النهاية في مجرد الفقه و الفتاوی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'أبيالحسن' به 'أبيالحسن') |
||
| خط ۱۲۰: | خط ۱۲۰: | ||
* قد روى انه يكون ميراثه لورثته الكفار و ذلك محمول على ضرب من التقيد لانه مذهب العامّة | * قد روى انه يكون ميراثه لورثته الكفار و ذلك محمول على ضرب من التقيد لانه مذهب العامّة | ||
* قد روى عن | * قد روى عن أبيالحسن الثالثعليه‌السلام | ||
* الأول أحوط و أكثر في الروايات | * الأول أحوط و أكثر في الروايات | ||
* روى ابن أبيعمير عن إبراهيم بن عبدالحميد عن سعد إسكاف عن زياد بن عيسى | * روى ابن أبيعمير عن إبراهيم بن عبدالحميد عن سعد إسكاف عن زياد بن عيسى | ||
نسخهٔ ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۳۷
| النهایة في مجرد الفقه و الفتاوی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | طوسی، محمد بن حسن (نویسنده) |
| ناشر | دار الکتاب العربي |
| مکان نشر | بیروت - لبنان |
| سال نشر | 1400 ق |
| چاپ | 2 |
| موضوع | طوسی، محمد بن حسن، ۳۸۵ - 460ق. - سرگذشت‌نامه فقه جعفری - قرن 5ق. |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 181/6 /ط9ن9 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
النهاية في مجرد الفقه و الفتاوی تألیف ابوجعفر محمد بن حسن بن على بن حسن طوسى، معروف به شيخ الطائفة، شيخ طوسى (م 460 ق).
جايگاه آن
كتاب النهاية يكى از معتبرترين آثار فقهى قدماء و از مشهورترين و مهم‌ترين آثار علمى بجامانده از شيخ طوسى (قده) است.
اين كتاب يك دوره فقه فتوايى از كتاب طهارت تا ديات است كه نظير المقنع شيخ صدوق (م 380 ق) و المقنع ة شيخ مفيد (م 413 ق) متن آن برگرفته از نصوص و روايات است و به اصطلاح فقه آن فقه منصوص يا اصول متلقاة است.
اين كتاب از زمان نگارش مورد توجه بزرگان از فقها قرار گرفته و به آن استناد شده است و تا زمان تأليف شرائع الاسلام محقق حلى (م 676 ق) تدريس مى‌شده و شروحى بر آن نوشته شده است.
النهاية اولين تأليف فقهى شيخ طوسى (قده) مى‌باشد كه در اكثر كتب فقهى شيخ طوسى نظير «الخلاف»، «الجمل و العقود»، «المبسوط»، «الإيجاز في الفرائض» و «الاقتصاد» مطالبى به آن ارجاع و حواله شده است. (الذريعة486/2، 269، روضات الجنات222/6).
اگر چه اين كتاب برگرفته شده از متن روايات است اما بر اساس ترتيب كتب فقهى منظم شده است و مؤلف از بيان فروعات فقهى و نظريات فقهاى مذاهب اسلامى خوددارى نموده است.
معرفى «النهاية» توسط مؤلف در خطبۀ كتاب المبسوط:
شيخ طوسى در خطبۀ كتاب المبسوط اين گونه مى‌نويسد: و كنت عملت على قديم الوقت كتاب النهاية، و ذكرت جميع ما رواه أصحابنا في مصنفاتهم و أصولها من المسائل و فرّقوه في كتبهم، و رتبه ترتيب الفقه و جمعت من النظائر و رتبت فيه الكتب على ما رتبت للعلّة التي بيّنها هناك، و لم أتعرّض للتفريع على المسائل و لا لتعقيد الأبواب و ترتيب المسائل و تعليقها و الجمع بين نظائرها.
بل أوردت جميع ذلك أو أكثره بالفاظ المنقولة حتى لا يستوحشوا من ذلك و عملت بآخره مختصر جمل العقود في العبادات سلكت فيه طريق الإيجاز و الاختصار و عقود الأبواب فيما يتعلّق بالعبادات و وعدت فيه أن أعمل كتابا في الفروع خاصّة يضاف إلى كتاب النهاية و يجتمع معه يكون كاملا كافيا جميع ما يحتاج إليه ثم رأيت أن ذلك يكون ميسورا يصعب فهمه على الناظر فيه لأنّ الفرع إنما يفهمه إذا ضبط الأصل معه.
