البراهين الجلية في دفع تشكيكات الوهابية: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۴ نوامبر ۲۰۱۸
جز
جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده'
جز (جایگزینی متن - 'سيد ' به 'سيد‌‎')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده')
خط ۴: خط ۴:
| عنوان‌های دیگر =
| عنوان‌های دیگر =
| پدیدآوران =  
| پدیدآوران =  
[[موسوی قزوینی، محمدحسن]] (نويسنده)
[[موسوی قزوینی، محمدحسن]] (نویسنده)
| زبان =عربی
| زبان =عربی
| کد کنگره =
| کد کنگره =
خط ۲۸: خط ۲۸:




نويسنده در مقدمه كتاب هدف اين نوشتار را آشكار نمودن بطلان سخنان دروغى مى‌داند كه وهابيت از كتاب "منهاج السنة" [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|احمد بن تيميه]] نقل مى‌كند.
نویسنده در مقدمه كتاب هدف اين نوشتار را آشكار نمودن بطلان سخنان دروغى مى‌داند كه وهابيت از كتاب "منهاج السنة" [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|احمد بن تيميه]] نقل مى‌كند.


==ساختار و گزارش محتوا==
==ساختار و گزارش محتوا==
خط ۴۴: خط ۴۴:


#در اولين مسئله پس از بيان "شفاعت" از ديدگاه وهابيت كه آن را موكول به آخرت دانسته و استشفاع از نبى اكرم(ص) را شرك مى‌دانند، با استدلال به آيات قرآن كريم به ردّ آن مى‌پردازد. پس از آن به بيان تفاوت شفاعت و عبادت اشاره كرده و عبادت را اظهار نهايت خضوع و تعظيم معرفى مى‌كند، نه مطلق تعظيم و خضوع و لذا احدى از مسلمين تعظيم مومنين يا انبياء را در حال حياتشان از مصاديق عبادت نمى‌داند.
#در اولين مسئله پس از بيان "شفاعت" از ديدگاه وهابيت كه آن را موكول به آخرت دانسته و استشفاع از نبى اكرم(ص) را شرك مى‌دانند، با استدلال به آيات قرآن كريم به ردّ آن مى‌پردازد. پس از آن به بيان تفاوت شفاعت و عبادت اشاره كرده و عبادت را اظهار نهايت خضوع و تعظيم معرفى مى‌كند، نه مطلق تعظيم و خضوع و لذا احدى از مسلمين تعظيم مومنين يا انبياء را در حال حياتشان از مصاديق عبادت نمى‌داند.
#وهابيت در ردّ "توسل به اموات" با ذكر چند دليل آن را شرك مى‌داند. نويسنده پس از استدلال به آيات كريمه قرآن، به سخن گفتن نبى اكرم(ص) با كشتگان در چاه بدر اشاره و پاسخ ايشان را پس از اعتراض مشركين در تائيد مطلب آورده و پس از اثبات حيات برزخى، به قحطى مدينه اشاره مى‌كند كه به توصيه عائشه اهل مدينه به قبر پيامبر(ص) متوسل شدند و آنچنان بارانى باريد كه زمين سرسبز شد.
#وهابيت در ردّ "توسل به اموات" با ذكر چند دليل آن را شرك مى‌داند. نویسنده پس از استدلال به آيات كريمه قرآن، به سخن گفتن نبى اكرم(ص) با كشتگان در چاه بدر اشاره و پاسخ ايشان را پس از اعتراض مشركين در تائيد مطلب آورده و پس از اثبات حيات برزخى، به قحطى مدينه اشاره مى‌كند كه به توصيه عائشه اهل مدينه به قبر پيامبر(ص) متوسل شدند و آنچنان بارانى باريد كه زمين سرسبز شد.
#:در ادامه با نقل روايات و حكايات توسل اصحاب و تابعين به قبر نبى اكرم(ص) از منابع مختلف با ذكر ادله متعدد دعا و توسل به ايشان را تبيين مى‌كند.
#:در ادامه با نقل روايات و حكايات توسل اصحاب و تابعين به قبر نبى اكرم(ص) از منابع مختلف با ذكر ادله متعدد دعا و توسل به ايشان را تبيين مى‌كند.
#از ديگر ايراداتى كه بر اماميه وارد مى‌كنند،"ايجاد بنا بر قبور" است كه به دنبال آن گريه بر قبور را نيز مطرح كرده و بدعت در دين مى‌دانند كه در پاسخ ايجاد بنا بر قبر رسول مكرم اسلام(ص) و خلفا را در جهت تعظيم شعائر معرفى مى‌كند.
#از ديگر ايراداتى كه بر اماميه وارد مى‌كنند،"ايجاد بنا بر قبور" است كه به دنبال آن گريه بر قبور را نيز مطرح كرده و بدعت در دين مى‌دانند كه در پاسخ ايجاد بنا بر قبر رسول مكرم اسلام(ص) و خلفا را در جهت تعظيم شعائر معرفى مى‌كند.
۶۱٬۱۸۹

ویرایش