۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'يك' به 'یک') |
||
خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
==تولد== | ==تولد== | ||
ابن ملقن در 22 ربيعالاول 723ق/ 31 مارس 1323م به دنيا آمد. وى به نسبت تبحر پدرش در نحو، خود را ابن نحوى مىخواند و در يمن نيز به همين كنيه شهرت يافت. در كودكى پدر خود را از دست داد. پدرش كه اندلسى الاصل بود، قبل از فوت، او را به | ابن ملقن در 22 ربيعالاول 723ق/ 31 مارس 1323م به دنيا آمد. وى به نسبت تبحر پدرش در نحو، خود را ابن نحوى مىخواند و در يمن نيز به همين كنيه شهرت يافت. در كودكى پدر خود را از دست داد. پدرش كه اندلسى الاصل بود، قبل از فوت، او را به یکى از دوستان خود به نام شرفالدين عيسى مغربى كه یکى از صلحاى مغرب بود و در مسجد ابن طولون به كار تلقين قرآن (تدريس قرآن به نوآموزان) اشتغال داشت، سپرد. عيسى بعد از مرگ پدر عمر، با مادر او ازدواج كرد و به همين سبب عمر به ابن ملقن معروف شد، اما او خود از اشتهار به اين كنيه خشنود نبود. | ||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
او ابتدا قرآن و سپس عمدة الاحكام مقدسى را از عيسى آموخت و آنها را حفظ كرد. آنگاه با راهنمايى همو كه خود مالكى بود، بر مذهب مالك بار آمد؛ ولى با اشاره ابن جماعه، | او ابتدا قرآن و سپس عمدة الاحكام مقدسى را از عيسى آموخت و آنها را حفظ كرد. آنگاه با راهنمايى همو كه خود مالكى بود، بر مذهب مالك بار آمد؛ ولى با اشاره ابن جماعه، یکى از ياران پدرش، عيسى کتاب «منهاج الطالبين محيىالدين نووى»، در فقه شافعى را نيز به او آموخت. | ||
ابن ملقن علاوه بر عيسى مغربى، فقه را از مشاهير شافعى، مانند تقىالدين سبک ى، جمالالدين [[اسنوی، عبدالرحیم بن حسن|اسنوى]] و عزالدين ابن جماعه؛ ادب عربى را از ابوحيان غرناطى، جمالالدين ابن هشام، شمسالدين ابن صائغ؛ قرائت را از برهان الدين رشيدى و حديث را از ابوالفتح ابن سيدالناس، قطبالدين حلبى و ديگران فرا گرفت. آنگاه ملازمت زينالدين رحبى و علاءالدين مغلطاى را اختيار كرد، تا اينكه در 770قبه منظور اخذ حديث، به دمشق سفر كرد و درآنجا از شاگردان فخرالدين ابنبخارى، مانند ابن اميله و جز او تحصيل علم كرد. در قاهره و دمشق از مزّى و شمسالدين عسقلانى و عدهاى ديگر از علماى زمان خود اجازه روايت كسب نمود. | ابن ملقن علاوه بر عيسى مغربى، فقه را از مشاهير شافعى، مانند تقىالدين سبک ى، جمالالدين [[اسنوی، عبدالرحیم بن حسن|اسنوى]] و عزالدين ابن جماعه؛ ادب عربى را از ابوحيان غرناطى، جمالالدين ابن هشام، شمسالدين ابن صائغ؛ قرائت را از برهان الدين رشيدى و حديث را از ابوالفتح ابن سيدالناس، قطبالدين حلبى و ديگران فرا گرفت. آنگاه ملازمت زينالدين رحبى و علاءالدين مغلطاى را اختيار كرد، تا اينكه در 770قبه منظور اخذ حديث، به دمشق سفر كرد و درآنجا از شاگردان فخرالدين ابنبخارى، مانند ابن اميله و جز او تحصيل علم كرد. در قاهره و دمشق از مزّى و شمسالدين عسقلانى و عدهاى ديگر از علماى زمان خود اجازه روايت كسب نمود. |
ویرایش