اگر چه عبارت شيخ طوسى بطور كامل و طولانى نقل شد، اما براى آشنايى با كتاب النهاية از زبان شيخ الطائفة لازم ديده شد كه تمام عبارت نقل گردد.
تاريخ تأليف
از تاريخ دقيق تأليف كتاب در كتاب‌هاى تراجم مطلبى در دست نيست اما با توجه به قرائن و شواهد مى‌توان تاريخ تخمينى آن را بدست آورد.
با توجه به اين كه مؤلف تفصيل مباحثى از كتاب را به تهذيب الأحكام ارجاع داده است و كتاب تهذيب الأحكام نيز بين سال‌هاى 412 تا 415 تأليف شده است بنابراین النهاية پس از اين تاريخ تأليف شده است. (ج 501/1، ج 271/3 النهاية و نكتها).
از طرفى آیت‌الله محمد واعظ زاده خراسانى در مقدمۀ كتاب الجمل و العقود تصريح نموده كه كتاب «النهاية» در زمان زندگانى سيدمرتضى (م 436 ق) نوشته شده، يعنى قبل از سفر ابن البراج به طرابلس براى قضاوت در آن منطقه در سال 438ق كه كتاب به درخواست او نوشته شده است. (مقدمۀ كتاب الجمل و العقود صفحۀ 27).
با توجه به مطالب فوق كتاب بين سال‌هاى 415ق تا 435ق تأليف شده و به همين علت در ساير كتاب‌هاى مؤلف مثل الجمل و العقود، الخلاف، المبسوط، الإيجاز في الفرائض، و الاقتصاد مباحثى را به آن ارجاع داده است. (الذريعة486/2، 269).
تاريخ انتشار
اين كتاب براى اولين بار در سال 1276ق همراه با كتاب نكت النهاية و ؟؟؟ديگر در كتاب جوامع الفقهية چاپ شده است. (صفحۀ 40 مقدمۀ كتاب نكت النهاية).
در سال 1373ق در چاپخانۀ دانشگاه بصورت مستقل و سپس در بيروت با مقدمه‌اى از آقا بزرگ تهرانى صاحب الذريعةچاپ شده است.
دكتر مهدوى نيز در سال 1382ق به مناسبت هزارۀ مهرگان در دو جلد با مقدمۀ آقاى دانش‌پژوه بار ديگر چاپ نموده است. (الذريعة404/24).
كتاب موجود كه النهاية به ضميمه نكت النهاية مى‌باشد در سال 1417ق توسط نشر اسلامى تابع جامعۀ مدرسين چاپ شده است.
نسخه‌ها
در الذريعة به نسخه‌هاى متعددى اشاره شده كه عبارتند از:
- نسخه‌هايى كه در چاپ كتاب موجود استفاده شده، با اين تفاوت كه نسخه‌اى كه متعلّق به دكتر مهدوى بوده و به خط ابوالفرج مسعود است و در سال 546 نوشته شده است، اين نسخه به عنوان نسخۀ اصلى عنوان شده است. در حالى كه در مقدمۀ ناشر، ناشر كتاب موجود، نسخۀ اصلى را نسخه‌اى كه متعلّق به استاد دانش‌پژوه بوده ذكر نموده و نسخۀ دكتر مهدوى را يكى از 5 نسخه دانسته است. (مقدمۀ ناشر صفحۀ /186ج 1، نكت النهاية، الذريعة404/24).
- قديمى‌ترين نسخه‌اى را كه صاحب الذريعة در كربلا ديده و مربوط به سال 591ق است و به خط ابوالحسن على بن ابراهيم بن موسى فراهانى است، در كتابخانۀ تهرانى نگهدارى مى‌شود.
- قديمى‌ترين نسخه‌اى كه در كتابخانۀ آیت‌الله نجفى مرعشى است، مربوط به سال 507ق مى‌باشد.
- نسخۀ كتابخانۀ آستان قدس رضوى، مربوط به سال 985 ق.
- نسخۀ شيخ هادى کاشفالغطاء، مربوط به سال 1060 ق.
- نسخۀ قاسم محيى‌الدين، در نجف به خط عاشور بن حسن، مربوط به سال 1084 ق.
