توحید مفضل و اخلاق: تفاوت میان نسخه‌ها

=ترجمه توحید مفضل=

مترجم در مواردی از عبارت‌پردازی و به‌ کار بردن عبارات مغلق، خودداری ننموده که این کار، باعث شده است تا قدری از سلاست و روانی متن، کاسته شود که البته تسلط کامل مترجم به لغت عرب، تا حد زیادی این مسئله را جبران نموده است.

==ساختار==

==گزارش محتوا==

در بخش اول، به تعریف اخلاق از نظر لغوی و اصطلاحی پرداخته شده است. در این فصل، به این نکته اشاره گردیده که اساس و منشأ اخلاق انسانی، عبارتند از: غریزه و وراثت و تأثیر محیط و تربیت و عادت بر انسان. پس وقتی که فلاسفه می‌گویند: «انسان از مادر مانند صفحه سفید متولد می‌شود و مربی او هرچه بخواهد در آن صفحه سفید رسم می‌کند»، منظورشان این است که طفل تازه تولدیافته، صاحب غریزه‌ای است (به نام غریزه فراگیری) که به‌سرعت اثرات محیط اطراف خود را می‌پذیرد و با راهنمایی‌های مربی است که در وهله نخستین پدر و مادر و در مرحله بعدی، مربیان و آموزگاران و در مرتبه نوجوانی، مدارس و دانشگاه‌ها و در آخر هم جامعه، غرایزش تقویت می‌شود و نمو می‌یابد. چون غریزه به‌خودی‌خود نمی‌تواند کودک را به جهت خاصی هدایت کند و یا خلق معینی را برایش کسب نماید... پس قصد آن فلاسفه از صفحه سفید، این است که نفس کودک از ملکات اخلاقی خالی است، نه اینکه او از غرایز و طبایع ارثی عاری باشد؛ پس مربی غریزه را در طفل به وجود نمی‌آورد، بلکه به او اخلاق می‌آموزد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص142</ref>

در بخش دوم، به این پرسش پاسخ داده شده است که سعادت چیست و خیر کدام است؟ در پی پاسخ به این پرسش، به این نکته اشاره گردیده که انسان، تنها موجودی است که می‌تواند برخلاف خواست طبیعی خود قیام کند و انسان است که بر غریزه‌اش حکومت می‌کند و احکام طبیعی خود را تغییر می‌دهد. انسان یک نیروی نفسانی ثابت دارد و آن عبارت است از دوست داشتن خوبی و نیکی و این نیرو است که نفس آدمی را وادار می‌کند کارهای نیک را انجام دهد و هدف‌های نیکی را انتخاب نماید و اگر به این حقیقت توجه کنیم که سعادت هر موجود، رسیدن به کمالی است که ناموس آفرینش با توجه به استعداد ذاتی او برایش مهیا کرده، متوجه می‌شویم که تعریف علمای اخلاق از مفهوم سعادت، به دست آوردن این کمال مطلق است و با توجه به اینکه مصداق خیر در همه موجودات یکسان نیست، بلکه کمی و یا زیادی را قبول می‌کنند، می‌توانیم بگوییم کمال وجودی هر موجود، خیر اوست؛ بنابراین کمال مطلق که انسان در اعمال و صفاتش به آن توجه دارد، خیر اعلی محسوب می‌شود<ref>ر.ک: همان، ص153-154</ref>

در بخش چهارم، در بیان انسانیت کامل، به این نکته اشاره گردیده که اساس و بنیان شخصیت آدمی، عقل است و نفس و روان آدمی، به‌وسیله عقل کامل می‌شود؛ چون عقل، راهنما و نشان‌دهنده و کلید نجات نفس می‌باشد<ref>ر.ک: همان، ص175</ref>

در آخرین بخش، به دنبال بحث از میزان شناخت اخلاق درست، به این نکته اشاره گردیده که هدف علم اخلاق، این است که انسان را به کمال اعلایی که در عمل و صفاتش می‌خواهد، برساند؛ ولذا با توجه به این هدف است که بعضی از علمای علم اخلاق گفته‌اند علم اخلاق، از همه علوم شریف‌تر می‌باشد؛ زیرا علم اخلاق است که اشرف مخلوقات را به شریف‌ترین هدف‌هایش می‌رساند<ref>ر.ک: همان، ص293</ref>

==وضعیت کتاب==

فهرست مطالب، در ابتدای کتاب آمده است.

==پانویس==