۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده'
جز (جایگزینی متن - ' حسين' به ' حسین') |
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
[[شمس‌الدین، ابراهیم]] (محقق) | [[شمس‌الدین، ابراهیم]] (محقق) | ||
[[ابن‌قتیبه، عبدالله بن مسلم]] ( | [[ابن‌قتیبه، عبدالله بن مسلم]] (نویسنده) | ||
| زبان =عربی | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره =BP 91/9 /الف2ت2 | | کد کنگره =BP 91/9 /الف2ت2 | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
به اعتقاد [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] يكى از اسلوب‌هاى قرآن، اسلوب استفهام است كه گاهى منظور از استفهام، تقرير است، مثل: '''«أ أنت قلت للناس اتخذوني و أمي إلهين من دون الله»'''.<ref>مائده /116</ref>و گاهى تعجب مثل: '''«عمّ يتسائلون عن النبإ العظيم»'''.<ref>نبأ/ 1</ref>و گاهى توبيخ مثل: '''«أ تأتون الذكران من العالمين»'''.<ref>شعراء/ 165</ref>..<ref>همان</ref> | به اعتقاد [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] يكى از اسلوب‌هاى قرآن، اسلوب استفهام است كه گاهى منظور از استفهام، تقرير است، مثل: '''«أ أنت قلت للناس اتخذوني و أمي إلهين من دون الله»'''.<ref>مائده /116</ref>و گاهى تعجب مثل: '''«عمّ يتسائلون عن النبإ العظيم»'''.<ref>نبأ/ 1</ref>و گاهى توبيخ مثل: '''«أ تأتون الذكران من العالمين»'''.<ref>شعراء/ 165</ref>..<ref>همان</ref> | ||
نویسنده، باب اول كتاب را با اين عبارات آغاز كرده است كه تنها كسى مى‌تواند به فضل و عظمت قرآن پى برد كه به زبان عرب و مذاهب آن و ويژگى‌هايى كه خداوند به اين لغت اختصاص داده احاطه داشته باشد. وى ادامه مى‌دهد كه خداوند براى هر پيامبرى معجزه‌اى قرار داده است و معجزه پيامبر اسلام كتابى است كه اگر جن و انس جمع شوند كه مانند آن را بياورند نخواهند توانست. وى سپس به بيان ويژگى 28 حرف زبان عربى و مخارج آن و... پرداخته است. | |||
در باب دوم كتاب، وجوه قرائات بررسى شده است. [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] مى‌نويسد: «وجوه اختلاف قرائات را هفت وجه يافتم: | در باب دوم كتاب، وجوه قرائات بررسى شده است. [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] مى‌نويسد: «وجوه اختلاف قرائات را هفت وجه يافتم: | ||