- نسخۀ آیت‌اللهنورى، به خط اسماعيل هرقلى. (الذريعة404/24 ق).
نُسخ مورد اعتماد
در تحقيق و تصحيح كتاب موجود از 5 نسخۀ خطى و سه نسخۀ چاپى استفاده شده كه عبارتند از:
- نسخۀ چاپى كتابخانۀ دانشگاه تهران كه بوسيلۀ استاد دانش‌پژوه تصحيح و تحقيق شده و بوسيلۀ دانشگاه تهران چاپ شده است. اين نسخه، نسخۀ اصلى است كه براى مقابله با پنج نسخۀ خطى مورد استفاده قرار گرفته است و داراى مزايايى است كه در مقدمۀ كتاب ذكر شده است.
- نسخۀ خطى كتابخانۀ دكتر اصغر مهدوى با شمارۀ 487 كه در سال 546ق نوشته شده است و با رمز «مه» مشخص شده است.
- نسخۀ خطى كتابخانۀ محمد امين خنجى با شمارۀ 318 كه در سال 579ق نوشته شده و با رمز «خ» مشخص شده است.
- نسخۀ خطى كتابخانۀ ملك با شمارۀ 3970 كه در سال 627ق نوشته شده و با رمز «ملك» مشخص شده است.
- نسخۀ خطى كتابخانۀ آیت‌الله خادمى اصفهانى كه شامل دو اجازه از علامۀ حلّى (قده) به حسین بن اردشير در سال 681ق است و با رمز «ص» مشخص شده است.
اما دو نسخۀ چاپى ديگر، نسخۀ چاپ بيروت با رمز «ب» و نسخۀ چاپ سنگى با رمز «ح» مى‌باشد.
تقسيم‌بندى مطالب
مباحث كتاب به طور كلى در ابتداء به: كتاب، سپس باب و در آخر به مسأله تقسيم مى‌شود و دو مجموع شامل 22 كتاب، 214 باب و 36000 مسأله است.
كتاب النهاية شامل كتاب‌هاى طهارة، صلاة، صيام، زكاة، حج، جهاد، ديون و كفالات و حوالات و وكالات، شهادات، قضايا و احكام، مكاسب، متاجر، نكاح، طلاق، عتق و تدبير و مكاتبه، ايمان و نذور و كفارات، صيد و ذبائح، اطعمه و اشربه، وقوف و صدقات، وصايا، مواريث، حدود و ديات مى‌باشد.
در تقسيم‌بندى مباحث، بر خلاف اكثر كتب فقهى قديمى، كتاب الصوم بر كتاب الزكاة مقدم شده است.
شروح و حواشى
كتاب النهاية داراى 7 شرح است كه 4 شرح آن متعلّق به شيخ قطب‌الدين راوندى است. اين شروح عبارتند از:
- نكت النهاية، تأليف محقق حلى (ذ/ج 110/14، ج 305/20)،
- المرشد إلى سبيل التعبد، تأليف فرزند مؤلف، ابوعلى حسن بن محمد طوسى (ذ/ج 110/14، ج 305/20)،
- شرح النهاية، تأليف نظام‌الدين سليمان بن حسن صهرشتى صاحب اصباح الشيعة (م ذ/ج 110/14، ج 119/2)،
- شرح مشكلات النهاية، تأليف قطب‌الدين راوندى (م 573 ق) (ذ/ج 110/14، ج 66/21)،
- شرح ما يجوز و ما لا يجوز في النهاية، تأليف قطب‌الدين راوندى (ذ/ج 52/14، 110)،
- نهية النهاية، تأليف شيخ قطب‌الدين راوندى (ذ110/14/، 431/24)،
- المغني في شرح النهاية الطوسيّة، تأليف شيخ قطب‌الدين راوندى (ذ110/14/، 296/21)،
- تذكر: كتاب النهاية بوسيلۀ بعضى از اصحاب هم‌عصر با شيخ طوسى (قده) به فارسی قديمى ترجمه شده است كه در كتابخانۀ سيدجليل نصر اللّه تقوى در تهران وجود دارد. (الذريعة143/4).
در كتاب الذريعة از كتاب «النهاية» تعبير به «نهاية الإحكام» شده كه به نظر صحيح نيست و «نهاية الإحكام» تأليف علامۀ حلى مى‌باشد. (ذ110/14/).
