۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
| عنوانهای دیگر =مناجات | | عنوانهای دیگر =مناجات | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[انصاری، عبدالله بن محمد]] ( | [[انصاری، عبدالله بن محمد]] (نویسنده) | ||
[[حماصیان، محمد]] (مقابله و تصحیح) | [[حماصیان، محمد]] (مقابله و تصحیح) | ||
خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
الهىنامه كه از قديمىترين و مهمترين متون عرفانى فارسى است، شامل مناجاتها، دعاها و سخنان وجدآميز عرفانى، در قالب نثرى مسجع و موزون است؛ ازاينرو، هم از لحاظ عرفانى و هم از نظر ادبى، اثرى ارزشمند است. [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبدالله انصارى]] نخستين | الهىنامه كه از قديمىترين و مهمترين متون عرفانى فارسى است، شامل مناجاتها، دعاها و سخنان وجدآميز عرفانى، در قالب نثرى مسجع و موزون است؛ ازاينرو، هم از لحاظ عرفانى و هم از نظر ادبى، اثرى ارزشمند است. [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبدالله انصارى]] نخستين نویسندهاى است كه معانى بلند عرفانى را در قالب نثر مسجع بيان داشته. سجعپردازى اين اثر، بيشتر به شيوهى كلمات قصار و نزديك به شعر است. خواجه در حوزهى مناجات، بيشترين سجع را به كار برده كه البته قالب اكثر اين مناجاتها و برخى از قطعات آنها، علاوه بر موسيقى بيرونى، از موسيقى درونى نيز برخوردار است و در آنها آهنگ خوش كلام و معانى بلند عرفانى و دينى در هم آميخته است. | ||
او نخست مفهومى را در قالب نثر سليس و روان و درعينحال موزون و سپس همان را در قالب شعرى دلكش بيان مىكند؛ بهگونهاى كه نه تنها گسستگىاى ميان اجزاى كلام واقع نمىشود، بلكه حفظ رابطه فنى و معنايى نظم و نثر، بر زيبايى و دلنشينى كلام مىافزايد. اين شيوه نگارش، يا به تعبيرى بهتر، املاى خواجه تأثير بسيارى در متون ادبى - عرفانى سدههاى بعد بر جاى نهاد. | او نخست مفهومى را در قالب نثر سليس و روان و درعينحال موزون و سپس همان را در قالب شعرى دلكش بيان مىكند؛ بهگونهاى كه نه تنها گسستگىاى ميان اجزاى كلام واقع نمىشود، بلكه حفظ رابطه فنى و معنايى نظم و نثر، بر زيبايى و دلنشينى كلام مىافزايد. اين شيوه نگارش، يا به تعبيرى بهتر، املاى خواجه تأثير بسيارى در متون ادبى - عرفانى سدههاى بعد بر جاى نهاد. |
ویرایش