۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'است<ref>' به 'است.<ref>') |
جز (جایگزینی متن - ' حسين' به ' حسین') |
||
خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
وى اهل اردبيل بود ولى خود در نجف و كربلا اقامت داشت. مهمترين استاد وى، جعفر بن عبدالله بن ابراهيم كمرهاى است كه به گفته خود او، بر حديث، تفسير، فقه و اصول، كلام و حكمت آگاه بوده و اردبيلى در تمامى اين علوم، از او بهره برده است. | وى اهل اردبيل بود ولى خود در نجف و كربلا اقامت داشت. مهمترين استاد وى، جعفر بن عبدالله بن ابراهيم كمرهاى است كه به گفته خود او، بر حديث، تفسير، فقه و اصول، كلام و حكمت آگاه بوده و اردبيلى در تمامى اين علوم، از او بهره برده است. | ||
از ديگر استادان وى، محمد على بن احمد بن | از ديگر استادان وى، محمد على بن احمد بن حسین استرآبادى را مىتوان نام برد. [[علامه مجلسى]] نيز از مشايخ اوست و در اجازهاى كه در 17 ذيقعده 1098 به وى داده، از او با عنوان «المولى الفاضل الكامل الصالح» ياد كرده است. از اينرو مىتوان گفت كه وى در آن زمان، داراى مدارج بلند علمى بوده است. | ||
اين كه او در چه تاريخى به اصفهان آمده است، مشخص نيست. تنها مىتوان گفت كه به هنگام صدور اجازه مجلسى، نمىبايست سنش از 40 سال كمتر بوده باشد. به روايت آقا رضى قزوینى، او در كربلا درگذشته است. | اين كه او در چه تاريخى به اصفهان آمده است، مشخص نيست. تنها مىتوان گفت كه به هنگام صدور اجازه مجلسى، نمىبايست سنش از 40 سال كمتر بوده باشد. به روايت آقا رضى قزوینى، او در كربلا درگذشته است. |
ویرایش