۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' حسين' به ' حسین') |
جز (جایگزینی متن - 'ايران' به 'ایران') |
||
خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
'''آثار الشيعة الإمامية''' اثر [[عبدالعزيز جواهر الكلام]]، از نوادگان محمدحسن نجفی مشهور به [[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]] است. این کتاب راجع به عقايد، افكار، آثار و شرح حال بزرگان علمى و سياسى شيعه از ابتداى تشكيل اين مذهب تا عصر حاضر كه به زبان عربى نوشته شده است. | '''آثار الشيعة الإمامية''' اثر [[عبدالعزيز جواهر الكلام]]، از نوادگان محمدحسن نجفی مشهور به [[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]] است. این کتاب راجع به عقايد، افكار، آثار و شرح حال بزرگان علمى و سياسى شيعه از ابتداى تشكيل اين مذهب تا عصر حاضر كه به زبان عربى نوشته شده است. | ||
اصل كتاب داراى بيست جزء مىباشد كه اثر حاضر، جزء چهارم و قسمت سوم از تاريخ سياسى اماميه آن است كه شامل تاريخ سياسى مذهب تشيع راجع به حالات وزراء و امراء نامى آن در دربارهاى شيعى و غيرشيعى در | اصل كتاب داراى بيست جزء مىباشد كه اثر حاضر، جزء چهارم و قسمت سوم از تاريخ سياسى اماميه آن است كه شامل تاريخ سياسى مذهب تشيع راجع به حالات وزراء و امراء نامى آن در دربارهاى شيعى و غيرشيعى در ایران، عراق، عرب، سوريه، مصر، هند و... از ابتداى تشكيل وزارت و امارت در اسلام تا انقراض سلسله زنديه در ایران مىباشد كه به قلم على جواهر الكلام به فارسی ترجمه شده است. | ||
انگيزه نویسنده از تأليف اين اثر، آن بوده كه | انگيزه نویسنده از تأليف اين اثر، آن بوده كه ایرانيان از طرز تشكيل مذهب شيعه و شاهكارهاى نوابغ خود در رهايى و استخلاص از چنگال اجانب بيخبر نباشند.<ref>مقدمه مترجم، ص1</ref> | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
كتاب با دو مقدمه از مترجم و نویسنده آغاز و مطالب در دو باب و هر باب در چندين فصل، تنظيم شده است. | كتاب با دو مقدمه از مترجم و نویسنده آغاز و مطالب در دو باب و هر باب در چندين فصل، تنظيم شده است. | ||
اين اثر یکى از مهمترين منابع تاريخى | اين اثر یکى از مهمترين منابع تاريخى ایران بعد از اسلام محسوب مىگردد زيرا در تأليف آن، بهقدر توانائى راجع به صحت اسناد و مدارك، جمعآورى اطلاعات مفيد و تقليد و پيروى از تأليفات جديد علمى، سعى و اهتمام بهعمل آمده است.<ref>همان</ref> | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
نویسنده در مقدمه، ضمن بيان مقام شيعه در عالم سياست و معارف، رویه خود در تأليف كتاب را ذكر و در ادامه، به بيان موضوع بيست جزء كتاب پرداخته است.<ref>مقدمه نویسنده، ص3</ref> | نویسنده در مقدمه، ضمن بيان مقام شيعه در عالم سياست و معارف، رویه خود در تأليف كتاب را ذكر و در ادامه، به بيان موضوع بيست جزء كتاب پرداخته است.<ref>مقدمه نویسنده، ص3</ref> | ||
نویسنده باب اول كتاب را با ذكر مقدمهاى در تاريخ نهضت علمى و ادبى | نویسنده باب اول كتاب را با ذكر مقدمهاى در تاريخ نهضت علمى و ادبى ایرانيان و تأثير آن در آداب و سياست عرب آغاز كرده است. مطالب اين باب در حالات وزراء بوده و مشتمل بر سه فصل زير است: | ||
فصل اول، در حالات وزرائى است كه در دربارهاى مخالف مذهب خود وزارت نمودهاند كه عبارتند از: | فصل اول، در حالات وزرائى است كه در دربارهاى مخالف مذهب خود وزارت نمودهاند كه عبارتند از: | ||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
ج) وزراى فاطميه در مصر؛ دولت فاطميه يا عبيديه (منسوب به عبيداللّه بن مهدى مؤسس اين سلسله) در بلاد مراكش و مصر حكومت و استيلاء داشتند. سرسلسله آنان عبيداللّه بن مهدى و آخرين پادشاه آن العاضد لدين اللّه بن يوسف است. ظهور اين سلطنت در مراكش اتفاق افتاد و در ايام سلطنت چهارمين پادشاه اين سلسله، المغرلدين اللّه بن المنصور مملكت مصر بدستيارى سردار نامى جوهر در سال 358ق مسخر اين خاندان گرديد. بهطور كلى چهارده تن از خلفاى فاطمى در افريقا حكومت نمودهاند كه ده نفر از آنها بر مصر نيز استيلاء داشتهاند ابتداء ظهورشان در افريقا سنه 296ق و در سال 567ق حكومتشان منقرض گرديد و مملكت مصر بهدست اكراد ايوبى افتاد.<ref>همان، ص42-43</ref> | ج) وزراى فاطميه در مصر؛ دولت فاطميه يا عبيديه (منسوب به عبيداللّه بن مهدى مؤسس اين سلسله) در بلاد مراكش و مصر حكومت و استيلاء داشتند. سرسلسله آنان عبيداللّه بن مهدى و آخرين پادشاه آن العاضد لدين اللّه بن يوسف است. ظهور اين سلطنت در مراكش اتفاق افتاد و در ايام سلطنت چهارمين پادشاه اين سلسله، المغرلدين اللّه بن المنصور مملكت مصر بدستيارى سردار نامى جوهر در سال 358ق مسخر اين خاندان گرديد. بهطور كلى چهارده تن از خلفاى فاطمى در افريقا حكومت نمودهاند كه ده نفر از آنها بر مصر نيز استيلاء داشتهاند ابتداء ظهورشان در افريقا سنه 296ق و در سال 567ق حكومتشان منقرض گرديد و مملكت مصر بهدست اكراد ايوبى افتاد.<ref>همان، ص42-43</ref> | ||
ج) وزراى دولت سلجوقيه و مغول در | ج) وزراى دولت سلجوقيه و مغول در ایران؛ كه از آن جملهاند: ابونصر عميد كندرى و ابومنصور بن حسین آبى وزير طغرل، تاج الملك ابوالغنائم قمى وزير ملكشاه.<ref>همان، ص47-49</ref> | ||
فصل دوم، در حالات وزرائى است كه در دربارهاى موافق مذهب و سياست خود وزارت نمودهاند. مانند وزراى آل بویه- صفویه- زنديه- عادلشاهيه و قطبشاهيه.<ref>همان، ص79</ref> | فصل دوم، در حالات وزرائى است كه در دربارهاى موافق مذهب و سياست خود وزارت نمودهاند. مانند وزراى آل بویه- صفویه- زنديه- عادلشاهيه و قطبشاهيه.<ref>همان، ص79</ref> |
ویرایش