عصار، سید محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها ==' به '==وابسته‌ها==') |
جز (جایگزینی متن - ' های ' به 'های ') |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
! نام!! data-type='authorName'|عصار، محمد | ! نام!! data-type='authorName'|عصار، محمد | ||
|- | |- | ||
| | |نام‌های دیگر | ||
|data-type='authorOtherNames'| تهرانی عصار، محمد | |data-type='authorOtherNames'| تهرانی عصار، محمد | ||
|- | |- | ||
نسخهٔ ۲ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۵۶
| نام | عصار، محمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | تهرانی عصار، محمد |
| نام پدر | |
| متولد | 1226 ش |
| محل تولد | |
| رحلت | 1315 ش |
| اساتید | |
| برخی آثار | پاسخ‌نامه: پاسخ به 21 سوال اعتقادی و فلسفی |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02277AUTHORCODE |
محمد بن محمود حسينى لواسانى تهرانى معروف به عصار به سال 1264ق متولد شد. وى حكيم، متكلم، فقيه، اصولى، شاعر و از مفسران شيعه بود.
در اوائل عمر معروف به ناظم بود، سپس به آشفته تهرانى و در آخر عمر به عصار معروف شد در تهران و مشهد زندگى كرد و خانواده‌اش در اصل از مازندران بودند پدرش سيد محمود لواسانى ابتدا در لواسان زندگى ميكرد سپس به تهران مسافرت كرد.
کسب علم و دانش
دروس مقدمات را در تهران فرا گرفت و در دوازده سالگى به طالقان سفر كرد و پس از بازگشت، معالم الاصول و شرح لمعه را نزد محمدحسن چاله ميدانى و ملا اسماعيل قره باغى فرا گرفت. بعد از اتمام مرحله سطح در تهران به كربلاء رفت تا از محضر علمائى چون زين‌العابدين مازندرانى (متوفى 1309ق) - مرجع تقليد هند و مازندران- بهره گيرد بعدها به مدينه مسافرت كرد و با خالد پاشا حاكم آنجا ملاقات نمود.
در مدت اقامت، كتاب التحفه المدنيه را در عروض به سال 1290ق تألیف كرد در همان سال به مكه رفت و در درسهاى سيد احمد دحلان و درس ادبيات محمد بسيونى شركت كرد و اجازه روايت صحاح سته اهل سنت را از مولى عبدالغنى هندى حنفى دريافت كرد.
وى سفرى به بيروت و دمشق داشت سپس به نجف بازگشت. در سال 1296ق براى شركت در درس ميرزاى شيرازى به سامراء آمد و تا سال 1301ق همان جا ماند. پس از ترك آن ديار رحل اقامت در تهران افكند.
از اساتيد ديگر عصار مى توان آخوند خراسانى را برشمرد. ايشان همچنين موفق شد اجازه روايت از ميرزا حسين نورى، سيد مهدى قزوينى، سيد محمد بحر العلوم، شيخ محمدحسن مامقانى و عباس كاشف الغطا ء دريافت كند. و بعد دوازده سال كناره گيرى از مردم در سال 1340ق، تهران را به مقصد مشهد ترك نموده و تا آخر عمر در جوار حضرت امام رضا(ع) باقى مانده است.
شاگردان
ايشان شاگردان زيادى از جمله ميرزا احمد بن صالح بادكوبه‌اى را تربيت كرد.
آثار مؤلف
برخى از آنها عبارتند از:
- بركات الرضويه، يك دور اصول فقه
- فقاهة الرضويه
- تفسير ناسخ التفاسير
- تلخيص الكفايه
- الهامات الرضويه، شرح زياره جامعه
- قواع الاوهام فى رد كتاب ينابيع الاسلام
- رسالة فى رد مذهب الوهابيه
- مختصر حياة الامام الرضا(ع)
- الاشراقات الرضويه، شرح عربى منظومه سبزوارى
- شرح منظوم بر گلشن راز
وى همچنين آثار شعرى ديگر و شروح، حواشى و تصحيحات ارزشمندى دارد.
وفات
سيد عصار در محرم سال 1356ق در مشهد از دنيا رفت و در ايوان طلا حرم رضوى به خاک سپرده شد.