی، یعنی موضوع رؤیت پروردگار در عالم آخرت اختصاص دارد. نویسنده در این کتاب آیات و احادیث متعلق به «رؤیت خداوند در آخرت» را گردآوری کرده است. برخی این کتاب را بابی از ابواب کتاب «الشريعة» نویسنده دانسته‎‎اند.

    محمد غیاث جنباز، تحقیق اثر را به انجام رسانده و بر آن مقدمه نوشته است.

    ساختار

    کتاب پس از مقدمه‎ای چندصفحه‎ای به قلم محقق اثر، در دو بخش ارائه شده است: در بخش اول شرح حال آجری و آثار او بررسی شده است؛ در بخش دوم نیز با نام تحقیق کتاب ابتدا 14 حدیث تحت عنوان سماعات ذکر شده است. سپس در تفسیر آیه وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ ﴿القيامة: 22﴾، هفت روایت ذکر شده است. پس از آن 35 روایت دیگر در ذیل نام دوازده راوی ذکر گردیده است. سپس تحت عنوان باب حدیث شجره، هشت حدیث دیگر در رابطه با رؤیت ذکر شده و در مجموع 64 حدیث ارائه شده است.

    گزارش محتوا

    محقق اثر در ابتدای کتاب پس از ذکر اهمیت موضوع اثر، به ذکر پیشینه نگارش آثار در این زمینه پرداخته و آثاری چون «الرد علی الجهمية و الزنادقة» احمد بن حنبل (متوفی 241ق)، «كتاب السنة» احمد بن محمد بغدادی و «الأسماء و الصفات» ابوبکر بیهقی (متوفی 458ق) را از جمله این آثار دانسته است. سپس با اشاره به نام و مؤلف اثر مورد بحث تأکید کرده است: نسخه خطی این کتاب را با وجود حجم کوچک بسیار مفید دیدم؛ چراکه مشتمل بر حکمت بالغه و معلومات فراوان و مثال‎های فراوان و بحث‎‎ و مذاکرات آرام پیرامون قضیه «رؤیت خداوند» است. سپس به مطالعه سیره نویسنده پرداخته و او را نزد محققین علم حدیث و رجال موثق یافته است.[۱]‎.

    محمد غیاث جنباز در ابتدای اثر، به معرفی نویسنده اثر و ذکر شرح حال او پرداخته است. همچنین اساتید، شاگردان، تألیفات، نسخه‎های خطی و کتاب مورد بحث را معرفی کرده است.[۲]‎.

    گروهی این کتاب را بابی از ابواب کتاب «الشريعة» دانسته‎اند. آنچه این مطلب را تأکید می‎کند این است که کتاب برحسب تجزیه نویسنده، به اجزائی تقسیم می‎شود و این کتاب در جزء هفتم آن جای می‎گیرد و سپس باب «التحذير من مذاهب الحلولية» پس از آن به‎عنوان جزء هشتم می‎آید[۳]‎.

    نویسنده در ابتدای بخش سماعات کتاب، از جهمیه تعبیر به گمراه و بازیچه شیطان کرده است.[۴]‎. مؤسس‎ جهمیه را جهم بن صفوان ترمذی می‎دانند. وی قدرتی برای بندگان‎ قائل‎ نیست‎. بـه‎جز فـرقه جـهمیه، عده دیگری از متکلمان بااینکه قدرت را برای بندگان‎ ثابت‎ می‎دانند‎، ولی تأثیر آن را در کـارهای بـندگان منکرند. این نظریه هرچند به شدت نظریه‎ جهم‎ نیست، ولی جبر بشمار می‎آید که گاهی از آن به جـبریه مـتوسط‎ در‎ مقابل‎ جبر جهمیه تعبیر می‎کنند که جبریه خالص است.[۵]‎.

    سپس استدلال بر رؤیت خداوند در روز قیامت را در قالب یک مناقشه مطرح کرده و قرآن، سنت، قول صحابه و علمای مسلمین را دلیل بر این موضوع دانسته و به آیه 23 سوره قیامت و دیگر آیات استناد کرده است.[۶]‎.

    در ادامه مباحث کتاب، تفسیر آیه مبارکه وُجُوهٌ يوْمَئِذٍ ناضِرَةٌ (القيامة: 22)، مورد بحث قرار گرفته و تفسیر آن از عطیه عوفی از ابن عباس ذکر شده است. محقق اثر در پاورقی با استناد به «الدر المنثور» سیوطی، شبیه به آن را از ابن مردویه از ابن عباس نقل کرده و منظور از آیه را نگاه به وجه پروردگار معنا کرده است.[۷]‎.

    پس از آن اخبار مشابهی در رابطه با آیه ذکر شده است؛ به‎عنوان مثال ابوبکر بن ابی‎داود با سندش از عکرمه چنین نقل کرده که از ابن عباس پرسیدند که هرکس که داخل بهشت شود، خداوند را مشاهده می‎کند؟ پاسخ داد: بله[۸]‎.

    مشابه این اخبار در اثبات رؤیت خداوند به نقل از دیگر روات متعدد در منابع اهل سنت ذکر شده است. ابوهریره، ابوسعید خدری، عبدالله بن مسعود، انس بن مالک و جابر بن عبدالله از جمله این روات هستند؛ مثلاً در مورد 23 از جریر بن عبدالله بجلی صحابی رسول‌الله(ص) نقل شده که شب چهاردهم ماه نزد رسول‎الله(ص) نشسته بودیم. فرمود: شما بر پروردگارتان عرضه می‎شوید و خداوند را همانند این ماه که مشاهده می‎کنید، می‎بینید؛ بدون اینکه در مشاهده او خلل باشد[۹]‎.

    وضعیت کتاب

    در تصحیح این اثر از دو نسخه خطی و یک نسخه چاپی استفاده شده است. محقق هر مطلبی را که در دو نسخه دیگر نیامده، در کروشه [] آورده و به نسخه‎ای که این اضافه در آن آمده، اشاره کرده است. آدرس آیات و مصادر احادیث و روایات را در حد امکان استخراج کرده و در پاورقی آورده است.

    فهارس آیات، احادیث و آثار، موضوعات و مصادر و مراجع در انتهای کتاب ذکر شده است.

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه محقق، ص7-6
    2. ر.ک: همان، ص30-10
    3. ر.ک: همان، ص30
    4. ر.ک: متن کتاب، ص35
    5. ر.ک: ایزدی‎تبار، محمد، ص90
    6. ر.ک: متن کتاب، ص36
    7. ر.ک: همان، ص50، پاورقی 4
    8. ر.ک: همان، ص53-52
    9. ر.ک: همان، ص58-57

    منابع مقاله

    1. مقدمه و متن کتاب.
    2. ایزدی‎تبار، محمد، «نقش سیاست در پیدایش فرقه‎های کلامی در میان مسلمانان»، پایگاه مجلات تخصصی نور، معارف عقلی، پاییز 1387، شماره 11، صفحه 77 تا 118.

    وابسته‌ها