ويژگى‌ها
اگر چه كتاب «النهاية» به سبک رساله‌هاى عمليۀ متداول در زمان ما تأليف شده است و متن آن برگرفته از روايات و متون اخبار اهل‌بيت عليهم‌السلام مى‌باشد امّا داراى ويژگى‌هاى خاصى است كه به چند مورد اشاره مى‌شود:
در برخى از موارد مؤلف رواياتى را با لفظ «روى» به صورت مجمل و يا حتى با ذكر سلسله سند بيان مى‌كند كه به چند نمونه اشاره مى‌شود.
- قد روى انه يكون ميراثه لورثته الكفار و ذلك محمول على ضرب من التقيد لانه مذهب العامّة
- قد روى عن أبيالحسن الثالثعليه‌السلام
- الأول أحوط و أكثر في الروايات
- روى ابن أبيعمير عن إبراهيم بن عبدالحميد عن سعد إسكاف عن زياد بن عيسى
- عن أبيالجارود عن أصبع عن أبيعبداللّه(ع)
- روى السكوني عن أبيعبداللّه(ع)
- على ما روى في بعض الأخبار
- فإن ذلك مكروه على ما جاءت به الأخبار
- كان عليه الحد على ما روى في بعض الروايات.
در برخى موارد نيز نظريات فقهاى بزرگ به صورت مجمل و با عنوان «بعض أصحابنا» بيان مى‌نمايد، به عنوان نمونه، جلد اول، صفحۀ 409، جلد سوم، صفحۀ 199 و 269.
(ج 239/3، 240، 258، 259، ج 339/1، ج 14/2، 351، 453 نكت النهاية).
از آن جايى كه كتاب «النهاية» پس از «تهذيب الأحكام» نوشته شده است، مؤلف در مواردى تفصيل مطالب را به «التهذيب» ارجاع مى‌دهد، به عنوان نمونه:
- در كتاب الحج: إلى آخر الدعاء التي ذكرناه في كتاب «تهذيب الأحكام»،
- در كتاب المواريث: قد أوردناها في كتاب «تهذيب الأحكام» بأنهم يورثون من الجهتين،
- در كتاب الديات: قد أوردناه نحن في كتاب «تهذيب الاحكام» فمن أراد الوقوف عليه فليقف عليه من هناك. (ج 501/1، ج 271/3، 457 نكت النهاية).
از ديگر ويژگى‌هاى مهم كتاب، اختصار و ايجاز در ذكر مباحث كتاب است بطورى كه در آخر كتاب المواريث مى‌نويسد: فينبغي أن يعرف هذا الباب و يعتمد عليه، فإنّه يشرف به على سائر ما طوّل به من المسائل في الكتب، و أصولها ما لخصناه. (ج 277/3).
اگر چه متن كتاب، از روايات اخذ شده است، امّا گاهى مؤلف چندين صفحه را به ذكر روايات با نام راوى و امام معصوم(ع) اختصاص داده، به عنوان مثال:
- در قسمت انفال از كتاب متاجر 9 روايت،
- در كتاب قضاء، صفحات 80 تا 88 از جلد دوم، 26 روايت،
- در باب حث الوصيّة، صفحات 138 و 39 از جلد سوّم،
- در كتاب ديات، صفحۀ 422 از جلد سوّم،
- و همين‌طور در صفحۀ اول كتاب متاجر روايات متعددى را نقل مى‌كند.
نظريات جديد
كتاب «النهاية» پر از نظريات و ابتكارات مؤلف مى‌باشد كه به بعضى از نظريات وى در مسائل اجتماعى اشاره مى‌شود.
در مسألۀ اقامۀ حدود از مبحث امر به معروف و نهى از منكر، وى اقامۀ حدود را فقط بوسيلۀ سلطانى كه منصوب از طرف خداوند يا منصوب از طرف امام معصوم(ع) باشد، صحيح مى‌داند. (ج 16/2).
هم‌چنين در باب عمل سلطان و گرفتن جايزه از او، خصوصيات عادل بودن، آمر به معروف و ناهى از منكر بودن، و قرار دادن اشياء در مواضعش را از شروط پذيرفتن ولايت از طرف سلطان ذكر نموده و مباحث بسيار مفيدى را مطرح مى‌نمايد. (ج 90/2 تا 92).
