اردکانی، مرتضی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'يك' به 'یک') |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
وى تحصيلات مقدماتى را در اردكان و مدرسه خان يزد آغاز كرد. در پانزده سالگى، به اصفهان، كه حوزه علميه آن شهرت داشت، رفت و دروسى مانند شرح لمعه را نزد شيخ على مدرس يزدى و آقا ميرزا احمد مدرس اصفهانى، قوانين را در خدمت شيخ محمود مفيد و رسائل و [[كتاب المكاسب|مكاسب]] و [[كفاية الأصول (جامعه مدرسین)|كفايه]] را نزد مير سيدمحمد مدرس نجف آبادى فراگرفت. مدت نه سال به درس خارج فقه و اصول مير سيدعلى نجف آبادى و سه سال نيز به درس خارج شيخ ابوالمجد محمدرضا نجفى مسجد شاهى حاضر شد. فلسفه را نزد شيخ محمد خراسانى و علم هيئت و خلاصه الحساب را نزد حاج آقا رحيم ارباب آموخت و از بيشتر استادان و مشايخ خویش، از جمله آيات عظام [[اصفهانی، ابوالحسن|سيدابوالحسن اصفهانى]]، [[عراقی، ضیاءالدین|شيخ ضياء الدين عراقى]]، سيدمحمد نجف آبادى، شيخ محمدحسین فشاركى و شيخ محمدرضا نجفى مسجد شاهى به دريافت اجازه روايت و اجتهاد نايل شد و اجازات او به تاييد مراجع تقليد نجف رسيد. | وى تحصيلات مقدماتى را در اردكان و مدرسه خان يزد آغاز كرد. در پانزده سالگى، به اصفهان، كه حوزه علميه آن شهرت داشت، رفت و دروسى مانند شرح لمعه را نزد شيخ على مدرس يزدى و آقا ميرزا احمد مدرس اصفهانى، قوانين را در خدمت شيخ محمود مفيد و رسائل و [[كتاب المكاسب|مكاسب]] و [[كفاية الأصول (جامعه مدرسین)|كفايه]] را نزد مير سيدمحمد مدرس نجف آبادى فراگرفت. مدت نه سال به درس خارج فقه و اصول مير سيدعلى نجف آبادى و سه سال نيز به درس خارج شيخ ابوالمجد محمدرضا نجفى مسجد شاهى حاضر شد. فلسفه را نزد شيخ محمد خراسانى و علم هيئت و خلاصه الحساب را نزد حاج آقا رحيم ارباب آموخت و از بيشتر استادان و مشايخ خویش، از جمله آيات عظام [[اصفهانی، ابوالحسن|سيدابوالحسن اصفهانى]]، [[عراقی، ضیاءالدین|شيخ ضياء الدين عراقى]]، سيدمحمد نجف آبادى، شيخ محمدحسین فشاركى و شيخ محمدرضا نجفى مسجد شاهى به دريافت اجازه روايت و اجتهاد نايل شد و اجازات او به تاييد مراجع تقليد نجف رسيد. | ||
وى ساليان دراز در اصفهان، در مدرسه ملا عبدالله، به تدريس خارج فقه و اصول اشتغال داشت و در مسجد شيشه اصفهان به اقامه جماعت مى‌پرداخت. سال‌ها حوزه او در | وى ساليان دراز در اصفهان، در مدرسه ملا عبدالله، به تدريس خارج فقه و اصول اشتغال داشت و در مسجد شيشه اصفهان به اقامه جماعت مى‌پرداخت. سال‌ها حوزه او در یکى از مدارس قديم اصفهان، به نام مدرسه جلاليه، كه به همت خود وى تعمير شده بود، منعقد مى‌گرديد. حدود پانزده سال آخر حيات را در تهران اقامت گزيد و در منطقه نارمك به تدريس فقه و اصول و تحقيق و تألیف گذرانيد. | ||
وى سرانجام در نخستين روز مهر 1375 برابر با 8 جمادى الاولى سال 1417 در گذشت. | وى سرانجام در نخستين روز مهر 1375 برابر با 8 جمادى الاولى سال 1417 در گذشت. پیکرش پس از تشييع در تهران و قم و اقامه نماز توسط آيت‌الله [[صافی گلپایگانی، لطف‌الله|صافى گلپايگانى]]، به زادگاهش انتقال داده شد و در مقبره خانوادگى، در گورستان شهر به خاک شپرده شد. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
نسخهٔ ۲۳ اکتبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۵:۱۱
| نام | اردکانی، مرتضی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | اردکانی یزدی، مرتضی بن محمد
آی‍ت‌ال‍ل‍ه اردکانی |
| نام پدر | |
| متولد | 1286 ش |
| محل تولد | |
| رحلت | 1375 ش یا 1417 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | رسالة في الإجتهاد و التقليد |
| کد مؤلف | AUTHORCODE3AUTHORCODE |
شيخ مرتضى اردكانى در 17 ربيع‌الاول 1326ق به دنيا آمد. پدرش ميرزا محمد معروف به مجتهد اردكانى و جد مادرى‌اش، شيخ محمدرضا مجتهد ادركانى، از روحانیان سرشناش اردكان به شمار مى‌آمدند.
