ابوروح، لطف‌الله بن ابیسعید: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'جمال الدین' به 'جمال‌الدین') |
جز (جایگزینی متن - 'است<ref>' به 'است.<ref>') |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| data-type="authorCode" | | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE04834AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
سمعانی او را در مرو دیده و می‌گوید: پیرمردی فاضل و ظریف و دوست‌داشتنی بود با چهره‌ای زیبا و رفتاری آهسته و باوقار. وی از جدش اسعد بن سعید (454-507ق) و دیگران سماع حدیث داشت و من در مرو، اندکی از وی حدیث کتابت کردم. به هنگامی‌که وی با وَفد (چیزی شبیه هیئت نمایندگی) دشت خاوران به مرو آمده بود. سمعانی در باب سال تولد و وفات ابوروح می‌گوید: تولدش قبل از سال 490 و وفاتش در مهینه و در پنجم رمضان سال 541ق بود<ref>همان، ص29-30</ref>. | سمعانی او را در مرو دیده و می‌گوید: پیرمردی فاضل و ظریف و دوست‌داشتنی بود با چهره‌ای زیبا و رفتاری آهسته و باوقار. وی از جدش اسعد بن سعید (454-507ق) و دیگران سماع حدیث داشت و من در مرو، اندکی از وی حدیث کتابت کردم. به هنگامی‌که وی با وَفد (چیزی شبیه هیئت نمایندگی) دشت خاوران به مرو آمده بود. سمعانی در باب سال تولد و وفات ابوروح می‌گوید: تولدش قبل از سال 490 و وفاتش در مهینه و در پنجم رمضان سال 541ق بود<ref>همان، ص29-30</ref>. | ||
از تأمل در عبارات ابوروح می‌توان تسلط او را بر زبان فارسی و عربی به‌خوبی دریافت کرد و این چیره‌دستی وی بیشتر در ترجمه‌های که از عبارات عربی در کتاب خویش به دست داده است، به‌خوبی آشکار است<ref>همان، ص31</ref>. | از تأمل در عبارات ابوروح می‌توان تسلط او را بر زبان فارسی و عربی به‌خوبی دریافت کرد و این چیره‌دستی وی بیشتر در ترجمه‌های که از عبارات عربی در کتاب خویش به دست داده است، به‌خوبی آشکار است.<ref>همان، ص31</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۲۴ اکتبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۸:۰۷
| نام | ابوروح، لطف الله بن ابیسعید |
|---|---|
| نام‌های دیگر | جمال‌الدین ابوروح |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | حالات و سخنان ابوسعید ابوالخیر |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04834AUTHORCODE |
ابوروح،لطف‌الله بن سعد با نام کامل «جمال‌الدین ابوروح لطف‌الله بن سعد بن اسعد بن سعید بن ابوسعید ابوالخیر»، نسبش با سه واسطه به ابوسعید ابوالخیر می‌رسد.
متأسفانه منابع نسبت به زندگی او سکوت اختیار نموده‌اند به‌جز ابن عساکر (499-571) و ابوسعد سمعانی (506-562) نام و نشان او را کامل ذکر کرده‌اند[۱].
سمعانی او را در مرو دیده و می‌گوید: پیرمردی فاضل و ظریف و دوست‌داشتنی بود با چهره‌ای زیبا و رفتاری آهسته و باوقار. وی از جدش اسعد بن سعید (454-507ق) و دیگران سماع حدیث داشت و من در مرو، اندکی از وی حدیث کتابت کردم. به هنگامی‌که وی با وَفد (چیزی شبیه هیئت نمایندگی) دشت خاوران به مرو آمده بود. سمعانی در باب سال تولد و وفات ابوروح می‌گوید: تولدش قبل از سال 490 و وفاتش در مهینه و در پنجم رمضان سال 541ق بود[۲].
از تأمل در عبارات ابوروح می‌توان تسلط او را بر زبان فارسی و عربی به‌خوبی دریافت کرد و این چیره‌دستی وی بیشتر در ترجمه‌های که از عبارات عربی در کتاب خویش به دست داده است، به‌خوبی آشکار است.[۳].
پانویس
منابع مقاله
شفیعی کدکنی، محمدرضا، مقدمه کتاب حالات و سخنان ابوسعید ابوالخیر نوشته ابوالروح، لطف‌الله بین ابوسعید، تهران، انتشارات علمی، چاپ هشتم، 1386ش