أسماء خيل العرب و فرسانها: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' اين ' به ' این ') |
جز (جایگزینی متن - 'مي' به 'می') |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
بخش بعدى اشاره به نام اسبان انصار مى‌باشد كه از آن جمله اسب سعد بن زيد با نام لاحق بوده است. | بخش بعدى اشاره به نام اسبان انصار مى‌باشد كه از آن جمله اسب سعد بن زيد با نام لاحق بوده است. | ||
مؤلف در بخشهاى بعدى کتاب به نام اسبان بنى اسد، بنى سع بن زيد مناه بن | مؤلف در بخشهاى بعدى کتاب به نام اسبان بنى اسد، بنى سع بن زيد مناه بن تمیم، عمرو بن تمیم، بنى حنظله، باهله، غنى بن اعصر، غطفان بن سعد، بنى سليم، هوازن، ربيعة بن نزار، بنو ضبيعة بن نزار، عنزة بن اسد، عبدالقيس بن افصى، نمر بن قاسط، بنى وائل، بنى شيبان،... و در آخر يمن و همدان اشاره كرده است. | ||
مؤلف در ذكر نام هر طايفه به اشعار شاعران عرب در مورد ايشان نيز اشاره كرده است؛ مثلاً نام اسب حارث بن عباد «نعامه»، در ضمن یک بيت شعر ذكر شده است. | مؤلف در ذكر نام هر طايفه به اشعار شاعران عرب در مورد ايشان نيز اشاره كرده است؛ مثلاً نام اسب حارث بن عباد «نعامه»، در ضمن یک بيت شعر ذكر شده است. | ||
نسخهٔ ۱۳ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۶:۱۷
| أسماء خيل العرب و فرسانها | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | اعرابی، محمد بن زیاد (نویسنده) |
| ناشر | شرکة نوابغ الفکر |
| مکان نشر | قاهره - مصر |
| سال نشر | 1429 ق یا 2008 م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | اسبهای عربی - نامها |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
اسماء خيل العرب و فرسانها تألیف ابى عبدالله محمد بن زياد اعرابى نویسنده مشهور عرب، در موضوع اسامى اسب‌هاى عرب در هر قبيله و طايفه مى‌باشد. این کتاب یکى از منابع دست اول در این موضوع خاص مى‌باشد.
ساختار
کتاب داراى یک مقدمه و بيست و هفت عنوان در نامگذارى اسب‌هاى عرب است. از آنجايى كه مؤلف کتاب از شعرا و ادباى عرب است، کتاب در واقع یک متن ادبى محسوب مى‌شود. در بين مطالب کتاب مى‌توان به اطلاعات ديگرى نيز از جمله نام اشخاص معروف عرب در هر طايفه نيز پى برد.
گزارش محتوا
نویسنده در مقدمه کتاب، اسب‌هاى عرب را از نسل اسب حضرت سليمان(ع) مى‌داند. بخش اول کتاب در نام اسبان بنى هاشم است. پيامبر(ص) داراى پنج اسب به نامهاى: الظرب، اللزاز، السكب، المرتجز و اللحيف بوده است.
بخش دوم کتاب مربوط به اسبان قريش است. در این قسمت به اينكه مقداد اولين كسى در اسلام بود كه اسب خود را در راه خدا داد و اسم اسب زبير بن عوام يعسوب بوده و... مطالبى بيان شده است.
بخش بعدى اشاره به نام اسبان انصار مى‌باشد كه از آن جمله اسب سعد بن زيد با نام لاحق بوده است.
مؤلف در بخشهاى بعدى کتاب به نام اسبان بنى اسد، بنى سع بن زيد مناه بن تمیم، عمرو بن تمیم، بنى حنظله، باهله، غنى بن اعصر، غطفان بن سعد، بنى سليم، هوازن، ربيعة بن نزار، بنو ضبيعة بن نزار، عنزة بن اسد، عبدالقيس بن افصى، نمر بن قاسط، بنى وائل، بنى شيبان،... و در آخر يمن و همدان اشاره كرده است.
مؤلف در ذكر نام هر طايفه به اشعار شاعران عرب در مورد ايشان نيز اشاره كرده است؛ مثلاً نام اسب حارث بن عباد «نعامه»، در ضمن یک بيت شعر ذكر شده است.
مؤلف هنگام بيان نام اسب‌هاى عرب از هر طايفه شخصيت‌هاى معروف و بزرگ آن طايفه و يا آنها كه در حوادث تاريخى نقش‌آفرين بوده‌اند را آورده است.
وضعيت کتاب
کتاب فاقد پاورقى است و در انتهاى اثر تنها فهرست مطالب آمده است.
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب