ابن امین، ابواسحاق ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'پايان' به 'پایان') |
جز (جایگزینی متن - 'يك' به 'یک') |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
</div> | </div> | ||
'''ابن امين، ابواسحاق ابراهيم بن يحيى بن ابراهيم بن سعيد'''، فقيه، محدث، مورخ و لغت‌شناس، در سال 489ق در قرطبه (كردوا) كه در آن ايام مركز تجمع دانشمندان، فقيهان و محدثان بود، به دنيا آمد. وى از ابومحمد عبدالرحمان بن عتاب، ابوبكر [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]]، ابوالوليد بن رشد، ابوالحسن بن عفيف، ابوالقاسم بن صواب و ابوالوليد بن طريف حديث شنيد. بين او و ابوعلى حسين بن محمد صدفى دوستى استوارى برقرار بوده و هر | '''ابن امين، ابواسحاق ابراهيم بن يحيى بن ابراهيم بن سعيد'''، فقيه، محدث، مورخ و لغت‌شناس، در سال 489ق در قرطبه (كردوا) كه در آن ايام مركز تجمع دانشمندان، فقيهان و محدثان بود، به دنيا آمد. وى از ابومحمد عبدالرحمان بن عتاب، ابوبكر [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]]، ابوالوليد بن رشد، ابوالحسن بن عفيف، ابوالقاسم بن صواب و ابوالوليد بن طريف حديث شنيد. بين او و ابوعلى حسين بن محمد صدفى دوستى استوارى برقرار بوده و هر یک از آن دو به ديگرى حديث آموخته و از هم روايت كرده‌اند و نيز چنان‌كه پيداست، [[ابن بشکوال، خلف بن عبدالملک|ابن بشكوال]] نزد ابن امين درس خوانده و اين یک نيز به نوبه خود- چنان‌كه در قديم عادت دانشمندان بوده و تاكنون در بسيارى از دانشگاه‌هاى اسلامى و حوزه‌هاى علمى دينى مرسوم است- دروسى از او فراگرفته است. ابن امين از لحاظ روايت، درايت، صحت ضبط و استوارىِ سند، از بزرگان علم حديث بوده و به رجال سند نیک واقف و آگاه بوده است. | ||
به موجب روايت ابن ابار، وى امامت نماز را در مسجد عبيدالله بن ادهم در قرطبه به عهده داشته است و اين سمت را جز به كسانى كه به زهد و پرهيزگارى متصف و مشهور بوده‌اند، نمى‌داند. وى در اواخر زندگانى خود به فتنه‌اى كه در قرطبه روى داد- و مصامده پس از قيام ابوجعفر بن حمدين بدان شهر درآمدند- دچار شد. فتنه مزبور آن بود كه لمتونيان (مرابطون) در 540ق، به سردارى يحيى بن غانيه در قرطبه با ابن حمدين جنگيدند و ابن حمدين شكست خورد و قرطبه را ترك كرد. در اين واقعه | به موجب روايت ابن ابار، وى امامت نماز را در مسجد عبيدالله بن ادهم در قرطبه به عهده داشته است و اين سمت را جز به كسانى كه به زهد و پرهيزگارى متصف و مشهور بوده‌اند، نمى‌داند. وى در اواخر زندگانى خود به فتنه‌اى كه در قرطبه روى داد- و مصامده پس از قيام ابوجعفر بن حمدين بدان شهر درآمدند- دچار شد. فتنه مزبور آن بود كه لمتونيان (مرابطون) در 540ق، به سردارى يحيى بن غانيه در قرطبه با ابن حمدين جنگيدند و ابن حمدين شكست خورد و قرطبه را ترك كرد. در اين واقعه یکى از سپاهيان بربر ابن امين را تعقيب كرد و او خود را از بام به صحن خانه‌اى افكند كه بگريزد، اما در چاهى افتاد و بدين‌گونه نجات يافت و سپس به لبله رفت. او 4 سال پایان عمر خود را در همان‌جا به سر برد تا در سال 544ق درگذشت. او به هنگام وفات، 55 سال داشت. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
نسخهٔ ۲۳ اکتبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۶:۴۱
| نام | ابن امین، ابواسحاق ابراهیم |
|---|---|
| نام‌های دیگر | قرطبی، ابیاسحاق ابراهیم بن یحیی
طلیطلی، ابواسحاق ابراهیم بن یحیی |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 544 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE6387AUTHORCODE |
ابن امين، ابواسحاق ابراهيم بن يحيى بن ابراهيم بن سعيد، فقيه، محدث، مورخ و لغت‌شناس، در سال 489ق در قرطبه (كردوا) كه در آن ايام مركز تجمع دانشمندان، فقيهان و محدثان بود، به دنيا آمد. وى از ابومحمد عبدالرحمان بن عتاب، ابوبكر ابن عربى، ابوالوليد بن رشد، ابوالحسن بن عفيف، ابوالقاسم بن صواب و ابوالوليد بن طريف حديث شنيد. بين او و ابوعلى حسين بن محمد صدفى دوستى استوارى برقرار بوده و هر یک از آن دو به ديگرى حديث آموخته و از هم روايت كرده‌اند و نيز چنان‌كه پيداست، ابن بشكوال نزد ابن امين درس خوانده و اين یک نيز به نوبه خود- چنان‌كه در قديم عادت دانشمندان بوده و تاكنون در بسيارى از دانشگاه‌هاى اسلامى و حوزه‌هاى علمى دينى مرسوم است- دروسى از او فراگرفته است. ابن امين از لحاظ روايت، درايت، صحت ضبط و استوارىِ سند، از بزرگان علم حديث بوده و به رجال سند نیک واقف و آگاه بوده است.
به موجب روايت ابن ابار، وى امامت نماز را در مسجد عبيدالله بن ادهم در قرطبه به عهده داشته است و اين سمت را جز به كسانى كه به زهد و پرهيزگارى متصف و مشهور بوده‌اند، نمى‌داند. وى در اواخر زندگانى خود به فتنه‌اى كه در قرطبه روى داد- و مصامده پس از قيام ابوجعفر بن حمدين بدان شهر درآمدند- دچار شد. فتنه مزبور آن بود كه لمتونيان (مرابطون) در 540ق، به سردارى يحيى بن غانيه در قرطبه با ابن حمدين جنگيدند و ابن حمدين شكست خورد و قرطبه را ترك كرد. در اين واقعه یکى از سپاهيان بربر ابن امين را تعقيب كرد و او خود را از بام به صحن خانه‌اى افكند كه بگريزد، اما در چاهى افتاد و بدين‌گونه نجات يافت و سپس به لبله رفت. او 4 سال پایان عمر خود را در همان‌جا به سر برد تا در سال 544ق درگذشت. او به هنگام وفات، 55 سال داشت.
آثار
از وى دو تأليف باقى است:
1. الاِعلام بالخيره الاعلام من اصحاب النبى(ع)؛
2. تأليفى درباره کتاب الموطأ مالك كه شايد شرحى بر آن کتاب باشد[۱].
پانویس
- ↑ موسوی آل طعمه، محمداحمد، ج3، ص43
منابع مقاله
موسوی آل طعمه، محمداحمد، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374