از ديگر مباحث اجتماعى، اقامۀ نماز جمعه است كه مؤلف با اجتماع شرايط، نماز جمعه را واجب عينى دانسته و تأكيد بر اجراى اين مراسم عبادى و سياسى دارد. (ج 333/1).
از ديگر نظريات مؤلف اين كه سلام دادن در نماز را مستحب دانسته و در باب فرائض الصلاة و سنت‌ها اين چنين مى‌نويسد: و التسليم سنّة ليس بفرض، من تركه متعمدا كان مضيعا فضيلة. (ج 317/1).
گفتار بزرگان
أعيان الشيعة، الذريعة: فهو كتاب فقهي كامل من الطهارة إلى الديات، و لأهميّته و متانته كان هو المحور من حين تأليفه إلى زمن المحقق الأول الحلّي رضوان اللّه عليه حين تأليفه الشرايع، فكان بحث العلماء في هذه المدة و تدريسهم و شروحهم غالبا فيه و عليه، و كانوا يمتازونه بالإجازة.
در جاى ديگر از أعيان الشيعة: النهاية في مجرد الفقه و الفتوى من أعظم آثاره و أجل كتب الفقه و متون الأخبار. (أعيان الشيعة 160/9، 169، الذريعة403/24).
رجال سيدبحر العلوم: كتاب النهاية الذي ضمنّه متون الأخبار.
و در جاى ديگر بعد از نقل مقدمۀ كتاب مبسوط: إن من جملة فوائد هذه المقدمة ما أشرنا في وصف كتاب النهاية من أنه نقل متون الأخبار أو مضامينها، فإن هذا شيء عظم النفع عند إعواز الحديث. (رجال سيدبحر العلوم 230/3، 235).
شرح حال شيخ طوسى به قلم آقا بزرگ تهرانى: النهاية في مجرد الفقه و الفتوى من أعظم آثاره و أجل كتب الفقه و متون الأخبار، و قد كان هذا الكتاب بين الفقهاء من لدن عصر مصنّفه إلى زمان المحقق الحلّي كالشرائع بعد مؤلّفها، فكان بحثهم و تدريسهم فيه، و شروحهم عليه. (مقدمۀ كتاب النهاية و نكتها صفحۀ 39 و 40).
الذريعة: كان النهاية كتابا مدرسيا حتى ألف المحقق الحلي الشرائع فكان الفقهاء يدرسونه و يكتبون عليه الشروح. (الذريعة403/24).
معالم العلماء: النهاية في مجرد الفقه و الفتاوى حسن. (معالم العلماء صفحۀ 114).
طبقات أعلام الشيعة: و كان كتابه «النهاية» المرجع للتدريس حتى ألّف المحقق كتابه «شرائع الإسلام» فاختص بالتدريس قبل كتب الشيخ، و صنف في جميع العلوم و بقيت كتبه مرجعا وحيدا للمتأخرين. (طبقات أعلام الشيعة 162/2 قرن پنجم).
روضات الجنات: و في كتاب النهاية سلك مسلك الأخباري الصرف، بحيث إنّه يتجاوز فيها مضامين الأخبار، و لم يتعدّ مناطيق الآثار. (روضات الجنات218/6).
الكنى و الألقاب، فوائد رضوية: أما الفقه فهو حديث هذه الصناعة، و الملقى إليه زمام الانقياد و الطاعة، و كل من تأخر عنه من الفقهاء الأعيان فقد تفقه على كتبه، استفاد منها نهاية أربه و منتهى طلبه و له في هذا العلم «النهاية» التي صحّنه متون الأخبار. (الكنى و الألقاب ج 395/2 و 396، فوائد رضويه 470، روضات الجنات221/6).
منابع مقاله
- الذريعة403/24
- أعيان الشيعة 166/9، 159
- معالم العلماء 114
- روضات الجنات216/6
- ريحانة الأدب ج 399/2 تا 401، ج 325/3
- قصص العلماء صفحۀ 312
- الكنى و الألقاب 357/2، 395، 396
- لؤلؤ البحرين 245 - 252
- فوائد رضويه 470
- اختيار الرجال 365 و 366
- معجم مؤلفي الشيعة 263
- طبقات أعلام الشيعة 161/2، 162
- بحار الأنوار 61/1