وحید گلپایگانی، محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'پاك' به 'پاک') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type='authorCode'| | |data-type='authorCode'|AUTHORCODE08019AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
6. گوشه‌اى از تاريخ و آشفتگى‌هاى آن و همچنين تعدادى در خور توجه از مقالات و جزوه‌ها در موضوعات مختلف كه به اتمام رسيده، ولى تا كنون چاپ نشده است. | 6. گوشه‌اى از تاريخ و آشفتگى‌هاى آن و همچنين تعدادى در خور توجه از مقالات و جزوه‌ها در موضوعات مختلف كه به اتمام رسيده، ولى تا كنون چاپ نشده است. | ||
سرانجام ايشان در 78 سالگى بر اثر بيمارى در 24 بهمن ماه 1383 مطابق با دوم محرم الحرام 1426 زندگى را بدرود گفت و طى مراسمى پيكر | سرانجام ايشان در 78 سالگى بر اثر بيمارى در 24 بهمن ماه 1383 مطابق با دوم محرم الحرام 1426 زندگى را بدرود گفت و طى مراسمى پيكر پاکش به گلپايگان منتقل و در آنجا دفن گرديد. | ||
نسخهٔ ۱۳ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۲۰:۳۰
| نام | وحید گلپایگانی، محمد |
|---|---|
| نام های دیگر | وحید، محمد
گلپایگانی، میرزا محمد |
| نام پدر | |
| متولد | 1305 ش |
| محل تولد | |
| رحلت | 1383 ش |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE08019AUTHORCODE |
حجت‌الاسلام حاج ميرزا محمدوحيد گلپايگانى يكى از مفاخر علماى گلپايگان و يادگار يكى از بيوت بزرگ با سابقه علم و فقاهت بود كه نام رجال آن‌ها در يادنامه‌هاى شخصيت‌هاى علم و عمل جاودان مى‌باشد.
ايشان در سال 1305ش در بيت علم و فضيلت به دنيا آمد. پدرش آيت‌الله وحيد گلپايگانى (م 1352ش) يكى از علماى بزرگ و به نام منطقه و از شاگردان مبرز مرحوم آيت‌الله حاج شيخ عبدالكريم حايرى، مؤسس حوزه علميه قم بود كه در سال 1340ق بعد از فوت پدرش آخوند ملا محمدجواد، به درخواست اهالى گوگد گلپايگان و به امر آيت‌الله حايرى به آن جا عزيمت نمود و ضمن ترويج دين، به تأسيس مدرسه علميه پرداخت.
ميرزا محمدوحيد در سن دوازده سالگى به تحصيل علوم دينى روى آورد. نخست ادبيات و مقدمات و قسمتى از فقه و اصول را نزد پدرش، در همان مدرسه علميه گوگد فراگرفت. بعد در سال 1320ش به قم مشرف شد و كتاب شرح لمعه را نزد آيت‌الله نجفى مرعشى و رسائل و مكاسب را نزد آيت‌الله حاج آقا مرتضى حائرى فراگرفت، سپس در محضر درس آيات عظام حاج سيد صدرالدين صدر، حجت تبريزى و حاج آقا حسين طباطبايى بروجردى شركت كرد و مبانى علمى‌اش را استوار ساخت.
وى در سال 1326ش عازم تهران شد و اوقات خود را در آن جا به مطالعه و تحقيق خصوصا در زمينه تاريخ و ادبيات سپرى نمود، برخى از تأليفات ايشان عبارتند از:
1. ترجمه كتاب الفخرى تأليف ابن طقطقى به نام تاريخ فخرى
2. ترجمه كتاب شيخ المضيره ابوهريره تأليف شيخ محمود ابوريه از شيوخ الازهر مصر به نام بازرگان حديث چاپ و منتشر شده است.
3.معاويه سردسته تبهكاران كه مطالب آن به تمامه از كتب و طرق اهل سنت نقل شده است.
4. فرمان مبارک اميرالمؤمنين على(ع) به مالك اشتر نخعى.
5. ترجمه كتاب ادب الكبير و ادب الصغير عبدالله بن مقفع صاحب كتاب كليلة و دمنة كه چاپ شده است.
6. گوشه‌اى از تاريخ و آشفتگى‌هاى آن و همچنين تعدادى در خور توجه از مقالات و جزوه‌ها در موضوعات مختلف كه به اتمام رسيده، ولى تا كنون چاپ نشده است.
سرانجام ايشان در 78 سالگى بر اثر بيمارى در 24 بهمن ماه 1383 مطابق با دوم محرم الحرام 1426 زندگى را بدرود گفت و طى مراسمى پيكر پاکش به گلپايگان منتقل و در آنجا دفن گرديد.