وى تحصيلات مقدماتى را در اردكان و مدرسه خان يزد آغاز كرد. در پانزده سالگى، به اصفهان، كه حوزه علميه آن شهرت داشت، رفت و دروسى مانند شرح لمعه را نزد شيخ على مدرس يزدى و آقا ميرزا احمد مدرس اصفهانى، قوانين را در خدمت شيخ محمود مفيد و رسائل و مكاسب و كفايه را نزد مير سيدمحمد مدرس نجف آبادى فراگرفت. مدت نه سال به درس خارج فقه و اصول مير سيدعلى نجف آبادى و سه سال نيز به درس خارج شيخ ابوالمجد محمدرضا نجفى مسجد شاهى حاضر شد. فلسفه را نزد شيخ محمد خراسانى و علم هيئت و خلاصه الحساب را نزد حاج آقا رحيم ارباب آموخت و از بيشتر استادان و مشايخ خویش، از جمله آيات عظام سيدابوالحسن اصفهانى، شيخ ضياء الدين عراقى، سيدمحمد نجف آبادى، شيخ محمدحسین فشاركى و شيخ محمدرضا نجفى مسجد شاهى به دريافت اجازه روايت و اجتهاد نايل شد و اجازات او به تاييد مراجع تقليد نجف رسيد.
وى ساليان دراز در اصفهان، در مدرسه ملا عبدالله، به تدريس خارج فقه و اصول اشتغال داشت و در مسجد شيشه اصفهان به اقامه جماعت مى‌پرداخت. سال‌ها حوزه او در یکى از مدارس قديم اصفهان، به نام مدرسه جلاليه، كه به همت خود وى تعمير شده بود، منعقد مى‌گرديد. حدود پانزده سال آخر حيات را در تهران اقامت گزيد و در منطقه نارمك به تدريس فقه و اصول و تحقيق و تألیف گذرانيد.
وى سرانجام در نخستين روز مهر 1375 برابر با 8 جمادى الاولى سال 1417 در گذشت. پیکرش پس از تشييع در تهران و قم و اقامه نماز توسط آيت‌الله صافى گلپايگانى، به زادگاهش انتقال داده شد و در مقبره خانوادگى، در گورستان شهر به خاک شپرده شد.
آثار
رساله در اجتهاد و تقليد، غنية الطالب، تعليقه بر مكاسب شيخ انصارى، تقريرات مباحث طهارت ثلاثة، حاشيه بر خلاصة الفصول الى البرائت، حاشيه بر عروة الوثقى، رساله در عدالت، رساله در عدم قطعيت قاعده تسامح در اداله سنن، رساله در قاعده لا ضرر، رساله قول فصل در رد سى فصل حاج محمد كريم خان رئيس طايفه شيخيه، کتاب الاعتكاف، کتاب الديات، کتاب الصوم.